شش پیش‌بینی برای المپیک ۲۰۲۰ ترکیه

حدود ۴ میلیارد نفر بازی‌های المپیک لندن امسال را در سرتاسر جهان دنبال می‌کنند، اما پیش‌بینی می‌شود که در بازی‌های المپیک سال ۲۰۲۰ که ترکیه آن را میزبانی خواهد کرد، این تعداد به ۵ میلیارد نفر خواهد رسید که ۶۶ درصد از جمعیت کل جهان را تشکیل می‌دهند. شاید این آمار و ارقام هم‌اکنون تا حدودی غیر قابل باور باشد، ولی براساس اعلام شرکت بین‌المللی خدمات IT و مرکزفناوری اطلاعات جهانی آتوس (Atos)، فناوری‌ها نقش عمده‌ای در توسعه بازی‌های المپیک خواهند داشت و ابعاد آن را وسیع‌تر خواهد کرد. آتوس اخیرا در گزارشی تخمین زده که فناوری‌ها چگونه تجربه ورزش کردن را از تماشاچیان خانگی تا ورزشکاران جهانی که در این بازی‌های شرکت خواهند کرد، شکل دوباره‌ای خواهد داد. در ادامه به شش نگرش آینده‌نگرانه در مورد وضعیت المپیک آینده در سال ۲۰۲۰ و عجین شدن آن با فناوری‌ها را خواهید خواند:


۱- بازی‌ها را از قبل وقوع تحلیل کنید
شبکه‌های اجتماعی همانند توییتر و فیس‌بوک که هم‌اکنون به افراد امکان می‌دهند در لحظه، افکارشان را درباره بازی‌ها و یا ورزشکاران بنویسند، در آینده به گونه‌ای تغییر خواهند کرد که کاربران می‌توانند مستقیما ناامیدی‌ها یا انتقادات خود را به گوش ورزشکاران برسانند. جان کرانز (Jan Krans)، کارشناس شبکه اجتماعی مرکز آتوس معتقد است که شبکه‌های اجتماعی در آینده با بهره‌گیری از فناوری رایانش ابری یکپارچگی بیشتری با رویدادهای ورزشی مهم خواهند داشت؛ به ویژه بعد از بازی. کرانز می‌گوید: «بعد از یک رویداد، طرفداران قادر خواهند بود برخی لحظات را دوباره زنده کنند». وی می‌افزاید: «شما نمی‌توانید رویداد ورزشی را دوباره زنده کنید، اما می‌توانید آنها را برای تحلیل‌های بعدی یا پخش دوباره نشانه‌گذاری کنند. علاوه بر این، باشگاه‌ها جامعه‌ای را ایجاد خواهند کرد که طرفداران در آن در مورد لحظات خاصی از مسابقات با هم به بحث بنشینند». وی همچنین عنوان می‌کند: «شما به عنوان یک طرفدار می‌توانید خودتان خلاصه بازی را بگویید و آن را با دیگر طرفداران و دوستان‌تان به اشتراک بگذارید. تماشاگران و طرفداران قادر خواهند بود واقعا خودشان را درگیر بازی کنند».


