وزيـر خارجه سـابق در برابر کازينو‌دار

ترامپ يا کلينتون؟ اين سوالي است که نه تنها ذهن مردم آمريکا را به خود مشغول کرده است، بلکه براي همه مردم دنيا اهميت ويژه‌اي دارد. 
به گزارش پایگاه خبری فریادگر، جايگاه رياست جمهوري آمريکا بي‌شک يکي از مهمترين جايگاه‌هاي سياسي دنيا است، چرا که رئيس جمهور آمريکا با مهمترين مسائل سياسي دنيا پيوند خورده است تا جايي که مي‌توان گفت کمتر اتفاقي در دنيا رخ مي‌دهد که يا آمريکا در آن مشارکت نداشته باشد و يا غير‌مستقيم به اين کشور مرتبط نشود. به هرحال بايد بپذيريم ايالات متحده آمريکا ثروتمندترين کشور دنيا است که بيش از نيمي‌از ثروت جهان را در اختيار دارد. همين امر موجب مي‌شود بالاخره اين کشور در معادلات جهاني نقش زيادي بر عهده داشته باشد.

اما ايران از جمله کشورهايي است که با دقت بيشتري انتخابات آمريکا را دنبال مي‌کند. با آنکه ايران و آمريکا پس از انقلاب اسلامي‌هيچگاه روابط حسنه با يکديگر را تجربه نکرده‌اند اما خواه ناخواه تاثير زيادي بر يکديگر گذاشته‌اند. مي‌توان گفت پس از توافق هسته‌اي اين تاثير‌پذيري پررنگ‌تر هم شده است چراکه پايدار ماندن توافق هسته‌اي به طور مستقيم به عملکرد هريک از اين دو کشور بستگي دارد. اين روزها همانطور که به مشخص شدن نتيجه انتخابات آمريکا نزديکتر مي‌شويم، اما و اگر‌هاي ادامه توافق هسته‌اي نيز بيشتر مي‌شود و اين مسئله به طور مستقيم با رئيس جمهور بعدي آمريکا پيوند مي‌خورد. تلاش اوباما براي حفظ توافق هسته‌اي هنگامي‌نتيجه مثبتي خواهد داشت که رئيس جمهور بعدي آمريکا نيز همين روند را ادامه دهد. آنچه مسلم است اين است که تا به اينجاي کار اوباما در برابر کنگره ايستادگي زيادي داشته و تلاش مورد قبول براي اجرايي شدن برجام را انجام داده است؛ تا جايي که برخي از کارشناسان آمريکايي عقيده دارند اوباما بيش از الزام قانوني با ايران همکاري کرده است.

فارغ از درست يا غلط بودن اين نگاه بايد گفت حتي با وجود همکاري شخص رئيس جمهور آمريکا بازهم برجام روند اجرايي مناسبي نداشته است. در اين صورت است که نقش رئيس جمهور بعدي آمريکا اهميت بيشتري مي‌يابد. اگر رئيس جمهور بعدي آمريکا نخواهد در برابر کنگره بايستد در واقع برجام معناي خود را از دست مي‌دهد و شکست مي‌خورد. در اين شرايط بايد ديد کدام يک از کانديداهاي رياست جمهوري مي‌تواند در اجراي برجام همکاري داشته باشد. يک طرف ماجرا ترامپ است. تاجري که به ناگاه از دنياي سياست سربرآورده و براي بسياري از کارشناسان سياسي توفيق وي در ميان جمهوري‌خواهان جاي سوال است. طرف ديگر بانوي اول آمريکا در زمان بيل کلينتون است که سابقه نمايندگي سنا و تصدي وزارت خارجه آمريکا را در کارنامه خود دارد. کلينتون به هر حال خاورميانه را به خوبي مي‌شناسد و اهميت اين منطقه براي دنيا را درک کرده است. اما ترامپ تا اينجاي کار نبوغي از خود در زمينه سياست آمريکا در خاورميانه نشان نداده است.

از يک سو تعهدات حزبي هر يک ازاين دو نفر نيز مطرح مي‌شود. دونالد ترامپ نامزد حزب جمهوري‌خواه است. حزبي که در آخرين نشست خود به صراحت اعلام کرد برجام توافق شخصي اوباما با ايران است و توافق هسته‌اي تعهدي براي ايالات متحده آمريکا نيست. نمايندگان جمهوري‌خواه هم تا اينجاي کار تلاش خود را براي باقي ماندن برجام بر کاغذ کرده اند و بي شک ترامپ با آنها همراه خواهد شد. از سوي ديگر ترامپ بارها و بارها در تبليغات انتخاباتي خود اعلام کرده است به برجام پايبند نخواهد بود وحتي آن را پاره خواهد کرد. به نظر مي‌رسد ترامپ از همان قماشي است که توافقات و تعهدات بين‌الملل را کاغذپاره مي‌داند!

هيلاري کلينتون اما نامزد حزب دموکرات است. حزبي که اوباما برخاسته از آن است و خود را به توافق هسته‌اي پايبند مي‌داند. کلينتون سياستمدار با سابقه‌اي است که مي‌داند سياست ميدان تجارت نيست که تنها بده بستان داشته باشد، بلکه تعهدات جزو لاينفک اين عرصه است. از جهت ديگر اوباما هيلاري را به عنوان ادامه‌دهنده سياست‌هاي خود معرفي کرده و انتخاب‌هاي کلينتون نيز نشان داده است همان سياسيت را دنبال مي‌کند، از اين دست مي‌توان به انتخاب تيموتي کين، سناتور حامي‌توافق هسته‌اي به عنوان معاون آينده وي اشاره کرد. اما حمايت مالي شاهزاده سعودي از کلينتون ابهامي‌بزرگ را ايجاد مي‌کند که به راستي کلينتون چه سياستي را در خاورميانه در پيش خواهد گرفت. با اين حال مي‌توان گفت نامزد دموکرات‌ها شانس بيشتري براي موفقيت در پست رياست جمهوري ايالات متحده آمريکا دارد.