سنگ اندازی در مسیر سؤال از رئیس جمهور

آنچه مشخص است این است که سؤال از رییس‌جمهور، وزرا و استیضاح انفرادی و دسته جمعی کابینه، نه تنها حق نمایندگان مجلس می باشد بلکه افزون بر آن طرح سؤال از وی هم جزیی از قانون و وجه بارز عدالت محوری در نظام اسلامی است، از این رو نباید شرایط طرح سؤال را به حاشیه برد و آن را حساس و مناقشه برانگیز نمود و با طرح ادعاهایی از این دست که برخلاف نظرات رهبری است و موجب اختلاف انگیزی و تشتت آرا و تفرقه و... می شود، در برابر آن سنگ اندازی کرد. کما اینکه رهبری نیز در پاسخ به سؤال علی لاریجانی در مورد سؤال از رئیس جمهور اعلام کرده اند که در این زمینه نظری ندارند.
طرح سؤال از رئیس جمهور که بویژه طی روزهای اخیر به یکی از مباحث داغ و عمده در میان افکار عمومی، محافل سیاسی، مطبوعاتی و رسانه ای تبدیل شده است، از همان ابتدا مورد مخالفت تعدادی از نمایندگان وابسته به جریان دولت و طیف اصولگرایان بوده است. در واقع حامیان دولت در مجلس و «وکیل الدوله ها» که با رأی ملت به مجلس راه یافته و سخنگوی دولت در خانه ملت شده اند، در راستای «مصون سازی» دولت و کابینه وی از هرگونه نقد و انتقادی، از مدت ها پیش و درست از زمانی که این طرح وارد مجلس شد، درصدد منتفی کردن آن بوده اند. اما سنگ اندازی جریان اصولگرایان تندرو در مسیر طرح قانونی سؤال از رئیس جمهور پرده از واقعیتی کتمان ناپذیر کنار زد، واقعیتی که نه می توان آن را مصلحت نام نهاد و نه تقیه و نه واقع گرایی، بلکه می توان آن را گونه خاصی از «ناباروری فکری» نام نهاد که ایفای مجلس به وظایف قانونی خویش را اختلاف انگیزی، تفرقه گرایی و ضد ولایی بودن قلمداد می کند!
تنها استدلال نمایندگان حامی دولت برای منتفی نمودن طرح سؤال از رئیس جمهوری نیز که بیشتر «سؤالات اقتصادی» را در بر گرفته و در صدد دریافت پاسخ های قانع کننده اقتصادی نیز خواهد بود، منافات طرح سؤال از رئیس جمهور با فرمایشات اخیر مقام معظم رهبری مبنی بر پرهیز از ایجاد اختلاف و اختلاف انگیزی از نظر این آقایان است. حال پرسش این است که چگونه سؤال از رئیس جمهور که در قانون اساسی(اصل ۸۹) نیز حتی درجاتی به مراتب بالاتر از آن یعنی استیضاح رئیس جمهور نیز مطرح شده است می تواند مصداقی از اختلاف انگیزی باشد؟! مگر اینکه بشود ادعا نمود که نمایندگان حامی دولت و مخالف سؤال از رئیس دولت یا شناخت کافی از طرز تفکر و سیره رهبری و اصول و مبانی انقلاب و نظام اسلامی ندارند یا اینکه در راستای منافع شخصی و گروهی خویش، بصورت سازماندهی شده از طریق غوغا سالاری و فرافکنی بدنبال ممانعت حضور رئیس دولت در مجلس جهت پاسخگویی در قبال وضعیت اقتصاد داخلی و سیاست خارجی امروز کشور که نمی توان چیزی جز نتایج عملکردهای ضعیف دولت در طول سال های گذشته باشد، هستند. واقعاً کدامین استدلال متقن و منطقی و دلیل مبرهن و عقل پسند هست که می تواند حضور رئیس جمهور منتخب ملت جهت پاسخگویی در قبال عملکردهای شناخته شده خویش را در خانه ملت، خانه ای که به قول امام راحل (رض) «در رأس تمامی امور بوده» و از نظر مقام معظم رهبری «صحنه نمایانی از انقلاب، افکار عمومی و سیاست های کلان می باشد»، همچنانکه نمایندگان تندروی وابسته به دولت ادعا می کنند، وجه بارزی از اختلاف انگیزی و تفرقه گرایی و همچنین عدم ولایت

