بی اعتمادی به دولت و تصمیمات متناقض، ممنوعیت سفر را بی اثر کرده است

تعطیلات چهاردهم تا شانزدهم خرداد در راه است و با درخواست ستاد ملی مقابله با کرونا مبنی بر ممنوعیت سفرها در این ایام، فرمانداریها  نیز اعلام کرده اند هیچ مجوزی برای سفر صادر نمیشود. همان قصه همیشگی در دوران کرونا که بیش از یک سال و نیم است تکرار میشود اما تاکنون تاثیری در کاهش سفرها با هدف پیشگیری از افزایش مبتلایان کرونا نداشته است.
به گزارش مردم سالاری آنلاین، براساس آمار مدیریت مرکز راههای کشور در تعطیلات عید فطر حدود  یک و نیم میلیون وسیله نقلیه در جاده های کشور تردد داشته اند و از آنجاییکه ظاهرا نوع وسیله نقلیه در انتشار ویروس موثر است، جابجایی با وسایل نقلیه عمومی و سفرهای هوایی بلامانع بوده و تنها خودروهای شخصی از تردد بین استانها منع شده اند! ممنوعیت سفر تنها راهکاری است که در ایام تعطیلات ارائه میشود. راهکاری که نه از سوی اغلب مردم رعایت میشود و نه به درستی اجرا میشود چراکه با آغاز تعطیلات و اعمال جریمه باز هم شاهد تجمع مردم در فرمانداریها و درخواست مجوز برای تردد به دلایل مختلف از سوی مردم هستیم. دلایلی که گاه واقعی و لازم و گاهی نیز بهانه ای برای رفتن به سفری چند روزه هستند. نگاهی به مدیریت سفرها در دوران کرونا و تجربه اسفبار سفرهای نوروزی که پیک چهارم کرونا و مرگ روزانه دهها نفر از هموطنان تنها دستاورد این نوع از مدیریت بوده است، نشان میدهد ممنوعیت سفر بااینکه راهکار مناسبی نبوده است اما تنها نسخه ای است که هر بار پیچیده میشود. نسخه ای که در واقع نوعی مدیریت سفر هموطنان به شهرهای مختلف کشور است چرا که با اعلام تاریخ ممنوعیتها، سفرها یک یا چندروز قبل از تاریخ اعلام شده، آغاز و یک یا چندروز پس از تاریخ تعیین شده به پایان میرسد! 
پیشتر علیرضا رییسی، معاون بهداشت وزارت بهداشت در یکی از مصاحبه های بیشمارش درباره کرونا، یکی از مهم ترین دلایل ورود کشور به پیک چهارم را مسافرتها بر اساس سنتهای دیرینه و حتی مسائل روحی ناشی از بحران کرونا عنوان کرده بود، نکته ای که قطعا سایر مسئولین نیز به آن واقفند اما هنوز در حال رونمایی از واکسنهای مختلف و تزریق لاک پشت وار آن به سالمندان هستند. ناگفته پیداست که در نبود واکسن و متعاقبا طولانی تر شدن بیماری، توصیه مسئولین در این باره به سیاستی بی اثر تبدیل شده است که با تمام ناکارآمدی، هربار تکرار میشود.

