; ?>; ?>
از انتصاب عبدالملکی و استعفای اجباری او تا شایعات درباره دخالتهای همسر رئیسجمهور در امور دولت؛ برخی از این حواشی هستند. برخی حواشی دولت نیز به افرادی باز میگردد که چرخشی نسبت به عملکرد گذشته خود دارند و همین تغییر رویکرد، سبب ناهماهنگی مواضع آنها با دیگر دولتمردان شده است مانند عزتا... ضرغامی که سالها رئیس سازمان صداوسیما بود و عملکردش در آن نهاد سبب انتقاد جریانهایی مانند اصلاحطلبان شد اما پس از خروج از جامجم تبدیل به شخصیت دیگری شد که با ضرغامی صداوسیما هیچ نسبتی نداشت. با اصلاحطلبان نشست و برخاست میکرد و اظهاراتش درباره موضوعاتی مثل حجاب، با ادعاهای گذشته او همخوانی نداشت. ضرغامی در دولت رئیسی به عنوان وزیر میراث فرهنگی وگردشگری انتخاب شد و از همان ابتدا اظهارات وعملکردش مورد توجه قرارگرفت!
ضرغامی نافی شباهت برخی رفتارها و تصمیماتش با احمدینژاد نیست و گفته بود: «بسیاری از کسانیکه با احمدینژاد مخالفند، به خاطر کارهای خوب احمدینژاد منتقد او هستند نه به خاطر کارهای بدش. شما فکر میکنید اگر آقای عباس آخوندی مخالف درجه یک آقای احمدینژاد است، بهخاطر کارهای بد اوست؟ نه بهخاطر کارهای خوب احمدینژاد است. اصلا احمدینژاد شبیه من است؛ ضرغامی ضرغامیه؛ من ترسی ندارم.» اگر چه او هرازگاهی سعی دارد خود را منتقد احمدینژاد نشان دهد اما از سوی دیگر در اذهان بسیاری هست که ضرغامی بعد از ماجرای پرحاشیه خانهنشینی ۱۱ روزه، از جمله کسانی بود که برای دیدار با رئیسجمهور وقت پیشقدم شد و حتی در ۱۱ اردیبهشت ۱۳۹۰ خبر از شرکت احمدینژاد در جلسه بعدازظهر هیات دولت بعد از ۱۱ روز قهر داد. بهطور کلی ضرغامی علاقه زیادی به دیده شدن دارد مانند علاقه همیشگی احمدینژاد! بهعنوان نمونه چندی پیش که برای دیده شدن گفته بود: «اگر رونالدو به ایران بیاید باید سکو بله و ایتا را نصب کرده و با خانواده و دوستان خود تماس بگیرد و به آنها بگوید این سکوها را نصب کنند و از آنها استفاده کند.» که عیسی زارعپور که خود مدیر احمدینژاد بود و اکنون وزیر ارتباطات دولت رئیسی است، طاقت نیاورد و به او پاسخ داد: «سکوهای بومی، دارایی دیجیتال ملی کشورها محسوب میشوند. ما جزو معدود کشورهای دارنده سکوهای با کیفیت بومی هستیم و این یک افتخار بزرگ است که مسئولان هم حتما به آن افتخار میکنند.»
برخی این روزها از برکناری ضرغامی از وزارت میراث فرهنگی و گردشگری میگویند. او در دو سال حضورش در دولت سیزدهم تلاش کرده با برخی موضعگیریهای متناقض با رویکرد دولت خط خود را از دولت رئیسی جدا سازد و گاها تا آنجا پیش رفته که برخی از احتمال حذفش از دولت هم روایت کردهاند. اما آیا رئیسی حاضر به برکناری وزیری هست که بدون سروصدا به نیروهای حاشیهساز احمدینژاد و مشایی در وزارتش پست و مقام داده است؟ به این سوال نمیتوان پاسخ مثبت یا منفی داد چرا که دولتمردان هم در تردید هستند مانند دیروز که محمدحسینی معاون پارلمانی رئیسی که او هم دورهای وزیر فرهنگ و ارشاد احمدینژاد بود، درباره برخی اخبار در خصوص برکناری وزیر میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری گفت: «من چیزی در این باره نشنیدهام و باید از رئیسجمهور سوال شود.»
از سوی دیگر گویی سایه احمدینژاد قصد کناررفتن از سر دولت رئیسی را ندارد که شاید دلیلش حضور مردان دولتهای نهم و دهم در کابینه سیزدهم باشد، مانند طی چند روز گذشته، سفر محمود احمدینژاد، رئیسجمهور دولتهای نهم و دهم به کشور گواتمالا و توقیف پاسپورتش در فرودگاه جنجال به پا کرد. هرچند در پی بستنشینی او در فرودگاه در نهایت پاسپورتش آزاد و او راهی این کشور شد، اما حاشیه این سفر همچنان ادامه دارد. بر همین اساس، احمد وحیدی، وزیر کشور در حاشیه جلسه هیأت دولت، در واکنش به ماجرای ممنوعالخروجی و سفر احمدینژاد به گواتمالا گفت: «با توجه به شرایط کشور مقصد، دوستان مطلع نگران بودند تا خطر امنیتی متوجه ایشان نباشد و سرانجام با بررسیها نتیجهگیری شد که سفر وی انجام شود.»
مردان دولت رئیسی که در دولت احمدینژاد مسئولیت داشتند، این افرادند: «عیسی زارعپور (وزیر ارتباطات و فناوری اطلاعات)، حسین امیرعبداللهیان (وزیر امور خارجه)، مرحوم رستم قاسمی و مهرداد بذرپاش (وزرای راه و شهرسازی)، محمدعلی زلفیگل (وزیر علوم، تحقیقات و فناوری)، محمدمهدی اسماعیلی (وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی)، احمد وحیدی (وزیر کشور)، جواد اوجی (وزیر نفت)، علیاکبر محرابیان (وزیر نیرو) و سیدحمید سجادی (وزیر ورزش و جوانان)، مسعود میرکاظمی (رئیس سازمان برنامه و بودجه)، محسن منصوری (معاون اجرایی و رئیس نهاد ریاست جمهوری) فرهاد رهبر (دستیار اقتصادی)، انسیه خزعلی (معاون امور زنان و خانواده)، محمد حسینی (معاون پارلمانی)، علی سلاجقه (رئیس سازمان حفاظت محیطزیست)» بنابراین طبیعی است که احمدینژاد تمایلی به انتقاد از دولت رئیسی نداشته باشد، چرا که گل بهخودی است!