اوباما: اشتباه است که اگر ما فشار بیشتری به ایران وارد می کردیم، به توافق بهتری دست می یافتیم

رئیس جمهور آمریکا توافق هسته ای را به نفع آمریکا و صلح جهانی توصیف کرد.

 استیو اینسکیپ INSKEEP خبرنگار رادیو سراسری ملی آمریکا در گفتگو با باراک اوباما دیدگاههای او را درباره تفاهم هسته ای لوزان جویا شد.

استو اینسکیپ پرسید: بسیاری از دغدغه ها و پرسشهای مطرح درباره توفق ایران ظاهرا به نظر من، بر این مسئله تمرکز دارد که به نظر شما ایران چگونه کشوری است. پرسیده می شود که پس از ده یا پانزده سال دیگر که توافق پایان می یابد چه اتفاقی رخ خواهد داد یا می پرسند ایران در دوره اجرای توافق، در منطقه چه کار خواهد کرد؟ ظاهرا همه این نگرانی ها به ماهیت ایران مربوط می شود. از این منظر ، می خواهم در شروع مصاحبه از شما بپرسم که آیا به نظر شما ، ایران، حکومتی است که می تواند مسیر خودش را تغییر بدهد؟

اوباما در پاسخ گفت:« می خواهم سوال را تغییر بدهم. به نظرمن، این توافق ، توافقی خوب برای ایالات متحده و برای متحدان ما در منطقه و برای صلح جهانی است قطع از نظر اینکه ماهیت رژیم ایران چه باشد.

این سخن شما درست است که عده زیادی بر این مسئله تمرکز دارند. به هرحال، اگر فکر کنید ایران آماده تغییر است، این توافق خوب است. اگر فکر می کنید ایران به گونه سازش ناپذیری مخالف ایالات متحده و غرب و متحدان ما است، بازهم این توافق خوب است. وقتی مسئولیت را پذیرفتم، هدف من این بود که اطمینان حاصل کنم ایران به تسلیحات هسته ای دست پیدا نکند که این وضع سبب می شود ، رقابت تسلیحات هسته ای در ملتهب ترین منطقه جهان شروع شود. پیش از اینکه من مسئولیت را در دست بگیرم، شاهد آن بودیم که برنامه هسته ای ایران با سرعت بسیار پیش می رفت و ایران تعداد زیادی سانتریفیوژ داشت و زمان رسیدن به فرار هسته ای اش کاهش یافته بود در بطوریکه در ادامه حرکتش وقتی تصمیم بگیرد به سلاح هسته ای دست پیدا می کند.

به علت تلاشهای دیپلماتیک سختی که در عرصه بین المللی صورت دادیم و به علت کمکهای کنگره ، توانستیم تحریمهای واقعا چشمگیری علیه ایران اعمال کنیم که آنها را سر میز (مذاکره ) آورد. حالا ما در موقعیتی هستیم که ایران با بازرسی ها و راستی های آزمایی بی سابقه درباره برنامه هسته ای اش موافقت کرده است و این کار به ما اطمینان خاطر خواهد داد که ماهیت برنامه هسته ای اش صلح آمیز است.

شاهد آن هستیم که ایران در تعدادی از مسیرهایی به عقب رانده شده است که در حال حاضر به منظور فرار هسته ای برای دستیابی به سلاح هسته ای، موجود است. حالا اطمینان خاطر داریم که ذخایر اورانیوم غنی شده به میزان خلوص بالا در ایران در وضعی قرار می گیرد که نمی توان از آن برای ساخت سلاح هسته ای استفاده کرد. این وضع نه تنها برای ده سال اول باقی خواهد ماند بلکه بازرسی ها و راستی آزمایی های بی سابقه برای یک دهه بعد از این تاریخ نیز باقی خواهد ماند(برای بیست سال). از منظر آرمانی، می توانیم شاهد وضعی باشیم که ایران با مشاهده کاهش تحریمها، بر اقتصاد خودش ، آموزش دادن به مردمش و ورود مجدد به جامعه جهانی متمرکز شود و فعالیتهای تحریک کننده اش در منطقه را کاهش بدهد اما اگر هم ایران تغییر نکند، در صورت وجود چنین توافقی، وضع ما به مراتب بهتر از وضعی خواهد بود که چنین توافقی نباشد.»

