سه بوستان جدید با هدف مناسبسازی فضا برای سکونت شهروندان و پیشگیری از کوچ آنها در قلب طهران ساخته میشود. این بوستانها بهار ۱۴۰۰ به بهرهبرداری میرسد.
به گزارش روابط عمومی شهرداری منطقه 12، به نقل از پایگاه خبری-تحلیلی شهر، محمدرضا ندرلو، معاون خدمات شهری و محیط زیست شهرداری منطقه در گفتوگو با شهر گفت: بخشی از باغ معیرالممالک، در کوچه کیهانی به متراز ۱۷۰۰ مترمربع باقی مانده بود که مالک قصد نوسازی داشت. درخواست مالک در کمیسیون تملک باغات شهرداری منطقه ۱۲ ارائه و در نهایت تصویب شد، این ملک با مبلغ ۲۵ میلیارد تومان تملک شود که هماکنون کار بازسازی آن شروع شده و تا بهار ۱۴۰۰ به بهرهبرداری میرسد.
وی با بیان این نکته که داخل این باغ، ملکی قدیمی وجود دارد که بازسازی آن در بودجه سال آینده دیده شده، افزود: این ساختمان که به صورت متروکه است، از یک طرف به کوچه کیهانی و از طرف دیگر به قفلسازان میخورد.
ندرلو ضمن یادآوری این مطلب که باغ معیرالممالک یکی از باغهای بزرگ محله سنگلج، محلهای که بخشی از آن به کارگاههای طلاسازی تبدیل شده، بوده و شهرداری به دنبال ساماندهی و رفع مزاحمتهای آن است، ادامه داد: در بخشی دیگر از محله، مردم هنوز سکونت دارند و با تملک این باغ و تبدیل آن به فضای سبز، سرانه فضای سبز در این محله افزایش خواهد یافت و جذابیت بیشتری برای مردم به وجود میآید تا مردم از محل کوچ نکنند و خانههای خود را به کارگاه و انبار اجاره ندهند.
وی همچنین درباره بوستان گوته هم توضیح داد: بوستان ۲۵۰۰ متری گوته که در خیابان ۱۷ شهریور، خیابان گوته قرار دارد، در حال ساخت است. در این محل، بوستان شهدای سلامت که پاتوق محله ۳۰۰ متری است تکمیل شده و هماکنون نقاشی دیواری آن در حال انجام است.
معاون خدمات شهری و محیط زیست قلب طهران بیان کرد: بوستان گوته که از اراضی فوقانی تونل امیرکبیر است، سالهاست که رها شده بود، اما فاز یک ساماندهی این اراضی با احداث این بوستان شکل میگیرد؛ بوستانی که شامل مسیر تندستی و زمین بازی کودکان است و ۳۰ درصد پیشرفت فیزیکی داشته که در بهار به بهرهبرداری خواهد رسید.
باغ معیر یکی از باغهای معروف تهران بود که در جنوب محله سنگلج قرار داشت. این باغ متعلق به خاندان معیرالممالک بود که در شمال از بازارچه قوامالدوله و بازارچه معیر شروع میشد و از جنوب تا خیابان مولوی امتداد مییافت. باغ در دوره پهلوی کمکم تفکیک شد تا آنکه آخرین ساختمان باقیمانده آن در سال ۱۳۵۰ خورشیدی از میان رفت.