* دولت ابراهیم رئیسی در این ۲ سال و چند ماهی که مسئولیت دارد، به قدری ناکارآمد بود و جامعه به قدری دچار بحرانهای ریز و درشت شده که میتوان گفت دولت رئیسی همه چیز را رها کرده و مردم را به نقطه جوش رسانده است. یعنی دولتیها نه به خواست مردم توجهی دارند نه میخواهند شرایط مردم را درک کنند. در واقع چون دولت کاری با مشکلات ندارد، این مردم هستند که باید شرایط خودشان را بهتر یا بدتر کنند.
* اینکه مردم بتوانند مطالبههایشان را به گوش دولتیها برسانند، در همه دنیا امری مرسوم است. اما ایرانیها با دولتی روبرو هستند که کمترین اهمیتی به آینده این سرزمین و روزهای آتی ندارد. عمده نگرانیها اقتصادی هستند و به همین دلیل از دولت این توقع وجود دارد که همهِ هم و غماش را برای اقتصاد بگذارد.
* اینکه کار به دست تندروها افتاده است، باعث شده دستگاههای غیر دولتی هم رفتارهای عجیب و غریب داشته باشند. در شرایطی که تهرانیها هزار و یک مشکل دارند، مسئولان شهرداری کاری به معضلات شهری و مشکلات مردم ندارند و به قطب شمال رفتهاند تا بدانند، در قطب شمال چه خبر است! ایا این رفتار مشکلی از مشکلات مردم را رفع میکند؟ قطعاً نه! واقعا چه مسئله و مشکلی با رفتن به قطب شمال حل میشود؟ یکی نیست بگوید به جای این سفرهای بیفایده و کارهای تبلیغی که هیچ فایدهای ندارند، شهر تهران را دریابید تا پایتخت کشور برای یک زندگی عادی این همه مشکل نداشته باشد.
* شرایط خیلی امیدوارکننده نیست. اگر چه به ما توصیه شده است که انسان نباید بذر ناامیدی بکارد. ما به ناامیدی دامن نمیزنیم و تلاش میکنیم امیدواری ایجاد میکنیم اما نمیتوانیم واقعیت را نبینیم که سختیهای موجود امیدواری را از مردم گرفته است. برای ایجاد امید نیازی نیست که حرف زد، بلکه باید تلاش کرد تا مسائل حل شود و از این طریق بشود بین مردم امیدوای ایجاد شود؛ خب متاسفانه دولتی که باید تلاش کند، تلاش نمیکند؛ با اینحال امیدواریم این دولت به اهمیت جایگاهی که در آن قرار دارد، پی ببرد.
* دولت قرار است موانع را بردارد و آرامش را به مردم بدهد اما واقعیت این است که تفکر آنها انحرافی است. یعنی دولت به جای اینکه وضع موجود را اصلاح کند، دائما میگوید فلان کار را کردیم و بهمان توفیق محقق شد. در جلسهای که همان اوایل به همراه برخی سیاسیون با آقای رئیسی داشتیم، گفتم «کاری نکنید که مردم بگویند، صد رحمت به دولت روحانی» که ایشان در جواب اینطور گفت که «مردم هر چقدر هم حرف بزنند، اسم روحانی را نمیگویند» اما مردم این روزها در کوچه و خیابان میگویند، صد رحمت به دولت روحانی!
* دولت چشمها و گوشهایش را بسته و فقط حرف خودش را میزند و کاری ندارد که جامعه چه گرفتاریهایی دارد و مردم چه توقعهایی. دولت سیزدهم فقط میگویند، فلان کار را انجام دادهایم و ... خیلی خب، سلمنا! اما کارهای ادعایی شما پاسخگوی نیاز روزمره مردم است؟ آیا پاسخگوی زیر ساختهای این مملکت است؟