شیوع ناهنجاری های وضعیتی در دانش آموزان

یک عضو هیئت علمی پژوهشگاه تربیت بدنی و علوم ورزشی با اشاره به  پژوهش تحلیل شیوع ناهنجاری‌های وضعیتی در دانش آموزان ایران، میزان ناهنجاری‌های تخمین زده شده در ناهنجاری  سر به جلو دانش آموزان ایرانی را به ‌طور کل ۱۶ درصد ( پسران ۱۵.۲ درصد و دختران ۱۶.۹درصد) ناهنجاری شانه نابرابر ۴۳.۲ درصد، ناهنجاری کایفوز (گوژپشتی) ۱۴.۵ درصد (پسران ۱۵.۲ درصد و دختران ۲۲.۱ درصد)، ناهنجاری اسکولیوز (ستون فقرات را به شکل حرف سی یا اس انگلیسی) ۲.۹ درصد ( پسران ۴.۶ درصد و دختران ۴.۳ درصد )، ناهنجاری شانه نابرابر ۴۳.۲ درصد( پسران ۱۹.۵ درصد و دختران ۲۴ )، ناهنجاری زانوی ضربدری ۸.۶ درصد (پسران ۶.۵ درصد و  دختران ۱۱.۱ درصد) بود، ‌ ناهنجاری زانوی پرانتزی ۱۹.۶ درصد (پسران ۱۳.۹ درصد و  دختران ۲۶.۷ درصد) و ناهنجاری کف پای صاف در دانش آموزان ایرانی را  ۱۶ درصد (پسران ۱۵.۱ درصد و دختران ۱۱.۷ ) اعلام کرده است.
از این قبیل پژوهش ها که بتواند علاوه بر روشنگری وضعیت موجود، تلنگر اقدامات لازم و حیاتی را بر پیکره  نظام آموزشی کشور بزند کمتر به چشم می خورد. برخی از تخمین های آمده در پژوهش مذکور نگران کننده است اما کو گوش شنوا و کو چشم بینا که به جای رسیدگی به اجرای راهکارهای ناکارای برخی از اسناد و نقشه های راه به شکل میدانی و عملیاتی ناکاستی ها را مورد بررسی قرار دهد. چند سال است که در آموزش و پرورش کشور مدام از سند تحول بنیادین و دیگر اسناد سخن گفته می شود و وقت نظام آموزشی به چگونگی اجرای آن در مدارس و مناطق آموزشی صرف شده است؟ از این حدود هشت سال چه چیزی نصیب دانش آموزان و معلمان شده است که همچنان معیار و شاخص عملکردها را بر اساس سند سنجیده می شود؟ تخمین های آمده در این پژوهش نشان می دهد که در حوزه سلامت دانش آموزان دست به سینه نشسته ایم و کار را فقط با چند حرکت ورزشی و مسابقات و رقابت ها پیش برده ایم. برگزاری فعالیت های ورزشی در قالب رقابت های مدرسه ای، استانی و کشوری اتفاق خوبی است و حتما نشاط را به همراه دارد، اما اگر در این فعالیت ها ناهنجاری دانش آموزان بررسی و پیگیری نشود چه فایده ای دارد؟ نگران کننده تر آن است که دانش آموزان دختر بیشتر از پسران در معرض ناهنجاری های وضعیتی قرار دارند. علت چیست؟ به دختران کمتر از پسران رسیدگی و توجه می شود یا کمتر در گروه های هدف مدنظر برنامه های مدیران هستند؟ نه در آموزش سرآمد هستیم و کیفیت لازم را داریم و نه در پرورش آنچنان که باید برنامه ها و اقدامات لازم را داشته ایم.کافی است کمی در آمار آسیب های اجتماعی دقت شود که چه فجایعی از رفتارهای پرخطر از قبیل خودکشی، موادمخدر، قلدری، رفتارهای پرخطر جنسی و... در آن وجود دارد. حال اگر این اوضاع ناهنجاری های وضعیتی دانش آموزان هم به آن اضافه گردد، مسئولان تعلیم و تربیت را  پاسخگو می کند که دقیقا چه کار می کنند که بر هر حوزه ای از آموزش و پرورش دست گذاشته می شود خسران و آسیب وجود دارد. کمی از راهکار بازی در سند تحول بنیادین دست بردارید و وارد میدان عمل و اجرا  شوید. در همان سند نشان دار نیز، بارها و بارها تاکید به سلامت جسمی و روحی دانش آموزان شده است. چگونه است که سند مورد تایید خودتان را هم نمی توانید اجرایی کنید؟ البته لازم به ذکر است که فشار رده های بالای کشور از جمله برخی نمایندگان مجلس شورای اسلامی و دیگر نهادهای نظارتی در خصوص اجرای سند تحول بنیادین کار را برای نظام آموزشی کشور سخت تر کرده است . لطفی که در حق آموزش و پرورش نمی‌کنید حداقل رهایش کنید تا با سرمایه نیروی انسانی خودش به داد چالش ها برسد. به تکرار آمار نابسامانی ها در نظام آموزشی کشور در رسانه ها و مجاری لازم به گوش سیاستگذاران و تصمیم گیران رسانده شده است اما کجاست آن دستور و اقدام لازم تا زخم ها را درمان کند.البته در این اوضاع من نبودم های متولیان کشوری هم بعید نیست که با وجود این روشنگری ها، مسئولان دولت بگویند که تازه جمعه از اوضاع نابسامان آموزش و پرورش باخبر شدند ...