۲- واقعیت افزوده پیشرفته‌تر می‌شود
در سال‌های اخیر فناوری واقعیت افزوده پیشرفت قابل توجهی به ویژه روی گوشی‌های هوشمند داشته است. علاوه بر این، پروژه عینک هوشمند گوگل چشم‌انداز هیجان‌انگیزی را برای آینده نزدیک رقم زده است. اما این فناوری هنوز راه درازی در پیش دارد تا بتواند بخشی از زندگی روزانه ما بشود. سلستینو گوئه‌مس (Celestino Guemes)، کارشناس داده‌های کلان (Big Data) مرکز آتوس پیش‌بینی می‌‌کند که فرآیند اضافه شدن اطلاعات به اشیای واقعی پیرامون ما در سال ۲۰۲۰ تاثیر بسزایی در رویدادهای ورزشی المپیک خواهد داشت. گوئه‌مس می‌گوید: «تصور کنید در حال تماشای دوی ۱۰۰ متر اوسین بولت (رکورددار کنونی و قهرمان جهان دو ۱۰۰ متر و ۲۰۰ متر دنیا که در المپیک پکن ضمن شکستن رکورد دنیا و المپیک در سه ماده دوی ۱۰۰ متر و ۲۰۰ متر و ۴ در ۱۰۰ متر امدادی سه مدال طلا را کسب کرد) هستید، اما به جای اینکه شماره روی تی‌شرت وی را ببینید، یک سرعت‌سنج را می‌بینید که سرعت دویدن وی را نشان می‌دهد. این سطح از مجازی‌سازی داده در آن واحد، هم‌اکنون جزو قابلیت‌های فناوری واقعیت افزوده است. اما در آینده در حین تماشای شنای المپیک و پرچم‌ کشورها روی صفحه نمایش می‌توانید با لمس هر شناگر، در عرض کمتر از ۳ صدم ثانیه، اطلاعات مربوط به وی و تحلیل‌های مربوط به جا گرفتن وی در رده‌بندی قهرمانان دسترسی پیدا کنید». گوئه‌مس می‌افزاید: «طرفداران قادر خواهند بود با اطلاعاتی که از طریق واقعیت افزوده به دست می‌آورند، بازی کنند، نماهایی از زوایای مختلف را که دوست دارند، انتخاب کنند و حتی با استفاده از آنها برای خود یک شخصیت مجازی درست کنند و این کار را خیلی سریع‌تر از کاربرانی که هم‌اکنون در یوتیوب به مونتاژ موسیقی می‌پردازند، انجام دهند».


۳- داده‌های کلان برای ورزشکاران
Big Data یا داده‌های کلان اصطلاحی است که به مجموعه داده‌هایی اطلاق می‌شود که مدیریت، کنترل و پردازش آنها فراتر از توانایی ابزارهای نرم‌افزاری در یک زمان قابل تحمل و مورد انتظار است. داده‌های کلان برای کشف الگوهای رفتاری فقط برای ورزش‌های خاصی در آمریکا مورد استفاده قرار می‌گیرد؛ همانطور که در فیلم مانیبال (Moneyball) با کمک یک سری معادله‌های ریاضی که از اطلاعات گذشته بازیکنان استخراج شده، برخی از بازیکنان به خدمت گرفته می‌‌شود و در نهایت آن تیم بعد از سال‌ها می‌تواند به موفقیتی تاریخی برسند. گوئه‌مس که خودش کارشناس داده‌های کلان در مرکز آتوس است معتقد است که این داده‌های کلان نقش اساسی در نحوه عملکرد ورزشکاران در بازی‌های المپیک آینده خواهد داشت. وی می‌گوید: «در مرحله آموزش، ورزشکاران قادر خواهند بود داده‌های مربوط به عملکردشان را جمع‌آوری کنند و آن را در فضای امن مجازی مبتنی بر رایانش ابری آپلود کنند و تحلیل‌های منتج شده از آن را مشاهده و براساس آنها نحوه عملکرد خود را تغییر دهد». وی می‌افزاید: «حتی مربیان ورزش نیز می‌توانند از این اطلاعات استفاده کنند و براساس آنها از راه دور- به ورزشکاران آموزش دهند». گوئه‌مس عنوان می‌کند: «جمع‌آوری این داده‌ها می‌تواند به دو روش مورد استفاده قرار گیری: اول، برای کشف الگوها و شناسایی نشانه‌های رشد، ضعف یا حتی احتمال مجروح شدن ورزشکار و دوم از آنجا که داده‌های بلادرنگ می‌تواند تحلیل‌های بلادرنگ نیز در پی داشته باش، مربیان براساس آن تحلیل‌ها آموزش خود را تنظیم کنند».