اوباما در ادامه گفت:« من نمی خواهم از پاسخ دادن به پرسش شما طفره بروم. به نظر من، جریان های مختلفی در داخل ایران وجود دارد.
در داخل ایران، تندروهایی هستند که فکر می کنند مخالفت با ما کار درست است. آنها می خواهند اسرائیل را نابود کنند. آنها می خواهند در کشورهایی همانند سوریه و یمن یا لبنان آشفتگی بوجود بیاورند. اما عده دیگری هم در ایران وجود دارند که معتقدند اینگونه اقدامات غیرسازنده است.

ممکن است با امضای این توافق، دست کسانی در ایران تقویت شود که عناصر میانه روتر هستند. نکته کلیدی که می خواهم مطرح کنم این است که این توافق ، وابسته به پیشبینی چنین تغییراتی در داخل ایران نیست.

حتی اگر ایران اصلا تغییر نکند، بازهم با وجود این توافق، وضع ما بهتر خواهد بود.

استو اینسکیپ پرسید: شما به نکته بسیار جالبی درباره اورانیوم غنی شده ایران اشاره کردید. بخش اعظم اورانیوم غنی شده ایران قرار است کنار گذاشته و رقیق شود. البته ممکن است این ماده در داخل ایران باقی بماند. درنهایت، دوره زمانی این توافق به پایان خواهد رسید. شاید در آن زمان، اورانیوم همچنان در ایران باشد. اما اینکه رژیم ایران تغییر کند ، سوال اساسی است.

اوباما در پاسخ گفت:« مسئله اینطور نیست. وقتی مواد رقیق شوند (اورانیوم غنی شده رقیق شود)، و ذخایر اورانیوم ایران به سیصد کیلوگرم یا کمتر از آن برسد، آنها آنقدر اورانیوم در انبار نخواهند داشت که بتوانند آن را به اورانیوم تسلیحاتی تبدیل کنند. آنچه ترس مربوط تر به این نکته است این است که (اگر کاری نکنیم) در فاصله زمانی سیزده، چهارده یا پانزده سال آینده، ایران سانتریفیوژهای پیشرفته ای خواهد داشت که بتواند با آنها اورانیوم را با سرعت زیادی غنی سازی کند و در این صورت، زمان فرار هسته ای تقریبا به صفر خواهد رسید. باید بخاطر داشت که در حال حاضر، زمان فرار هسته ای براساس براوردهای اطلاعاتی ما، حدود دو تا سه ماه است. بنابراین، با کارهایی که انجام می دهیم اطمینان خاطر سیزده یا چهارده یا پانزده ساله ای می خریم مبنی بر اینکه فرار هسته ای دستکم به یک سال برسد. به این معنا که اگر آنها بخواهند از توافق هسته ای خارج شوند و همه بازرسان را بیرون برانند و همه مهر و موم ها را بشکنند و به سمت بمب اتمی بروند ، ما بیش از یک سال زمان خواهیم داشت تا به این اقدامات ایران پاسخ بدهیم.

ما این تضمین ها را دست کم برای مدت بیش از یک دهه خواهیم داشت. درعین حال ممکن است تا سیزده یا چهار سال دیگر، زمان فرار هسته ای بسیار کوتاهتر شود اما (به علت بازرسی ها) ما دیدگاههای بسیار بهتری خواهیم داشت درباره اینکه برنامه آن ها به چه صورت است. ما اطلاعات بسیار بیشتری درباره توانمندی های آنها خواهیم داشت.

درعین حال، گزینه برای اقدام رئیس جمهور آتی (آمریکا) در صورت تلاش ایران برای دستیابی به تسلیحات هسته ای، نیز همچنان موجود خواهد بود.

