استیضاح ربیعی و اعتماد کمرنگ شده مردم

من نه طرفدار علی ربیعی بودم و نه مخالف او. اما قبل از استیضاح او، یک نکته ذهنم را مشغول کرده بود که چرا باید علی ربیعی در کمتر از یک سال، سه بار مجبور به جذب رای اعتماد نمایندگان مجلس شود؟ او مردادماه گذشته، به عنوان وزیر رفاه کابینه دوم حسن روحانی به مجلس معرفی شد و رای اعتماد گرفت. چند ماه بعد برای بار اول استیضاح شد و رای اعتماد گرفت و حالا در استیضاحی دیگر به مجلس رفت ولی این بار نتوانست رای اعتماد بگیرد. این همه اصرار به استیضاح وزیر رفاه را درک نمی کنم. آن هم در شرایطی که در یک سال گذشته دو بار رای اعتماد گرفته. مگر قرار بوده در شش ماه اخیر چه اتفاقی رخ دهد که نداد و استیضاح کنندگان ربیعی، خواستار حذف او شدند اما وزرای اقتصاد و صنعت و حتی کشور، از استیضاح مصونیت پیدا کرده اند؟
نکته دوم مواردی است که چه از سوی استیضاح کنندگان و چه از سوی ربیعی در صحن علنی مجلس مطرح شد. این که فلان مسئول زیرمجموعه ربیعی، صدها میلیون تومان تخلف کرده یا فلان نماینده، چون فرد موردنظرش توسط ربیعی، مدیر نشده یا فلان فرد، توقع مالی برای یک مدیر از ربیعی داشته و برآورده نشده، کمر به استیضاح ربیعی بسته اند، فقط نشان از یک چیز دارد و آن هم فساد سیستماتیک است. هم وزیر، ادعاها را تکذیب کرده و هم نمایندگان. من هم به دنبال اثباتش نیستم. اما نکته اینجاست که آنقدر قبح فساد مالی و اقتصادی و پارتی بازی و سفارش در کشور شکسته شده که چنین حرفهایی از تریبون مجلس مطرح می شود. آن هم فقط موقعی که کارد به استخوان وزیر یا برخی نمایندگان برسد.
سوال این است که اگر توافقات پشت پرده انجام می شد و مثلا فرد موردنظر فلان نماینده مسئولیت می گرفت، باز هم استیضاح انجام می شد؟ یا اگر ربیعی، کارش به استیضاح کشیده نمی شد، باز هم در مورد آن چند نماینده که درخواستهای خارج از عرف داشتند افشاگری می کرد؟ به نظرم، پاسخ به این پرسشها منفی است.
فساد به حدی در ارکان مختلف کشور نفوذ کرده که دیگر قبح همه چیز شکسته است. نمایندگان استیضاح کننده ربیعی، اولویتهای اصلی موکلان خود را نمی شناسند چراکه خواست مردم در شرایط فعلی، نه تغییر در وزارت رفاه، بلکه ایجاد ثبات اقتصادی و جلوگیری از فساد است. مجلسی که وزرای اقتصادی را برای شرایط فعلی بازخواست نمی کند یا به تحقیق و تفحص از فساد اثبات شده در شهرداری تهران رای نمی دهد، اما وزیری را که یک بار پنج ماه پیش استیضاح شده دوباره استیضاح می کند، اولویت مردم را نمی شناسد. هرچند که این به معنای تایید عملکرد وزیر رفاه نیست که اگر او هم شفاف سازی را در مجموعه ثروتمند وزارت رفاه، اولویت خود قرار می داد و به وضع بازنشستگان و ... بیشتر رسیدگی می کرد، می توانست خود را در معرض استیضاح قرار ندهد.
اما آنچه از جلسه استیضاح ربیعی حاصل می شود دو نکته است. اول اینکه اغلب نمایندگان مجلس اولویتهای مردم را فراموش کرده و راه خود را می روند و دوم اینکه فساد به حدی گسترش یافته که عبارات اثبات کننده اش مثل نقل و نبات از دهان مسئولان و نمایندگان شنیده می شود و یکدیگر را با همان عبارات متهم می کنند. این هر دو، بهترین دلیل برای اثبات ناامیدی مردم از مسئولان است و فرقی ندارد این مسئولان در مجلس باشند یا دولت یا نهادهایی که از نظارت، مستثنی مانده اند. ای کاش کمی اوضاع را در یابند...