آنطور که از سخنان سخنگوی واقعا جوان دولت رئیسی برمیآید او به دانشگاههای مختلف میرود و در محافل گوناگون شرکت میکند و ... در پایان گزارشی از مشاهدات و حضور خود را به رئیس دولت میدهد.
این در ظاهر کاری خوب است اما این مشکل قدیمی وجود دارد که آیا به درستی گزارش میدهند و اساسا گزارش درست میدهند یا طبق میل خود یا رئیس گزارش میدهند؟! وانگهی، اگر در این گزارشها، گزارش فضای دانشگاهها منظور است که حوادث و اعتراضات این ۵۰ روز خیلی گویا بوده است. مدعی آن نیستم که همه دانشگاهها یکپارچه معترضند یا در دانشگاهها همه دانشگاهیان در اعتراض شرکت کرده یا میکنند. طبعا در میان دانشجویان گروههایی هم به هر دلیل مدافع وضع موجود هستند؛ اما نارضایتی بسیار فراگیر است. سخن دانشجویان و استادان و کارمندان معترض روشن است. آنها هم مثل دیگر اندیشمندان و دلسوزان مشکلشان تنها گشت ارشاد و برخی مقررات سطحی نیست. دانشگاه سالهاست که مشکلات اساسی و ریشهای کشور را دیده و بیم داده و فریاد کرده است.
در کدام زمینه بوده که بالادستان تصمیمی گرفته یا قانونی وضع کردهاند و دانشگاه نسبت به اشتباه بودن آن نقد یا اعتراض کرده و آنها هم به این نقد و اعتراض عمل که سهل است کوچکترین اعتنایی کرده باشند:
در شایسته سالاری؟
در موضوع مقابله با کرونا و ورود واکسن؟
در تنگنای انتخابات؟
در توهین و تحقیر و تحکم و اجبار؟
در معیارهای دوگانه مبارزه با فساد و...؟
در دخالت و تسلط افراد فاقد صلاحیت بر امور کشور؟
در کشورداری و اقتصاد و...؟
و از همه مهمتر در نوع انتخاب و تحمیل سیاست خارجی و تشنج آفرینی که مادر همه مشکلات دیگر و منبع تحریمهای فلجکننده شده است؟
آیا مقامات از این همه مشکل و بحران بیخبرند؟
آیا گزارشی درست از واقعیات کشور و فقر روزافزون مردم دارند؟
آیا از آمار مهاجرت به طور کلی و بویژه مهاجرت نخبگان اطلاع دارند؟
آیا به مقامات هیچ گزارشی داده نمیشود؟ که بسیار بعید است. آیا گزارش باب میل و ملایم داده میشود؟ آیا گزارش حقیقی داده میشود و تلخیها و بحرانها برای آنها تبیین میشود؟
اگر چنین باشد - که نشانه ای از آن مشهود نیست- پس چرا این مقامات باز در خیال و توهم و خود بهتر دانی خویشند و هیچ تفاوتی در گفتار و کردار آنها دیده نمیشود؟ فایده این گزارشها چیست؟ اصلا رئیسی چه کاری میتواند بکند؟ واقعا اینگزارشها - اگر گزارشی باشد - چه کارکردی دارد؟!