۴- رزور هوشمند بلیت
این روزها بلیت‌های الکترونیکی گرفتن بلیت هواپیما و قطار را از طریق گوشی هوشمند یا ایمیل راحت کرده‌اند، اما آیا بلیتی که برای رویدادی خریداری کرده‌اید، به شما امکان می‌دهد که غذایی بخرید؟ جوردی کواترو (Jordi Quatero)، مدیر ارشد فناوری مرکز Major Events معتقد است که بلیت‌های آینده هوشمندتر خواهند شد. وی می‌گوید: «بلیت‌های هوشمند مستقیما به گوشی هوشمند یا ابزارهای شخصی صاحبان خود پیام‌هایی را ارسال می‌کنند تا مشتری بتواند به طور خودکار از تمامی خدماتی که استادیوم بازی‌های المپیک ارایه می‌دهد،‌ بهره ببرد». وی حدس می‌زند که این بلیت‌های هوشمند در المپیک آینده بتوانند داده‌های بلادرنگی را از هر چیزی که مشتری می‌بینند، ارایه دهند؛ اطلاعاتی که قابلیت به اشتراک گذاری در شبکه‌های اجتماعی را داشته باشد.


۵- سه‌بعدی چند چشم‌اندازه
قابلیت برجسته‌بینی سه‌بعدی تنها چند سال است که به سینماها و خانه‌ها وارد شده است، اما پل مور، متخصص رسانه مدرن معتقد است که قابلیت سه‌بعدی چند چشم‌اندازی (multiview) ‌که یک نمونه مفهومی از عکس‌های پانورامیک (وسیع) سه‌بعدی است، می‌تواند گام متحولانه‌ای برای تماشاگران المپیک ۲۰۲۰ ترکیه به شمار آید. وی می‌گوید: «این قابلیت هنوز کیفیت خوبی ندارد، اما در سال ۲۰۲۰ این کیفیت را نیز به دست خواهد آورد. در آن موقع شما می‌توانید از هر زاویه صفحه نمایش یک بازی را تماشا کنید». وی حتی معتقد است که در آینده، می‌توانید بازی‌ها را در یک استادیوم مجازی تماشا کنید، به گونه‌ای که هر جا که می‌خواهند می‌نشینند و با تماشاگران دیگری که شاید کاملا مجازی باشند، ارتباط برقرار می‌کنند. وی می‌گوید: «در این استادیوم مجازی دوربین و ورودی‌های میکروفون (از طریق گوشی هوشمند و تبلت) از تماشاگران واقعی وجود دارد که از واقیت افزوده دنیای مجازی بهره می‌گیرند».


۶- بازی‌های المپیک در سرتاسر جهان
زمانی که میشل پلاتینی، مدیر سایت رسمی فوتبال آمریکا اخیرا این ایده را مطرح کرد مبنی بر اینکه بازی‌های المپیک هر روز در یک کشور برگزار شود، هیاهویی در دنیای فوتبال به پا شد. اما همین ایده باعث شد که گای لیدبتر (Guy Lidbetter)، متخصص فراگیر کردن آتوس فکر کند که این ایده واقعا ایده احمقانه‌ای نیست که بازی‌های المپیک را در جایی برگزار کنیم که ورزشکاران به صورت فیزیکی حضور ندارند. وی می‌گوید: «به لطف پیشرفت‌های چشمگیر فناوری ابری، به طور مثال، آیا واقعا فقط به یک کشور برای میزبانی رویداد مهمی چون بازی‌های المپیک نیاز داریم»؟
وی می‌افزاید: «امروزه چند شهر معدود هستند که ظرفیت انسانی و مالی را برای میزبانی بازی‌های المپیک و پارا المپیک دارند و آنهایی که این قابلیت را دارند، نیاز به زیرساخت، سرمایه‌گذاری، تسهیلات و نیروی انسانی عظیمی دارند. پس چرا نباید از فناوری‌های در دسترس و باز استفاده نکنیم و تعداد بیشتری از افراد را به طور مجازی گرد هم نیاوریم»؟