سعیدمدنی:
 پیامهای متناقض مسئولین، سیاستها را بی اثر کرده است
دکتر سعید مدنی، جامعه شناس در گفتگو با مردم سالاری آنلاین گفت: در توصیف وضعیت جامعه دو کلیدواژه وجود دارد، آسیب پذیری بالا و تاب آوری پایین. به این معنا که طی فرایندی که از گذشته وجود داشته و در دوران کرونا تشدید یافته تاب آوری در تمامی حوزه ها شامل اقتصاد، سیاست، سلامت و ... پایین آمده است. در واقع جامعه به سمتی رفته است که تمایل چندانی به عمل کردن به توصیه ها وجود ندارد و از همه مهمتر تعداد بالای پیامهای متناقضی که از مسئولین شنیده میشود باعث شده است، بسیاری از مردم با این پیامها با بی اعتنایی برخورد کنند. یکی از دلایلی که باعث شده است از پیک پنجم صحبت کنیم، همین عملکرد نادرست ستاد ملی مقابله با کروناست که باعث طولانی شدن بیماری و بی اثرشدن هرگونه سیاستی شده است. وی در ادامه گفت: در بی کفایتی مدیریت کرونا تردیدی وجود ندارد، سیاستهای ناکارآمد و غیرعلمی این فاجعه را رقم زده است. به همان دلیلی که شیوع کرونا دیر اطلاع داده شد و کرونا از قم به همه کشور سرایت کرد به همان علت اثرات سایر سیاستها نیز قابل پیش بینی نیست و در واقع مدیریت کرونا با چشم بسته و با روش آزمون و خطا پیش میرود که نتیجه این آزمون و خطا به خطر افتادن سلامت و زندگی مردم است. علت پیچیده شدن وضعیت کرونا در کشور این است که فرصتها با تصمیمات غلط از بین رفته است. مجموعه این شرایط یکی از بدترین مدیریتها را در کشور رقم زده است. اصل مطلب آن است که در سیاست کلان، سلامت و رفاه دراولویت نیست و وضعیت واکسیناسیون نیزحاصل سوء مدیریت در نظام حکمرانی است.

محمدعلی محمدی قره قانی: 
بی اعتمادی به دولت موجب جدی نگرفتن ممنوعیت سفر شده است
دکتر محمدعلی محمدی قره قانی، جامعه شناس و عضو هیات علمی دانشگاه علوم توانبخشی و سلامت اجتماعی نیز در گفتگو با مردم سالاری آنلاین گفت: علاوه بر کلافگی جمعی، استرسها، افسردگیها، تنشهای ماندن در یک مکان و...  که خصیصه مشترک تمام جوامع در این ایام بود، عدم انسجام در برنامه ریزی و اجرا باعث شد تا اطاعت از فرامین ستاد ملی مقابله با کرونا آنچنان که باید مورد توجه مردم قرار نگیرد. حمایتهای اجتماعی و مالی در کشورهای توسعه یافته باعث شد تا مردم محدودیتهای تعیین شده از سوی حاکمیت را با انگیزه های بیشتری تحمل کنند اما در جوامع جهان سوم از جمله ایران عدم اعتماد به حکومت، نافرمانی مدنی و عدم انسجام ملی را در پی داشت. 
وی افزود: تشتت آراء در تصمیم گیریها، باعث شد مردم مصالح جمعی خود را فراموش کنند. سیاستهای ناکارآمدی همچون در نظر گرفتن جریمه یک میلیونی برای سفر درحالیکه برای جرایم بسیار کوچکتر، مجازاتهای به مراتب سنگین تری در نظر گرفته میشود در واقع حاکی از عدم تحلیل دقیق ستاد ملی مقابله با کرونا از گروه هدف است چراکه مبلغ جریمه برای طبقه برخوردار بسیار ناچیز است و حتی میتوان گفت لذت سفر را برای این قشر به لحاظ برتری جویی نسبت به سایرین بیشتر میکند. این مبلغ برای صاحبان ویلاها و خودروهای میلیاردی یک جریمه غیرواقع بینانه است که نشان میدهد مدیران ما نسبت به واقعیتهای جامعه بیگانه اند. وی همچنین گفت: در نظر گرفتن چنین مجازاتی برای سفر، به بی اعتمادی مردم دامن میزند و این شبهه را در جامعه به وجود آورده است که هدف دولت ممنوعیت سفر نبوده و تنها به دنبال کسب درآمد از این طریق بوده است. جریمه دویست هزارتومانی ممنوعیت تردد شبانه، از جمله مواردی است که باعث بدگمانی مردم نسبت به برنامه های دولت شده است و این پرسش را به وجود آورده است که برنامه های دولت واقعا در جهت منافع مردم است؟ یا در تحلیلی بدبینانه به این نتیجه رسیده اند که دولت با فرصت طلبی به دنبال دستیابی به منافع خود است و جریمه ها طوری تعیین شده اند که مردم مرتکب جرم شوند و دولت سود ببرد. نهایتا عمومیت پیدا کردن این تحلیل منجر به نافرمانی مدنی و بی اعتمادی به حکومت شده و ممنوعیت سفرها به سیاستی بی اثر تبدیل شده است. 
گزارش: لیلا رحیمی خوشبخت