بنابر این این استدلال درست نیست که بگوییم حالا وضع مان بهتر است در حالیکه تقریبا زمان فرار هسته ای بسیار کم است و هیچ اطلاعاتی نداریم و ایران می تواند به سرعت به سمت بمب برود ، درمقایسه با وضعی که تا پانزده سال دیگر ما ( به علت نظارتها) تضمین های روشنی خواهیم داشت مبنی بر اینکه آنها هیچ کاری انجام نمی دهند.

ممکن است تا پایان این دوره زمانی، آنها تغییر کنند یا شاید هم تغییر نکنند. اگر آنها تغییر نکنند بازهم گزینه ها برای من و رئیس جمهور آتی فراهم خواهد بود یعنی همان گزینه هایی که همین حالا برای من موجود است.

تشخیص پایبند بودن یا نبودن ایران به تعهدات هسته ای اش، برعهده آژانس بین المللی انرژی اتمی است و با رای آژانس و نه شورای امنیت، تحریمها بازخواهد گشت.

خبرنگار رادیو سراسری ملی آمریکا پرسید: بی تردید، معاوضه ای که برای امتیازهای به دست آمده درباره برنامه هسته ای ایران مطرح است، برداشته شدن بسیاری از تحریمهای اعمال شده علیه ایران است.

اوباما با حرکت سر این سخن را تایید کرد.

استو اینسکیپ پرسید: به صورت گسترده ای پیش بینی می شود که این کار سبب رشد اقتصادی در ایران خواهد شد. تجار ایرانی از همین حالا روی این قضیه حساب می کنند. این وضع می تواند برای ایران در عرصه جهانی خوب باشد اما همین مسئله سبب شده است سوال دیگری در ذهن افراد بدبین بوجود بیاید مبنی بر اینکه چگونه می توان مانع از آن شد که ایران از این ثروت خود در چند سال آینده برای حمایت از بشار اسد در سوریه یا حمایت از حزب الله یا ماجراجویی در یمن یا جاهای دیگر استفاده نکند، البته اگر چنین کاری ممکن باشد؟

اوباما در پاسخ گفت:« همانطور که می دانید، این مسائل مرتبط هستند. این سخن درست است که اگر اقتصاد ایران به شدت تحت فشار نبود، این کشور وارد توافق نمی شد. اما این سخن به معنای آن نیست که اگر ما فشار بیشتری وارد می کردیم، به توافق بهتری دست پیدا می کردیم. این استدلال را بنیامین نتانیاهو نخست وزیر اسرائیل مطرح کرده است. فکر می کنم دولت حسن روحانی و نیروهای میانه روتر حتی اگر به ارزشهای ما معتقد نباشند و ما را دشمن بدانند ، اینکه آنها بتوانند به وعده های خود به مردم عمل کنند، احتمالا موقعیت آنها درمقابل تندروهای داخل ایران قویتر می شود.

باید توجه داشت که آنها قادر نخواهند بود به صورت ناگهانی به همه پولهای توقیف شده در طول این سالها دسترسی داشته باشند. اقتصاد ایران ضعیف شده است. وضع اقتصاد ایران به صورت تدریجی و به آهستگی بهبود پیدا خواهد کرد. بخش اعظم این منابع مالی باید برای بهبود وضع زندگی مردم در داخل ایران صرف شود. درعین حال باید توجه داشت که آنها حتی در بحبوحه تحریمها به تامین مالی عملیات جنگی خودشان (در منطقه) ادامه داده اند. منظورم این است که در چهار یا پنج سال اخیر و زمانی که وضع اقتصادی ایران بد بوده است، حمایت ایران از حزب الله و اسد همچنان ادامه داشته است. توجه به این نکته مهم است که اگر ایران در عرصه تجارت بین المللی درگیر شود و سرمایه گذاران خارجی در ایران حاضر شوند و اقتصاد ایران بیشتر به اقتصاد جهانی بپوندد، از بسیاری جهات، کار ایران برای درگیر شدن در رفتارهایی سخت تر خواهد بود که برخلاف هنجارهای بین المللی باشد.

کشوری که بیش از همه کشورهای جهان منزوی است، کره شمالی است. نمی توان گفت به علت اینکه کره شمالی نمی تواند غذای مردم خودش را تامین کند و تقریبا به صورت کامل از تجارت جهانی منقطع شده است ، ظرفیتش برای دردسر آفرینی و شرارت کم شده است.

