مخالفت با دولت یا منافع ملی؟

دولت روحانی در آستانه ورود به دوره دوم خود همچنان با چالش های زیادی از سوی مخالفان مواجه است که خواسته یا ناخواسته انرژی بسیاری را از وی و همکارانش که می بایستی در راستای حل مشکلات به ارث رسیده از دولت قبل و حرکت در مسیر توسعه پایدار کشور مصروف شود می گیرد.
پیروزی روحانی در انتخابات سال 92 و عدم درک و هضم این شکست توسط برخی مخالفان افراطی گفتمان اعتدال سبب شد تا از همان ابتدا هر حرکت و اقدام دولت با حجم عظیمی از انتقاداتی مواجه شود که در بسیاری از موارد مرز نقد را درنوردیده و تخریب دولت را در اذهان تداعی می کرد.
این شکست ناباورانه برای جناحی که در 8 سال قبل از آن دولت و مجلس را در اختیار داشت و توسط بخش عظیمی از رسانه هایی که با پول نفت و بودجه دولتی اداره می شدند، حمایت می شد با شکست مجدد در انتخابات مجلس شورای اسلامی در سال 94 همراه شد تا جایی که رسیدن به پاستور در انتخابات اردیبهشت 96 هدفی شد که برای رسیدن به آن هر وسیله ای حتی تخریب دولت قابل توجیه بود.
این نگرش به قدرت سبب شد تا اقدامات دولت تدبیر و امید در عرصه داخلی و خارجی همچنان که با حمایت های روزافزون مردم همراه می شد با سیاه نمایی از سوی بسیاری از اصولگرایان و رسانه های آنان مواجه شود تا جایی که نقد سازنده کمرنگ ترین مولفه نظارتی در عملکرد دولت در 4 سال گذشته بود که جای خود را به مخالفت های مغرضانه با هدف تخریب دولت و یک دوره ای شدن دولت روحانی داده بود.
افزایش موفقیت های روحانی در عمل به وعده ها در به ثمر رساندن مذاکرات هسته ای، اجرای برجام، کاهش شدید نرخ تورم، بازگشت آرامش به فضای اقتصادی، موفقیت در دیپلماسی نفت، خرید هواپیما ، منشور حقوق شهروندی و قرارداد نفتی با توتال و بسیاری از اقدامات دیگر در نگاه مخالفان نه تنها گامی به سوی توسعه و پیشرفت نبود بلکه سیبل هایی برای هدف قرار دادن اقدامات دولت تلقی شد.
رها کردن نقد سازنده که می بایستی در جهت تقویت دولت و در راستای خدمت بیشتر به مردم صورت می گرفت و روی آوردن به بداخلاقی های سیاسی و سیاه نمایی و تخریب توسط مخالفان روحانی و ضعف تیم رسانه ای دولت در این زمینه سبب شد تا در فضای سیاسی کشور شاهد تقابلی باشیم که تسری آن در بین مردم به خصوص در ایام انتخابات زمینه های یک دوقطبی مخرب را فراهم ساخت که تبعات آن تاکنون نیز ادامه دارد.
سوء استفاده برخی جریان ها و افراطیون از این فضای انتخاباتی در راستای القای تقابل دولت با برخی نهادهای نظام و تعریف و ترسیم هر اقدام و اتفاق و سخنی در این چارچوبِ تقابلی، چالش خطرناکی است که می بایستی همه مسئولان و به خصوص رئیس جمهور با هوشیاری کامل نسبت به خنثی کردن این طراحی خطرناک که مسببان آن بازی در زمین دشمن را با بی توجهی به وحدت و انسجام ملی برگزیده اند، اقدام کنند.
متاسفانه علیرغم گذشت 2 ماه از انتخابات که با پیروزی قاطع دکتر روحانی همراه بود برخی حاضر نیستند به رای و خواست مردم تمکین کنند و از فضای احساسی و ملتهب ایام انتخابات خارج شوند و هر اقدام دولت و قوای دیگر و هر اظهار نظری از سوی مسئولان سه قوه و نهادهای انقلابی را نوعی تقابل و نفی دیگری دانسته و آن را مستمسکی برای هجمه رسانه ای به دولت و شخص رئیس جمهور قلمداد می کنند که قطعا این رویکرد در تضاد با منافع و امنیت ملی و آرامش جامعه است.
بی تردید در آستانه شروع به کار دولت دوازدهم و با توجه به شرایط منطقه ، حفظ وحدت بین مسئولان و تسری آن در جامعه از نکات حائز اهمیتی است که می بایستی مورد عنایت همه دوستداران نظام قرار گیرد و مخالفان دولت نیز با درک شرایط کشور و با پذیرش نتیجه انتخابات که خواست اکثریت مردم است خود را ملزم به تغییر رویه چهار سال گذشته بدانند و مخالفت با دولت را در مسیری غیرسازنده که در تقابل با منافع ملی است پیگیری نکنند و همه مسئولان موفقیت رئیس جمهور و کابینه جدید را در راستای تحقق وعده ها و حل مشکلات موجود در مسیر پیشرفت و توسعه پایدار، پیروزی و موفقیت خود دانسته و نسبت به افراطیونی که منافع حزبی و جناحی را بر امنیت و منافع ملی ترجیح می دهند قاطعانه برخورد کرده و تسری وحدت و آرامش به جامعه را وظیفه خود بدانند.