شهردار جدید و آینده تهران

بالاخره بعد از کش و قوس‌های فراوان، پیروز حناچی به عنوان شهردار کلانشهر تهران انتخاب شد. تکیه بر کرسی شهرداری پایتخت که در مدت کمتر از یک سال و نیم به دو شهردار بی‌وفا بوده قطعا کاری پر از استرس و نگرانی است. حناچی در کارنامه خود پست معاونت معماری و شهرسازی، معاونت فنی و عمرانی شهرداری تهران و معاونت معماری وزارت راه و شهرسازی را دارد و البته قائم مقامی ریاست دانشکده هنرهای زیبای دانشگاه تهران. وی اصلاح طلب است و ماجرای اختلاف وی با عباس آخوندی و استعفایش از وزارت راه و شهرسازی یکی از نکات حائز اهمیت در کارنامه کاری اوست.
حناچی در قامت شهردار تهران موافقان و مخالفانی دارد. مخالفان وی معتقدند حناچی بیش از آنکه مدیری اجرایی باشد فردی دانشگاهی و آکادمیک است و برای اثبات حرف‌شان کندی پروژه‌های اجرایی شهر در دوره معاونت فنی و عمرانی او در شهرداری تهران را مثال می‌زنند. علاوه براین منتقدان وی تفکرات لیبرالی او را مخالف برخی ارزش‌ها می‌دانند. به عنوان نمونه اولین سخنرانی‌های وی بعد از انتخاب شدن توسط شورا یکی از همین موارد است. در آن سخنرانی حناچی عنوان کرد همانطور که برای مربیگری فوتبال، مربی خارجی استخدام می‌کنیم برای مدیریت شهری نیز بایستی مدیر خارجی بیاوریم!
از سوی دیگر موافقان حناچی مدعی‌اند که تخصص او به عنوان دکتری مرمت شهری باعث می‌شود که وی تسلط و آشنایی بیشتری با فضای شهر داشته باشد و جزو معدود انتخاب‌هایی است که تخصصش در راستای مسئولیتش است. از دیگر مواردی که توسط موافقان اعلام می‌شود ثبات نسبی است که در دوره معاونت وی در مجموعه تحت مسئولیتش بوده. حناچی کمترین عزل و نصب‌ها را داشت و تا جای ممکن از نیروهای موجود استفاده کرده است. البته او در برنامه‌های پیشنهادی خود متذکر شده در دوران شهردار بودن نیز این مساله را ادامه خواهد
 داد. 
البته تعداد زیادی از شهرداران و معاونان در مناطق مختلف شامل قانون منع اشتغال بازنشستگان شده‌اند که حناچی لاجرم باید آنها را جایگزین کند.
صرف نظر از دیدگاه‌های موافقان و مخالفان بایستی توجه داشت شهر تهران بزرگ، پرخرج، حساس از منظر سیاسی و مملو از مشکلات ریز و درشت است که شهردار بایستی تمام قد با آنها رو به رو شود وگرنه قافیه را خواهد باخت. فقط و فقط اداره مخارج این مجموعه با کاهش روال گذشته مبنی بر فروش تراکم مضاعف بر طرح تفضیلی که شعار حناچی و شورای پنجم نیز بوده و هست خود چالشی بسیار دشوار است که گاه غیر ممکن به نظر می‌رسد. امید است دکتر پیروز حناچی با تکیه بر توان علمی‌، تجربه سال‌های گذشته و البته اعتقاد و الزام بر جوان گرایی و نخبه گرایی بتواند پایتخت جمهوری اسلامی ایران را روز به روز از لحاظ کیفیت شهری و شهروندی ارتقا دهد.
*عضوهیات علمی دانشگاه شهید بهشتی