سکوت دولت در برابر تجزیه طلبان

عصر ایران - در خبرها آمده بود که هفته گذشته، کنفرانسی در قاهره در حمایت از تجزیه مناطق عربی ایران برگزار شد که معاون رئیس جمهور مصر برپاکننده اصلی آن و حامیانش نیز برخی از گروههای اسلامگرای مصری بودند.
این کنفرانس همزمان با سفر علی اکبر صالحی وزیر امور خارجه کشورمان به مصر برگزار شد. هر چند که در سال های اخیر، وقایع و رویکردهای شگفت انگیز در دستگاه دیپلماسی کشورمان کم نبوده است، که از آن جمله می توان به عزل وزیر خارجه قبلی دولت احمدی نژاد در حین انجام ماموریت خود در سنگال اشاره کرد، ولی جا دارد که از دولت محترم سوال شود که وزیر خارجه ایران چگونه در مصر هیچ اعتراضی به کنفرانس اپوزیسیون تجزیه طلب نظام جمهوری اسلامی در قاهره نکرد؟!
سکوت وزیر خارجه کشورمان در قبال این رویداد، زمانی شگفت انگیزتر می شود که حمایت معاون محمد مرسی از کنفرانس مذکور را نیز شاهد باشیم.
اگر علی اکبر صالحی به عنوان یک فرد مستقل به مصر سفر کرده بود، می شد در قبال سکوت او در مصر سکوت کرد و او را مورد انتقاد قرار ندارد؛ اما قطعاً او به عنوان وزیر خارجه نظام جمهوری اسلامی، که به هیچ وجه با فعالیت های تجزیه طلبانه سر سازگاری ندارد، نباید در قبال کنفرانس مذکور سکوت می کرد.
اگر صالحی وزیر امور خارجه کشور بریتانیا بود که علی الاصول حق تجزیه طلبی را برای اسکاتلندی ها به رسمیت می شناسد، باز هم می شد عدم اعتراض او را به برپایی کنفرانس اسکاتلندی های تجزیه طلب در کشوری دیگر را نادیده گرفت اما دولت ایران به طور اصولی با تجزیه طلبی مخالف است و به همین دلیل، نفس برپایی کنفرانس اپوزیسیون تجزیه طلب جمهوری اسلامی در مصر، باید با اعتراض دستگاه سیاست خارجی کشورمان مواجه می شد چه رسد به اینکه این کنفرانس زمانی برگزار شود که وزیر خارجه ایران نیز در قاهره حضور دارد.
دولت احمدی نژاد که مدعی "مکتب ایرانی" است و بابت طرح این شعار هزینه های سیاسی قابل توجهی در داخل کشور پرداخته و اعتبارش در بین اصولگرایان رنگ باخته، چگونه می تواند نسبت به فعالیت حامیان تجزیه ایران در قاهره بی اعتنا بماند؟ آیا باید شعار مکتب ایرانی را نیز چیزی دانست همردیف شعار مبارزه با فساد اقتصادی در دولت های نهم و دهم؟
به راستی اگر محمد خاتمی به مصر سفر می کرد و اپوزیسیون تجزیه طلب نظام سیاسی ایران در مصر کنفرانسی برگزار می کرد موید به تاییدات مقامات مصری، آیا باز هم اصولگرایان سکوت می کردند و هیچ انتقادی به خاتمی و دولتش وارد نمی کردند؟
از این نکته که بگذریم، این سوال هم جای طرح دارد که کوتاه آمدن دولت ایران در برابر دولت محمد مرسی، تاکنون چه دستاوردی برای جمهوری اسلامی ایران داشته است؟
مرسی به ایران آمد اما حاضر به دیدار مقامات سیاسی ایران نشد. در سخنرانی اش در اجلاس سران غیرمتعهدها در تهران، ملاحظات سیاسی و مذهبی نظام سیاسی ایران را به کلی نادیده گرفت. پس از آن، سفیر مصر را به تل آویو اعزام کرد تا روزنامه کیهان او را به بنی صدر انقلاب مصر تشبیه کند! و اینک نیز با اذن و حمایت دولت مرسی، گروههای تجزیه طلب مخالف جمهوری اسلامی در قاهره کنفرانسی تجزیه طلبانه برگزار می کنند و وزیر خارجه ایران در دو قدمی آنها در قاهره، انگشتی به اعتراض بلند نمی کند. آیا این همه کوتاه آمدن در برابر دولت نوظهور مصر، نشانه سیاست خارجی موفق دولت ایران در قبال مصر است؟
به نظر می رسد که دولت احمدی نژاد، چه قائل به حرکت بر مدار "عزت اسلامی" باشد چه قائل به حرکت بر مدار "مکتب ایرانی"، باید به کنفرانس برگزار شده در قاهره، واکنشی دیپلماتیک نشان می داد. سکوت در چنین مواردی، با توجه به موضع کلی نظام جمهوری اسلامی در قبال تجزیه طلبی و تجزیه طلبان، روا نیست.