استو اینسکیپ در ادامه پرسید: شما به نکته ارزشمندی اشاره کردید که گفتید وقتی ایرانی ها تجارت بیشتری با جهان داشته باشند، تجاری در ایران خواهند بود که مخالف بازگشت تحریمها خواهند بود.

اوباما با تکان دادن سر، این سخن را تایید کرد.

خبرنگار پرسید: شما اصرار دارید و همانطور که در نسخه آمریکایی این توافق آمده است، اگر ایران توافق را نقض کند، تحریمها به سرعت بازخواهد گشت. حال اگر اختلاف نظری وجود داشته باشد مبنی بر اینکه آیا ایران مفاد توافق را نقض کرده است یا خیر، بازهم با همین مشکل مواجه نخواهیم بود؟ تجار آمریکایی و تجاری اروپایی که با ایران رابطه تجاری داشته باشند و پول زیادی به دست بیاورند، بسیار مخالف خواهند بود که تحریمها بار دیگر اعمال شود.

اوباما در پاسخ گفت:« وقتی در ابتدا تحریمها را اعمال کردیم این سخن درست بود. اما واقعیت این است که ما توانسته ایم ائتلاف بین المللی بوجود بیاوریم که اتفاق نظر دارد درباره اینکه اقدام ایران در ساخت تسلیحات هسته ای (!)، خطری فوق العاده برای منطقه و جهان خواهد بود.

استو اینسکیپ پرسید: آیا می توانید بار دیگر این کار را انجام بدهید( بار دیگر اجماع بین المللی تشکیل بدهید)؟

اوباما در پاسخ گفت:« کاملا اطمینان خاطر داریم که می توانیم این کار را انجام دهیم زیرا مفاد بازگرداندن فوری تحریمها را به گونه ای طراحی می کنیم که این کار مستلزم اجماع مطلق شورای امنیت سازمان ملل متحد نخواهد بود بلکه همین که آژانس بین المللی انرژی اتمی تشخیص دهد مشکل بسیار جدی وجود دارد و اکثر کشورهای درگیر ، این مشکل جدی را تشخیص بدهند، این کار انجام خواهد شد (تحریمها بازخواهد گشت).

استو اینسکیپ پرسید.. می خواهم مطمئن شوم نکته را به صورت درست متوجه شده ام. بنابراین، متخصصان هسته ای آژانس بین المللی انرژی اتمی این قضاوت را انجام خواهند داد و نه اینکه شورای امنیت سازمان ملل متحد بخواهد دراین زمینه رای گیری کند که در آنجا، کشوری همانند روسیه حق وتو داشته باشد.

اوباما در پاسخ گفت:« درست است. ما نمی خواهیم این موضوع را به موضوعات معمول در شورای امنیت تبدیل کنیم که یک کشور بتواند مانع مسیر باشد و اجازه انجام کار را ندهد. البته هنوز باید این جزییات مشخص شود. باید این جزییات مشخص شود. من نمی خواهم این برداشت نادرست را بوجود بیاورم که ما همه این مسائل را حل کرده ایم.

به همین علت است که گفته ام این گام مهمی است که برداشته ایم. ما چارچوبی سیاسی و فهمی سیاسی داریم اما جزییات است که مشکل آفرین است. قرار است در دو تا سه ماه آینده درگیر مذاکرات بسیار سختی باشیم تا مطمئن شویم، سازوکار ایجاد شده ، واقعا نتیجه بخش است.

ما کارشناسانی داریم که چند دهه در این خصوص کار کرده اند و درک کاملا روشنی دارند از اینکه چه کارهایی نتیجه می دهد و چه رویه ای بی نتیجه است. بی تردید، نگاه ایران درباره اجرای این کارها و مباحث مطرح در چارچوب سیاسی، متفاوت است و تدوین متن توافق کاری بسیار بسیار دشوار خواهد بود. قیاسی که در این خصوص استفاده می کنم امضای قرارداد برای خرید خانه است. درست است که شما قرارداد (قولنامه خرید خانه) را امضاء کرده اید اما هنوز هم باید ارزیاب کارش را انجام بدهد و باید اطمینان حاصل کنید که مشکل زیست محیطی در منطقه ای که خانه خریده اید وجود ندارد و تا وقتیکه سند را امضاء نکرده باشید، کار تمام نشده است.