پذیری جلوه دهد؟! مگر نه این است که رئیس دولت که منتخب مردم بوده و آرای تک تک آحاد ملت از اقشار گوناگون اجتماعی، پله های نردبان ترقی و قدرت و مشروعیت وی را تشکیل داده اند، همواره بایستی در مقابل منتخبان خود پاسخگو بوده و به سؤالات بی پاسخ و صریح نمایندگان که آنها نیز زبان گویای مردم هستند، پاسخ معقول و مستدل ارائه دهد؟
طی روزهای گذشته ارگان رسمی دولت یعنی روزنامه ایران که از بیت المال و از پول این ملت و پابرهنگان تغذیه می شود و در راستای سیاست انحصارگرایانه و جانبدارانه خویش، بدون هیچ گونه ملاحظه ای مجلس و طراحان سؤال از رئیس جمهور را فقط و فقط به این خاطر که می خواهند رئیس دولت را بر مبنای اصول قانونی و آیین نامه های داخلی مجلس و در راستای درخواست های مردمی، جهت پاسخگویی به مجلس بکشانند، مورد تاخت و تاز و آماج حملات تند خویش قرار داده بگونه ای که حتی با آب و تاب فراوان صفحاتی چند را با سطوری مملو از سیاهی و تخریب گرایی به انعکاس اعتراض برخی از نمایندگان و ترک صحن علنی مجلس توسط آنان که تعدادشان به بیشتر از ۲۰ نفر نمی رسید پرداخته کما اینکه عنوان آن را نیز «اعتراضات گسترده نمایندگان مجلس به قرائت سؤال از رئیس جمهور» نام نهاده اند.
«منافی پنداری» سؤال از رئیس جمهور با فرمایشات رهبر معظم انقلاب، تنها استدلال و برهان حامیان دولت درمنتفی ساختن طرح سؤال از رئیس جمهوری است. نمایندگانی که به نام پرهیز از گسترش اختلافات و در اصل در راستای منافع انتخاباتی و سیاسی خویش، خود بذر اختلاف و تشتت و تفرقه را می افشاننند! نمایندگانی که معلوم نیست نماینده ملت اند یا نماینده و سخنگوی دولت در خانه ملت. نمایندگانی که در مقابل انتقادات وارده به دولت و آنجا که ضعف و ناکارآمدی دولت به منصه ظهور رسیده و در اثر ناکارآمدی دولت و تیم اقتصادی وی کارد به استخوان ملت فرو رفته است، تنها و تنها یاد گرفته اند که از رهبری هزینه نموده و برای تخطئه افکار عمومی با زیر پاگذاشتن اخلاق اسلامی و انسانی، سخنانی دروغین را از زبان رهبری معظم انقلاب طرح کنند. نمایندگانی که هزینه کردن از رهبری برای «سرپوش گذاشتن» به ضعف ها و ناکارآمدی های سیاسی، اقتصادی، اجتماعی و... دولت به رویه ای معمول برای آن ها تبدیل شده است بگونه ای که اخلاق سیاسی را نیز برخلاف انتظارات رهبر معظم انقلاب از یک مجلس سالم و زنده و نماینده مؤمن و خدمتگذار و مردمی زیر پا گذاشته و در مسیری بر خلاف آن گام نهاده اند. بطوریکه برخورداری از چنین اسلوب فکری «معنادار»، مهدی کوچک زاده نماینده تهران را وادار می کند که در مخالفت با طرح سؤال از رئیس جمهور اعلام کند که «ما و بسیاری از نمایندگان مجلس از سخنان اخیر رهبر معظم انقلاب این گونه متوجه شدیم که ایشان تمایلی به طرح سؤال از رئیس جمهور ندارند! بنده و همفکرانم در مجلسی نمی مانیم که برخلاف نظر رهبری است!». یا نبویان یکی دیگر از نمایندگان که ادعا نماید «طرح سؤال از رئیس جمهور مقابل بیانات رهبری است» و قس علی هذا.... در واقع به زعم این آقایان، مجلسی ولایتمدار و تابع آراء، دیدگاه ها و اندیشه های رهبری خواهد بود که سؤال از رئیس جمهور را که حق قانونی نمایندگان و یکی از مطالبات اصلی مردمی که مشروعیت نظام بر پایه آرای آنهاست، منتفی نموده و آن را بایکوت نماید.
