در ادامه بخشهایی از گفتوگوی او با جماران میآید:
*تقریبا به لحاظ اقتصادی و سیاسی، نیمی از قدرت جهان در اختیار آمریکا است و بقیه جهان از جمله اروپا، روسیه و چین را روی هم بگذاریم، اینها هم نیم دیگر را تشکیل میدهند. البته خیلی خوب است که با اروپا، روسیه، چین و کشورهای دیگر گفتوگو داشته باشیم و مناسبات خودمان را با آنهابرقرار کنیم و دنبال منافع ملی خودمان باشیم؛ ولی این کفایت نمیکند.
*ترامپ هنوز نیامده دارد مطرح میکند که کانادا ایالت پنجاه و یکم آمریکا بشود، گروئلند باید در اختیار آمریکا قرار بگیرد و در مورد مکزیک هم همین حرفها را زده است. آمریکایی که مطلق العنان شده و هر کاری دلش میخواهد میکند را ما نمیتوانیم نادیده بگیریم و بگذاریم هر کاری دلش میخواهد بکند. ما برای مهار آن حتما باید با آن گفتوگو کنیم تا بتوانیم منافع خودمان را محافظت و تأمین کنیم. این حرف که ما با آمریکا مذاکره نمیکنیم و استدلالهایی که برای آن میشود، افکار عمومی را متقاعد نمیکند.
*چون ما چند ده سال «عدم مذاکره» را تجربه کردهایم و نتایجش را امروز مردم با پوست و گوشتشان دارند احساس میکنند. مذاکره محدود را هم در برجام تجربه و اثرات مثبتش را در دو سالی که برجام اجرا شد، دیدیم.
*شرایط سخت اقتصادی که ما امروز گرفتارش هستیم و افق آیندهای که از بین رفته را باید بتوانیم تغییر داده و ترمیم کنیم. برای ترمیم اینها نیاز به گفتوگو هست و معنای گفتوگو هم خودباختگی و تسلیم نیست. ما میتوانیم با هر کسی که در ترسیم آینده جهان میتواند نقشآفرین باشد، گفتوگو داشته باشیم و منافع ملی خودمان را در آن گفتوگوها دنبال کنیم. نباید از گفتوگو ترس و واهمه داشته باشیم و باید اعتماد به نفس لازم را برای گفتوگو بروز بدهیم و در این عرصه قدم پیش بگذاریم تا بتوانیم شرایطی که بر کشور ما حاکم شده را تغییر بدهیم و یک افق روشنی پیش چشم مردم بیاوریم.
*رهبری هم، قدرت سخت و قدرت نرم را تفکیک کردند. ما در عرصه قدرت سخت دچار چالشهای زیادی خواهیم بود، ولی در عرصه قدرت نرم خیلی حرف برای گفتن داریم و میتوانیم داشته باشیم. این را در زمان وقوع انقلاب اسلامی و در دوره اصلاحات تجربه کردهایم که چگونه جهان به ما احترام میگذاشت و به حرفهای عدالتطلبانه و حقطلبانه ما توجه میکرد و یا به پیشنهاد گفت و گوی تمدنهای آقای خاتمی پاسخ مثبت داد. ما عزت ناشی از قدرت نرم را در آن دوران تجربه کردیم. ما باید بیشتر به قدرت نرم خودمان توجه و تکیه کنیم و آن را در عرصه بینالملل به منصه ظهور برسانیم.
*جاهایی که قدرت نرم به منصه ظهور و نتیجه میرسد، پشت میز گفتوگو و در نهادهای بینالملل است. اگر ما از گفتوگو سر باز بزنیم، در حقیقت داریم فرصتی را میسوزانیم که میتواند برای ما دستاورد داشته باشد؛ نباید این فرصتها را بسوزانیم.