مین گذاری در مسیر مذاکره به نفع ایران نیست

بیش از یک ماه از خروج آمریکا از برجام و بازگشت تحریم های ظالمانه آمریکا علیه کشورمان، بدست ترامپ می گذرد. اتفاقات یک ماه اخیر به خوبی نشان داد ترامپ و همراهانش در دولت آمریکا هرچند در اقناع دولت های اروپا برای همراهی با سیاست های خویش ناموفق بوده اند اما در افزایش ریسک سرمایه گذاری و در واقع ایجاد فضای پروحشت میان فعالان اقتصادی بین المللی برای سرمایه گذاری در ایران توفیقاتی بدست آورده اند. در این مورد به طور مشخص می توان به اعلام قطع همکاری شرکت نفتی لوک اویل با وزارت نفت ایران اشاره کرد.
شرکتی روسی، که پیشتر گمان می رفت با بازگشت تحریم ها با سیاست های آمریکا همراهی نخواهد کرد اما بدلیل سهم بیست درصدی یک شرکت آمریکایی در آن، حاضر به ایستادگی در برابر ترامپ نشد. در این بین اما پرسش اصلی این است که ایران چگونه می تواند از فضای بوجود آمده پس خروج ایلات متحده از برجام و در حالی که دولت های اروپایی از سیاست های ترامپ علیه کشورمان بیمناک وحتی عصبانی هستند، استفاده کند؟ مجتبی ذوالنور نماینده مجلس شورای اسلامی دیروز در اظهار نظری در این باره گفت:« ترامپ آرزوی مذاکره با ایران را به گور خواهد برد.» اما آیا ترامپ در آرزوی مذاکره با ایران است؟ ۱- باراک اوباما هشت سال سکان اداره دولت آمریکا را بر عهده داشت. چهره ای که بارها بر حفظ همه گزینه های ضد ایرانی بر روی میز تاکید کرد و البته توانست با استفاده از فضای سیاسی داخل ایران اجماع بین المللی برای تحریم کشورمان را بدست بیاورد. با این همه اما این جملات متعلق به اوست: «عربستان باید یاد بگیرد که چگونه منطقه را با ایران سهیم شود»، «باید توجه داشت ایران کشوری است که جنگ هشت‌ساله را با یک‌میلیون کشته ، تاب آورد. آنها نشان داده‌اند که می‌توانند سختی‌ها را تحمل کنند، وقتی می‌بینند مسئله‌ای به غرور ملی یا در مواردی به بقای کشورشان مربوط است.»،« در دنیای ایده‌آل، ایران می‌گوید که هیچ زیرساخت هسته‌ای نخواهد داشت اما می‌دانیم که این مسئله به موضوعی تبدیل شده است که به غرور و ملی‌گرایی ایرانی گره خورده است. حتی کسانی که میانه‌رو و اصلاح‌طلب تلقی می‌شوند تاحدودی از برنامه هسته‌ای در داخل کشور حمایت می‌کنند. باتوجه به اینکه ایران حاضر نمی‌شود کاملاً تسلیم شود، ایران حاضر نیست در حدی بماند که نخست وزیر اسرائیل مدنظر دارد. هیچ رهبر ایران این کار را انجام نخواهد داد.» این جملات به خوبی نشان می دهد که باراک اوبما به خوبی بر این واقف بود که برای جلب نظر ایران به مذاکره با امریکا نباید هزینه های این کار را برای مسئولین کشورمان افزایش دهد. اوباما،علی رغم سیاست های کینه توزانه اش به خوبی از عواقب تحقیر کشورمان و البته افتادن در دامی که اسرائیل و سعودی ها برای او پهن کرده بودند، آگاه بود. او واقعا علاقمند به مذاکره بود. ۲- دونالد ترامپ رئیس جمهور فعلی ایالات متحده هفته گذشته در اظهار نظری در مورد رفتار ایران پس از خروج برجام گفت« ایران همان کشوری نیست که سه ماه پیش بود. رهبران آن‌ها بسیار بسیار متفاوت شده‌اند و امیدوارم که روزی نزد ما بیایند و با ما بنشینند و توافقی انجام دهند که برای آن‌ها خوب است، برای ما خوب است و برای همه.»برای همین یک مورد برای آنکه بدانیم چه چیز در سر ترامپ می گذرد کافی است.بر خلاف اوبما، ترامپ علاقه ای به مذاکره با کشورمان ندارد. او به خوبی می داند که ایرانی ها مذاکره کنندگانی سرسخت و باهوش هستند. به همین دلیل با همه توان تلاش می کند که هزینه حضور ایران پای میز مذاکره را افزایش دهد. واقعیت این است که دونالد ترامپ برخلاف اوباما برای مذاکره با ایران آماده نیست. ایران امروز در عرصه بین المللی به شکنندگی سابق نیست. از همین رو موقعیت منطقه ای و روابط سیاسی خوب با سایر قدرت های جهانی پس از توافق هسته ای ایجاب می کند که ایران از امتیازات بدست آمده در سال های اخیر استفاده کرده و با اعتماد به نفس برگ های تازه ای را بر روی میز دیپلماسی بگذارد. در حقیقت باید گفت تابوسازی از مذاکره در شرایط جدید به افزایش هزینه های اقتصادی و اجتماعی کشورمان منجر می شود. تاکید بر عدم مذاکره از یک سو به تضعیف بنیه اقتصادی، تحمیل شرایط دشوار تر به کشور و شکل گیری شبکه های مافیایی به بهانه دور زدن تحریم ها منجر خواهد شد و از سوی دیگر موقعیت کشور در لحظه تصمیم گیری برای مذاکره را تضعیف و آن را به کارتی برای بازیگریِ کشورهایی نظیر روسیه برای گرفتن امتیاز بیشتر از آمریکا و شرکایش در منطقه تبدیل می کند. به همین دلیل باید گفت مین گذاری در مسیر مذاکره به نفع ایران نیست.
منبع: نفت خبر