در حقیقت نمایندگان مخالف سؤال از رئیس جمهور بدنبال مجلسی منفعل، مطیع و غیرمنسجم هستند تا آن را به تریبونی برای اشخاص و گروه های خاصی تبدیل کرده و از این رهگذر منافع جناحی و سیاسی خویش را در ساختارهای اجتماعی تأمین کنند. در حالی که چنین مجلسی بشدت در تعارض با آرمان های انقلاب و اندیشه های امام بوده و به دور از منویات و انتظارات و مطالبات رهبری انقلاب از یک مجلس سالم، زنده، کارآمد و قدرتمند در مواجه با مشکلات داخلی و خارجی است. بنابراین موازی پنداری طرح سؤال از رئیس دولت در مجلس با ایجاد اختلاف و تشتت و کشاندن آن به جامعه و منافات آن با بیانات رهبر انقلاب تنها برداشت شخصی تعدادی از نمایندگان حامی احمدی نژاد در مجلس است که تحت هیچ شرایطی نمی توان آن را به کل نمایندگان تعمیم و تعمیق داده و آن را مصداق اختلاف افکنی پنداشت کما اینکه اینگونه برداشت های سطحی و اشتباه خود دامن زدن به اختلافات دامنه داری است که همواره برای نظام «آسیب زا» بوده است.
فلذا باید به نمایندگان حامی دولت خاطرنشان کرد که طرح سؤال از رئیس جمهور و پاسخگویی ایشان در قبال عملکردهای ضعیف خود و تیم اقتصادی اش بویژه طی ماه های اخیر که موجب افزایش نرخ سکه و ارز و طلا و سایر کالاها و اجناس مصرفی مردم و متعاقباً افزایش چند برابری هزینه بر ملت شده است، نه تنها اختلاف افکنی بلکه خود عین وحدت و اتحاد و یکپارچگی به مثابه آنچه که مقام معظم رهبری مطالبه می نمایند می باشد. چرا که سؤالات بسیاری وجود دارد که هنوز بی پاسخ مانده و بی پاسخ ماندن این سؤالات نیز اختلافات و اصطکاکات زیادی در جامعه ایجاد کرده است کما اینکه موجب بدبینی مردم به دولت و نظام نیز شده است. از این رو حضور رئیس جمهور در مجلس و پاسخ به این سؤالات که محورهای آن کاملاً مشخص است نه تنها لازم بوده بلکه به ایجاد یک جمع بندی دقیق و منسجم از وضعیت پیش آمده فعلی در اقتصاد داخلی و سیاست خارجی کمک فراوان نموده کما اینکه تکلیف همه نیز در این زمینه مشخص خواهد شد. اما نکته آخری که به نمایندگان حامی دولت و مخالف حضور رئیس جمهور در مجلس باید ابراز داشت توجه دادن این گروه از منتخبان مردم به این موضوع است که مجلس غیر از ملت به هیچ کس دیگری تعلق ندارد که با استفاده از جایگاه آن هر کس هر چه دلش خواست بگوید و عمل کند. به قول امام راحل «مجلس حاصل خون جمعیتی است که وفادار به اسلام بودند».
آقایان حامی دولت و مخالفان انتقاد از دولت؛ بر اساس بیانات رهبر کبیر انقلاب «شما در درجه اول نماینده قشرهای محروم هستید که باید خواست های آنان را پیگیری کنید». و به قول رهبر معظم انقلاب در جایگاهی حضور دارید که «باید در مقابل افکار عمومی پاسخگو بوده و حفظ و تأمین استقلال ملی، عدالت اجتماعی، کاهش شکاف طبقاتی، مبارزه با فساد اقتصادی و اجتماعی و اداره صحیح کشور را جزو وظایف اصلی و سرلوحه امور خویش قرار دهید» که در غیر این صورت هم به اسلام و انقلاب و هم به امام و رهبری و هم به ملت که «ولی نعمت» شما هستند خیانت غیرقابل گذشتی کرده اید. بنابراین هزینه از رهبری آنجا که به بن بست رسیده اید نه تنها کارساز نیست بلکه خود وجه بارزی از اخلاق گریزی و اختلاف افکنی است که مورد مذمت رهبر معظم انقلاب نیز می باشد.