با این اوصاف، می بینید که این بازه زمانی مطرح است و باید در این بازه زمانی، همه این مسائل را بررسی کنیم اعم از اینکه مسئله درباره تحریمها یا درباره سانتریفیوژهای پیشرفته باشد یا درباره اینکه سانتریفیوژها چگونه به کار گرفته می شوند یا اینکه (ایران) چه فعالیتهای تحقیقاتی و توسعه ای می تواند همچنان انجام بدهد. اینها حوزه هایی هستند که احتمالا مورداختلاف ترین حوزه ها هستند و باید در این حوزه ها بسیار سخت بکوشیم تا توافق را کامل کنیم.


رئیس جمهور آتی آمریکا نباید توافق هسته ای را لغو کند/ نظر اخیر نتانیاهو درباره توافق هسته ای ایران کاملا اشتباه است

خبرنگار رادیو سراسری ملی آمریکا در گفتگو با باراک اوباما پرسید.. بنیامین نتانیاهو نخست وزیر اسرائیل در روزهای اخیر مطالبه جدیدی را مطرح کرده است. او گفته است یکی از بخشهای توافق نهایی با ایران باید این باشد که ایران ، اسرائیل را به رسمیت بشناسد. وقتی من این جمله را بیان می کنم شما لبخند می زنید. دیپلماتها می گویند مطرح کردن چنین مطالبه ای دراین مذاکرات، درخواستی کاملا نامناسب است اما ظاهرا این درخواست، منطقی به نظر می رسد. بسیاری معتقدند این خواسته منطقی است. چرا نباید این خواسته لحاظ شود؟

اوباما در پاسخ گفت:« این سخن مطرح نیست که اقدام ایران در به رسمیت شناختن اسرائیل، اقدامی غیرمنطقی است. این کار کاملا منطقی و سیاست ایالات متحده است. من با قوت گفته ام که اگر اطمینان کنیم ایران سلاح هسته ای ندارد ، بازهم اختلافهای ما با ایران تغییر نخواهد کرد. بازهم شاهد خواهیم بود که ایران از حزب الله حمایت مالی کند، و همچنان حامی بشار اسد باشد.

اختلافهای آشکاری بین ما و آنها درباره نوع مقابله با دولت اسلامی عراق و شام(داعش) در عراق وجود دارد باآنکه این گروه دشمن مشترک ما است.بنابراین، می بینید که بازهم اختلافهای بسیار زیادی بین ما و ایران وجود خواهد داشت. یکی از این اختلافها، اظهارات یهودستیزانه (!؟) و زننده ای است که غالبا از زبان مقامات ایران مطرح می شود. اما اینکه ما امضای توافق برای جلوگیری از دستیابی ایران به تسلیحات هسته ای آنهم در توافقی قابل راستی آزمایی را به این مشروط کنیم که ایران، اسرائیل را به رسمیت بشناسد، شبیه آن است که بگوییم ما توافق با ایران را امضاء نمی کنیم مگراینکه ماهیت رژیم ایران کاملا تغییر کند.

به نظرمن، این قضاوت اشتباه اساسی است. می خواهم بار دیگر بگویم ما نمی خواهیم ایران تسلیحات هسته ای داشته باشد و این مسئله دقیقا به علت آن است که ما نمی خواهیم به تغییر ماهیت ایران دلخوش باشیم. دقیقا به همین علت است که ما نمی خواهیم آنها تسلیحات هسته ای داشته باشند. اگر ایران به صورت ناگهانی خودش را به آلمان یا سوئد یا فرانسه تغییر وضعیت بدهد، در آن صورت نوعی کاملا متفاوت از گفتگوها درباره زیرساختهای هسته ای این کشور مطرح خواهد بود. بنابراین می بنیید نکته کلیدی این نیست که انتظار داشته باشیم ایران تغییر کند با آنکه ممکن است تغییر ایران، نتیجه جانبی مهم این توافق باشد. هدف ما این است که توافقی قابل راستی آزمایی حاصل شود، تا مانع از دستیابی آنها به تسلیحات هسته ای شود. اگر آنها به تسلیحات هسته ای دست یابند ، وضع بازی برای آنها کاملا تغییر خواهد کرد.

