بوی استبداد ازجامعه داوری به مشام میرسد

کمیته داوران فدراسیون فوتبال، جلسه‌ای را با اعضای بلندمرتبه این کمیته برگزار کرد که مصوبات این جلسه به صورتی است که به نظر می‌رسد به زودی داوران ما حق ندارند کاری به جز قضاوت انجام دهند و ناظران داوری هم فقط باید زبان به تعریف و تمجید از فدراسیون باز کنند.
به گزارش ایسنا و به نقل از سایت رسمی فدراسیون فوتبال، نشستی با حضور علیرضا سهرابی، داود رفعتی، فریدون اصفهانیان، رضا غیاثی، محمدرضا فلاح، زاهد بحرینی و طاهره کشتیرانی روز گذشته (سه‌شنبه ۲۱ اسفندماه) در مرکز ملی فوتبال برگزار و موارد زیر به تصویب اعضا رسید:
- داوران و ناظران (مرد) در طول سال ۳ مرتبه و داوران و ناظران (خانم) ۵ مرتبه مجاز هستند همانند کنفدراسیون فوتبال آسیا از انجام مأموریت (قضاوت و نظارت) انصراف دهند و در غیر این صورت برای فصل کنار گذاشته خواهند شد.
- ناظران داوری که با کمیته داوران همکاری می‌کنند بدون مجوز دپارتمان و کمیته اجازه حضور به عنوان کارشناس در برنامه‌های تلویزیونی، شبکه اجتماعی، کانال‌های مجاز و غیرمجاز را ندارند و نمی‌توانند علیه کمیته داوران و فدراسیون موضع‌گیری کنند.
- داوران فعال استان‌ها بدون مجوز کمیته و دپارتمان نمی‌توانند در مسابقات استان‌های دیگر قضاوت کنند.
- داوران فعال مجوز تدریس در کلاس توجیهی در سایر استان‌ها را ندارند.
به گزارش ایسنا، به نظر می‌رسد فضایی در کمیته داوران و دپارتمان داوری به وجود آمده که داوران فوتبال ایران روز به روز محدودتر شوند؛ محدودیتی که تنها به نظر می‌رسد فشار روی داوران را بیش‌تر می‌کند و فرصت دفاع از حق را از آن‌ها می‌گیرد. نکته مهم جلسه این است که در آن هیچ نماینده‌ای از داوران و ناظران داوری حضور نداشت و گرفتن این تصمیم‌ها بدون مشورت با آن‌ها بوده است.
در حالی به محدودیت‌های داوری در ایران اضافه می‌شود که اختلاف دستمزد داوران ایرانی با همتایانشان در پنج لیگ معتبر اروپایی نجومی است (اینجا) ولی انتظاری ۱۰ برابر آن‌ها از داوران وجود دارد. مصوبه روز گذشته کمیته داوران به نوعی گرفتن آزادی داوران بود که به نظر می‌رسد این خلاف فوتبال حرفه‌ای باشد.
فیفا و یوفا هم محدودیت‌های مختلفی برای داوران ایجاد می‌کنند تا آن‌ها از حواشی مختلف دور باشند اما منعی برای صحبت کردن در زمان‌های غیر از مسابقات رسمی مهم برای آن‌ها وجود ندارد. همچنین فیفا در عضویت داوران مختلف در کانال‌ها و شبکه‌های مختلف مجازی دخالت ندارد و به نظر می‌رسد که تنها در ایران چنین اتفاقاتی می‌افتد.
نکته مهم دیگر در بررسی مصوبات کمیته داوران این است که در آن تاکید شده، ناظران داوری حق ندارند علیه فدراسیون فوتبال و کمیته داوران موضع‌گیری کنند. این یعنی اگر یک ناظر داوری - که سال‌ها قضاوت کرده و تجربیات فراوانی دارد - نقدی نسبت به بخشی از کار کمیته داوران یا فدراسیون فوتبال داشته باشد، حق ندارد آن را بیان کند و درباره آن با رسانه‌ها گفت‌وگو کند. این مصوبه آزادی بیان را از ناظران داوری که قرار است بر کار داوران، داوری کنند و باید در مسیر حق و عدالت گام بردارند، می‌گیرد و به نوعی فضای داوری فوتبال را آلوده استبداد می‌کند.