- تک نرخ شدن ارز سرنوشت محتوم اقتصاد ایران
- روایت عباس عبدی از توصیه اش به پزشکیان در زمان مناظرات
- گمانه‌زنی‌های افزایش قیمت بنزین تکذیب شد
- آنکارا: حکومت فراگیر در سوریه تشکیل شود
- اظهارات نتانیاهو علیه ایران و محور مقاومت
- جانشین اطلاعات سپاه: امکان براندازی از طریق نظامی و امنیتی وجود ندارد
- توضیحات یک مقام مسئول درباره واریز سود سهام عدالت ۱۴۰۲
- افشاگری علی ربیعی از سر منشاء شایعه استعفای پزشکیان
- کریم باقری به جای گاریدو روی نیمکت سرخ‌ها
- یک محدودیت جدید درباره واردات خودرو
چرا اینجا انتخاب شد؟
روز سه شنبه هفته جاری شاهد برگزاری اولین گردهمایی آموزش فرهنگی مربیان ورزشی در سمنان با حضور معاون فرهنگی وزیر ورزش و جوانان و برخی از مسئولین ورزش استان بودیم. در این جلسه به طرح مربی محوری در توسعه فرهنگی ورزشی با تشکیل کارگروه های ویژه در استان ها و ... پرداخته شد و معاون وزیر از اعزام روحانیون و مشاورین فرهنگی به استادیوم های ورزشی سخن گفت. به هر حال در اینکه ورزشگاههای ما باید از نطر فرهنگی اصلاح شده و تماشاگران به سمت و سوی مسایل فرهنگی سوق پیدا کنند و نقش محوری مربی در پرورش بازیکن بسیار پررنگ و تاثیر گذار است جای هیچ شک و بحثی نیست اما اینکه سمنان به عنوان اولین استان برای پردازش به این موضوع انتخاب شده است جای بسی سوال دارد و به نظر می رسد هدف از حضور معاون وزیر در سمنان را باید از نگاه دیگری جستجو کرد. لذا امیدواریم شخص مسئولی پیدا شود و به سئوالات زیر پاسخ های مناسب بدهد تا علاوه بر من حقیر اذهان افکار عمومی هم روشن شود:
۱-چرا سمنان به عنوان اولین استان انتخاب شد؟ به راستی آیا معضل ورزش استان سمنان حضور تماشاگران در استادیوم های ورزشی است یا استانی مثل گیلان که در بازی استقلال تهران با داماش گیلان در میان تماشاگران اتفاقاتی رقم خورد که امیر قلعه نویی می گفت :من که بچه نازی آباد هستم تاکنون این سخن ها را نشینده بودم!
۲- براستی اگر قرار است طرح مربی محوری در توسعه فرهنگی ، ورزشی یک استان ایجاد و فعال شود باید در آن استان تعداد زیادی مربی قابل و مطرحی وجود داشته باشد. به راستی جایگاه مربی در استان سمنان چگونه تعریف شده و اصلا مربیان در این استان از چه جایگاهی برخوردارند؟ آیا تعداد مربیانی که از راه مربیگری در استان امرار معاش می کنند به تعداد انگشتان دو دست می رسد که شغل اصلی آنها فقط مربیگری باشد؟ آیا بهتر نبود که آقای پیشنمازی این طرح را از استان خودشان یعنی مازندران شروع می کردند که حداقل بیش از سیصد تیم فوتبال در رده های مختلف سنی دارد؟
۳- آیا معاون وزیر از وضعیت ورزش استان سمنان آگاهی لازم را داشته اند که سمنان را به عنوان اولین استان انتخاب کرده اند؟ معمولا برای اجرایی شدن یک طرح باید زمینه آن وجود داشته باشد اما در استان سمنان از ورزش حرفه ایی هیچ خبری نیست. استانی که در رشته فوتبال حتی یک تیم در لیگ برتر، یک یا دسته دو ندارد و فقط دلخوشی ان حضور یک تیم در لیگ سه است که آن هم با هزاران مشکل دست و پنجه نرم می کند! آیا استان سمنان در رشته های پرطرفدار والیبال، کشتی، بسکتبال، هندبال، جودو، تکواندو، کاراته و... تیمی در سطح لیگ برتر دارد؟ آیا معاون وزیر اطلاع دارند که تیم خوب لیگ یکی سیمان شاهرود پول رفتن به تهران برای حضور در مسابقات ندارد؟ آیا ایشان خبر دارند که در مرکز استان دو تیم والیبال هم وجود ندارد؟ آیا اگاهی دارند که کل فعالیت یک فوتبالیست در سمنان فقط سه الی چهار ماه است وحتی بازیکن لیگ استان برای خریدن کفش بازی خود باید از جیب هزینه کند و برخی تیم ها از داشتن جوراب یک رنگ دچار مشکل هستند؟ آیا به ایشان گفته اند علیرغم صرف کلان بودجه بیت المال برای ساخت دیواره بین المللی سنگنوردی در سمنان حتی ازاعزام یک ورزشکار به مسابقات کشوری خبری نیست؟ و اینکه بسیاری از تیم هایی که عنوان قهرمانی استان را کسب کرده اند برای حضور در مسابقات کشوری با مشکلات عدیده ای روبرو بوده و به دنبال فروش امتیاز خود هستندو ...؟
۴- به راستی برگزاری این گردهمایی که مربیان ورزشی کمترین حضور را در آن داشتند و کارکنان اداره ورزش و جوانان صندلی های سالن را پر کرده بودند چه بازدهی و تاثیری داشته است؟
لذا در پایان باید گفت ای کاش وزیر ورزش و جوانان و معاونان وزیر برای برگزاری چنین برنامه هایی قبل از آن یک تحقیق و بررسی را انجام دهند و در ابتدا جوابگوی این همه بی عدالتی و عدم مدیریت صحیح در ورزش آن استان باشند و حداقل استانی را انتخاب نمایند که از مدیر و سه معاونت حداقل یک نیروی خود وزارتخانه وجود داشته باشد نه اینکه همه آنها مامور به خدمت شده باشند و چندی دیگر باید رخت سفر ببندند! خلاصه اینکه بهتر است استانی انتخاب شود که ورزش در آنجا زنده باشد ...
