یک نقاشی مینیاتور، مربوط به حکایتی از گلستان سعدی در باب عفو و سیرت شاهان، اثر باساوان، از هنرمندان طراز اول دربار گورکانی که در سال ۱۵۹۶ میلادی خلق شد.
این اثر اکنون در مالکیت موزه هنر شهرستان لسآنجلس قرار دارد.
در پانزدهمین اجلاس کمیته جهانی میراث فرهنگی معنوی (ناملموس) یونسکو، هنر خردنگارگری (مینیاتور) به عنوان پانزدهمین میراث ناملموس ایران در فهرست جهانی یونسکو ثبت شد.
به گزارش «
مردمسالاری آنلاین»، پرونده هنر مینیاتور به طور مشترک از سوی کشورهای ایران، ترکیه، جمهوری آذربایجان و ازبکستان مطرح شد و با رای موافق اکثریت اعضا به عنوان پانزدهمین میراث فرهنگی معنوی ایران در فهرست یونسکو ثبت شد.
وزیر میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری باید صریحا پاسخ دهد که چرا هنر مینیاتور که خاستگاهش ایران است به همراه سه کشور بیارتباط دیگر به این هنر (ترکیه، جمهوری آذربایجان و ازبکستان) ثبت شده است؟!
اگر کشورهایی دیگر در این پرونده جا داشتند آن دو کشور افغانستان و هندوستان بودند؛ چراکه مکتب هرات در مینیاتور ایرانی، در کنار مکتب شیراز، مکتب تبریز، مکتب قزوین و مکتب اصفهان، جایی ویژه دارد. هندوستان نیز هنر مینیاتور را از ایران گرفت و در دورهی گورکانیان، به ویژه اکبرشاه، به درجهای اعلا رساند.
گفتنی است که پیشتر یکی از این سه کشور (جمهوری آذربایجان که نامش را هم از استان آذربایجان ایران به سرقت برده است؛ چراکه این خطه در شمال ارس تا پیش از سال ۱۹۱۸ هرگز «آذربایجان» خوانده نشده و به نام اران یا آلبانیای قفقاز نامدار بوده است) با دستدرازی به میراث فرهنگی ایران بازی چوگان و ساز تار و موسیقی عاشیقلار را به تنهایی به نام خود در یونسکو ثبت کرده و همین موضوع بذل و بخشش مسئولان میراث فرهنگی کشور از کیسهی فرهنگ ایران را با چنین کشور تمامیتخواهی را پرسشبرانگیز کرده است.
گفتنی است که این جمهوری ۲۹ ساله در حالی چوگان را به نام خود ثبت کرده است که این ورزش ایرانی بیش از سه هزار سال است که بازی پادشاهان و بزرگان این سرزمین بوده است. داریوش کبیر در تخت جمشید بازی چوگان را برگزار میکرده و میدان نقش جهان در اصفهان برای برگزاری بازی چوگان در پیشگاه شاهان صفوی طراحی شده است. در آثار شاعران بزرگی همچون فردوسی و رودکی به رواج این بازی در ایران بارها اشاره شده است.
تار را نیز باکو بی نام بردن از هنرمندان ایرانی و کشور ایران در یونسکو ثبت کرده است که همان زمان داریوش پیرنیاکان به عنوان سخنگوی خانه موسیقی ایران نسبت به چنین رویدادی اعتراض کرد و مقصر اصلی را نماینده یونسکو در ایران خواند و دربارهی عدم اعتراض ایران به ثبت این ساز به نام این کشور در نشست پاریس اعتراض کرد.
موسیقی عاشیقلار هم توسط جمهوری آذربایجان در یونسکو به نام این کشور ثبت شده است؛ با وجودی که این موسیقی در زمان شاه اسماعیل صفوی در ایران بنیان نهاده شد.
دستدرازیها باکو همچنان ادامه داد و برای نمونه این کشور به دنبال ثبت «
شب یلدا/ چله»، این میراث هزار سالهی ایرانیِ در پیوند با ایزد مهر، به نام خود است.