استو اینسکیپ پرسید.. درخواستی که مطرح شده (به رسمیت شناخته شده اسرائیل ازجانب ایران)، نشان دهنده نگرانی بزرگتری است که اسرائیلی ها دارند. شما به صورت تلویحی می گویید که با امضای این توافق هسته ای، اسرائیل ده تا پانزده سال دیگر می تواند در کنار کشوری باشد که به صورت اساسی با ماهیت وجودی اسرائیل مخالف است. اسرائیلی ها درباره ایران در سالهای آتی باید چگونه فکر کنند؟

اوباما در پاسخ گفت:« توجه به این نکته مهم است که کشورهای زیادی در منطقه خاورمیانه هستند که هنوز اسرائیل را به رسمیت نشناخته اند. اسرائیل با مصر پیمان صلح دارد. اسرائیل با اردن پیمان صلح دارد. اما کشورهای دیگری در منطقه هستند که این کار را نکرده اند. تنشهای آشکاری بین اسرائیل و جهان عرب وجود دارد. برخی از این تنشها ناشی از احساسات یهودستیزانه (!؟) است که در داخل دنیای عرب وجود دارد. برخی از این تنشها نیز مرتبط با مناقشه ای است که بین اسرائیل و فلسطینی ها وجود دارد و این مسئله حل نشده است.

مهمترین نکته برای اسرائیلی ها این است که بدانند چگونه می توانند از خودشان دفاع کنند و اینکه بدانند آمریکا یعنی قدرتمندترین کشور جهان در عملیات نظامی و اطلاعاتی آنها برای دفاع از آنها در کنار اسرائیل است. همانطور که قبلا گفته ام اگر به سابقه عملکرد من در دوران مسئولیتم نگاه کنید می بینید که ما به اندازه دیگر دولتهای سابق آمریکا یا بیشتر از آنها، همکاری های نظامی و همکاری اطلاعاتی با اسرائیل داشته باشیم. ما در دفاع از اسرائیل وقتی که موضوع دفاع از آن مطرح بوده، ثبات قدم داشته ایم حتی زمانی که جنجال بین المللی بزرگی در این خصوص مطرح بوده است. بنابراین، آنچه به مردم اسرائیل می گویم این است که آنها حق دارند درباره ایران بدبین باشند و هیچ دلیلی ندارد که آنها گارد خود رادرباره ایران پایین بیاورند. ماباید اطمینان خاطر داشته باشیم که اسرائیل قابلیت دفاع از خودش نه تنها درمقابل ایران بلکه درمقابل دوستان ایران ازقبیل حزب الله را داشته باشد. اما درنهایت باید دانست ایران قابل بازدارندگی است .

بازدارنده بودن ایران فقط به علت برتری نظامی و توانمندی های اطلاعاتی اسرائیل نیست بلکه به علت آن نیز است که اسرائیل ، متحد بسیار قدرتمندی به نام ایالات متحده آمریکا دارد.

استو اینسکیپ پرسید.. جمهوری خواهان پاسخهای زیادی به توافق اخیر داده اند. یکی از جالب توجه ترین پاسخ آنها از جانب اسکات واکر فرماندار ایالت ویسکانسین و نامزد احتمالی انتخابات ریاست جمهوری بوده که در یکی از مصاحبه ها گفته است اگر رئیس جمهور شود در روز اول مسئولیتش، این توافق را لغو خواهد کرد. او در مصاحبه بعدی اش این نکته را بیشتر تشریح کرده است. او گفته است از این توافق خارج خواهد شد حتی اگر متحدان ایالات متحده بخواهند در این توافق باقی بمانند. اگر شما توافقی را امضاء کنید که کنگره آمریکا آنها را تصویب نکرده باشد، آیا رئیس جمهور بعدی آمریکا می تواند در روز اول کارش ، از این توافق خارج شود؟

