میرسلیم ، نجاتم بده!

مناظره های انتخاباتی برای افراد مختلف ، نمودهای مختلفی دارد ؛ یکی مناظره انتخابات را صحنه خدمت می داند ، یکی میدان جنگ ، یکی عرصه بگم – بگم ! یکی آمده که به هر نحو ممکن رای مردم را بگیرد ، با وعده های نشدنی و دروغهای کوچک و بزرگ ، یکی دیگر آمده که مردم راه را از بیراهه تشخیص دهند و....
مصطفی میرسلیم از همان اول که آمد ، مناظره های انتخاباتی را به شکل مسابقه ورزشی می دید ؛ او از شهریور سال 95 داشت خودش را گرم می کرد که در اردیبهشت 96 وارد سالن مناظره شود . مناظره اول که برگزار شد هنوز بدنش خیلی گرم نبود اما خودش ادعا کرد که دو تا پاس به رئیسی و قالیباف داده و آنها نتوانستند آبشار بزنند . من نمی دانم ، واقعا میرسلیم انتظار داشت ابراهیم رئیسی آبشار بزند ؟! مناظره دوم که برگزار شد ، میرسلیم دیگر قید پاس دادن را زد و شروع به اجرای بازی بدون توپ کرد ، ان هم وقتی وقتی حسن روحانی و جهانگیری حرف می زدند ! امام متاسفانه باز هم کسی بازی بدون توپ میرسلیم را جدی نگرفت . حالا چهار روز تا مناظره بعدی مانده است . میرسلیم باز هم رفته در پارک و دارد نرمش می کند اما همان طور که بدنش را گرم می کند به خودش می گوید : «مصطفی ، آخه تو رئیس فدراسیون نجات غریق هستی ، تو را چه به والیبال و فوتبال ؟! پاس دادی ، آبشار نزدند ، بازی بدون توپ کردی ، توجه نکردند ... این دفعه دیگه نباید نقش بازی کنی ، باید خود خودت باشی ، یه نجات غریق مسلط ! » میرسلیم بعد از گفتن این حرفها به خودش ، دوباره شروع به گرم کردن کرده است ولی این سوال ذهنش را درگیر کرده که اول کدام یک از دو غریق را نجات دهد ؟! به طرف هر کدام که برود شاید دیگری دلگیر شود ؟!
الان میرسلیم هنوز در حال انتخاب یکی از دو غریق است ؛ معلوم هم نیست چه می کند ؛ ولی واقعا تصورش را بکنید این جوری که میرسلیم مردد است ، می ترسم هر دو نفر غرق شوند و رئیس فدراسیون نجات غریق هنوز در حال انتخاب باشد!