روز جهانی افراد دارای معلولیت؛ چرا تبریک؟!

معمولا در تقویم روز های خاصی وجود دارند که مناسبت های جهانی دارند. هدف ‌سازمان‌ ملل از اختصاص دادن چنین روزهایی، ایجاد حساسیت در میان مسئولان و آحاد جامعه برای توجه به موضوعات و اقشار خاص جامعه، مانند محیط زیست و اقلیت‌های اجتماعی است.
به گزارش پایگاه خبری فریادگر، یکی از این روزها، روز جهانی معلولان است که 12 آذر برابر (سوم دسامبر) است. این روز برای من معنای خاصی دارد. سال‌های گذشته که مانند اکنون معلولیتم را نپذیرفته بودم، از یادآوی این روز احساس شرم می‌کردم و اگر شعارها یا بنرهایی در شهر می‌دیدم که یادآور گرامیداشت این روز بودند، غمگین می‌شدم. اما اکنون که می‌اندیشم، اطمینان بیشتری پیدا می‌کنم که این روز شادباش و تبریک دارد:
تبریک به افراد دارای معلولیتی که اجازه ندادند معلولیت فیزیکی، آنها را به "معلول اجتماعی" تبدیل کند. دوستی می‌گفت وقتی یک فرد دارای معلولیت در جامعه‌ای مانند ایران آنقدر تلاش می‌کند و در بین نخبگان حضور پیدا می‌کند که دیگر مدیران دستان خود را به نشانۀ تسلیم و باور توانمندی‌هایش بالا می‌برند، بسیار جای تقدیر دارد.
تبریک به مادرم و همه مادرانی که همۀ سعی خود را کردند برای رشد و بالندگی کودک معلول خود؛ از رفت و آمدهای پی در پی در مراکز توانبخشی و درمانی تا مهاجرت به شهرهایی با امکانات بهتر. عامل شکوفایی "هلن کلر" در مرحلۀ اول، داشتن والدینی با سطح آگاهی بسیار بالا بود که برای فرزندشان معلم خصوصی گرفتند، و بعد، صبر و بردباری معلم دلسوزش. قطعا هلن کلرهای زیادی در کشور ما هستند که به خاطر نبودن شرایط مناسب، در تاریکی و جهل که ناشی از جبر جامعه است، عمر خود را سپری کرده و می‌کنند.
تبریک به جوامع و مسئولانی که درهمۀ جوانب حقوق شهروندی مانند استقلال فردی، تحصیل، اشتغال و در دسترس بودن امکانات، حق و حقوق همه افراد را در نظر گرفتند.
تبریک به افرادی که فاقد معلولیت هستند، اما در جهت زندگی بهتر و همراه با رشد و پویایی افراد داری معلویت قدم برمی دارند.
تبریک به مدیران و صاحبان کسب و کار که هنگام استخدام نیروی انسانی، بدون نگاه تبعیض آمیز فقط به "توانمندی" فرد توجه دارند، حتی اگر آن فرد دارای معلولیت باشد.
تبریک به تک تک کسانی که درک درستی از معلولیت دارند و می‌دانند چگونه با افراد دارای معلولیت رفتار کنند. وقتی یک هنرمند را به اجبار و یا برای ژست گرفتن در برنامه‌های ویژه معلولان دعوت می‌کنند و از او می‌خواهند برای حضار دارای معلولیت حرف بزند و او بدون آشنایی کافی در این زمینه، می‌گوید: "شما اصلا معلول نیستید، ما معلولیم. ما معلول فکری هستیم. انشاء‌الله همۀ معلولان شفا پیدا کنند و هیچ معلولی در دنیا نباشد" این طرز نگاه به موضوع معلولیت درست نیست هرچند آن شخص ممکن است نیت بدی هم نداشته باشد.
بله، این روز بسیار جای تبریک دارد، اما من در کنار تبریک این روز آرزو می‌کنم که روزی فرا برسد که همۀ افراد با هر نوع محدودیتی به استقلال اجتماعی برسند و دیگر معلول اجتماعی وجود نداشته باشد.
گزارش : سمانه افتخاری