اوباما در پاسخ گفت:« باید توجه داشت موارد متعددی از توافق های بین المللی وجود دارد که توافق رسمی به تصویب کنگره و سنا نرسیده است. درواقع، اکثر توافق هایی که با کشورهای مختلف جهان داریم از این نوع است. توافق هایی که ما براساس آن می کوشیم اطمینان حاصل کنیم زنان و مردان نظامی ما در خارج از کشور مشمول نظام کیفری کشورهای حاضر در آن نباشند، نیز از همین نوع است. مطمئن هستم هر رئیس جمهوری که انتخاب شود به اندازه کافی درباره سیاست خارجی و سنتها و رویه های اختیارات ریاست جمهوری اطلاعات خواهد داشت که نخواهد اختیارات قوه مجریه ایالات متحده را در ورود به توافق با کشورهای دیگر، زیرسوال ببرد. اگر این اختیارات زیر سوال برود، برای دوستان ما مشکل آفرین خواهد بود و دشمنان ما را جسور خواهد کرد. در پیش گرفتن این رویکرد ، کاری ابلهانه خواهد بود. شاید آقای واکر هم بعد از مدتی مطالعه در عرصه سیاست خارجی و یاد گرفتن مسائل این حوزه، به همین نظر برسد.

استو اینسکیپ پرسید.. جناب رئیس جمهور، سوال آخر من درباره کوبا است. شما می خواهید به سفری به آمریکای مرکزی بروید تا در اجلاس کشورهای حوزه آمریکای لاتین شرکت کنید. بی تردید، در آنجا موضوع کوبا مطرح خواهد بود. سران کوبا در این نشست حاضر خواهند بود. ایالات متحده گفته است کوبا را از فهرست کشورهای حامی تروریسم خارج می کند. می دانم که فرایندی در این خصوص شروع شده است. لطفا دراین خصوص توضیح بفرمایید. چه عاملی سبب می شود که این کار در حال حاضر منطقی باشد؟ این کار چه فایده ای دارد؟

اوباما در پاسخ گفت:« همانطور که گفتید فرایندی در این خصوص در جریان است. وزارت امورخارجه در حال بررسی این مسئله است. به محض اینکه من توصیه های وزارت خارجه را دریافت کنم براساس آن عمل خواهم کرد. معیارهایی که وجود دارد بسیار صریح است ازجمله اینکه آیا این کشور خاص، حامی تروریسم دولتی است یا خیر.آیا با این کشور درباره همه مسائل اتفاق نظر داریم که پاسخ آن، خیر است. معیار دیگر آن است که آیا این کشور به اقدامات استبدادی یا سرکوبگرانه مبادرت می کند یا خیر. اینها استانداردهایی هستند که براساس آن فعالیتهای جاری دولت کوبا ارزیابی خواهد شد. هدف ما در مجموع همان چیزی است که در ماه دسامبر گفتم یعنی اینکه بتوانیم روابط ایالات متحده با کوبا را به نوعی تغییر بدهیم که در بلندمدت به نفع مردم کوبا باشد. به نظرمن، فرصتی واقعی در این خصوص وجود دارد و می خواهیم همچنان از این فرصت استفاده کنیم. امیدواریم درموقعیتی قرار بگیریم که بتوانیم سفارت خود را در کوبا بازکنیم و بتوانیم تماسهای مرتب تر و رایزنی های مستمرتری درباره مسائل مختلف داشته باشیم. درباره برخی از این مسائل، منافع مشترک داریم. در برخی ازحوزه ها، اختلافهای جدی داریم. من انتظار ندارم که روابط امریکا و کوبا به سرعت و یک شبه تغییر کنند. اما می بینم که در داخل کوبا عطش زیادی برای تغییر وجود دارد و این روند می تواند به ایجاد آزادی بیشتر و فرصت بیشتر در کوبا منجر شود.