از یک حقوق برای دو شیفت کار تا انجام خرده فرمایشات شخصی مدیر مدرسه

به گزارش مردم سالاری آنلاین، مشکلات نیروهای سرایدار و خدمتگزاران بارها توسط رسانه‌ها و از زبان خودشان روایت شده است. حدود یک دهه گذشته وضعیت شغلی و معیشت این دسته از نیروهای انسانی آموزش و پرورش در مقایسه با سایر کارکنان وزارت آموزش و پرورش، نه تنها روند رو به رشدی نداشته، بلکه در موارد متعددی حقوق سرایدارها تضییع شده است و به گفته خودشان، مسئولان ضمن آگاهی از جزئیات شرایط سخت زندگی این آن‌ها، مدام وعده بهبود اوضاع را می‌دهند؛ وعده‌هایی که سالهاست حتی به تحقق، نزدیک هم نشده‌اند. 

در وضعیتی که اخبار رتبه‌بندی معلمان، مرتب مخابره می‌شود، مروری بر شرایط کار و زندگی باباهای مدرسه، شاید یادآوری و تاکید بهنگامی بر اهمیت تسریع در بهبود شرایط آن‌ها از سمت مسئولان باشد. ما در این گزارش با سه تن از نیروهای خدمتگزار مدارس گفت‌وگویی داشتیم و ادامه مطلب پیش رو شرح وضعیت آن‌هاست؛ 

از سال ۸۸ کم کم برخی از مزایای سرایدارها را گرفتند

آقای اکبری سرایدار مدرسه در یکی از شهرستان‌های استان تهران در ابتدای این گزارش توضیحاتی از وضعیت خود و همکارانش ارائه کرد. به گفته وی، یکی از موضوعات پرسش برانگیز این است که عده‌ای سرایدار-خدمتگزاران مدارس را نیروی مازاد می‌دانند، در حالی که واقعا اینطور نیست. اکبری در این رابطه گفت: جز تعدادی معدود، باقی سرایدارها، استخدام رسمی آموزش و پرورش هستند. همانطور که به وضعیت معلم یا سایر کادر اداری آموزش و پرورش به عنوان نیروهای استخدام شده این وزارتخانه رسیدگی می‌شود، باید به ما هم توجه کنند. آموزش و پرورش هر وقت کم می‌آورد و با کمبود بودجه و هزینه مواجه می‌شود، بخشی از متعلقات و مزایای ما را قطع می‌کند؛ همانطور که از سال ۸۸ کم کم برخی از مزایایی که به ما تعلق داشته را گرفته‌اند. این مزایا شامل حق الزحمه نوبت دوم، اضافه کار ماهانه و… بود. طبق قانون مدیریت خدمات کشوری، هر نیروی انسانی در هر سازمان و اداره‌ای، اگر بعد از ساعات موظفی، کاری اضافی انجام دهد، باید به صورت ماهانه ۱۷۶ ساعت اضافه کار به او پرداخت شود، ولی این موضوع در خصوص سرایدارهای مدارس اعمال نمی‌شود و متاسفانه ما را از دریافت این اضافه کار محروم کرده‌اند. 

خدمت اضافه ارائه نکنیم، قطع همکاری می‌شود

ما در مدارس هم خدمتگزاریم، هم نگهبانیم هم سرایداریم و هرکاری بگویند انجام می‌دهیم، ولی فقط یک حقوق بدون هیچ اضافه کاری دریافت می‌کنیم.

اکبری اضافه کرد: به دلیل کمبود نیروی خدمتگزار در مدارس یا زمانی که جمعیت مدرسه به صورتی است که نیاز به دو نیروی خدمتگزار وجوددارد، مجبور می‌شویم دو شیفت یا جای دو نفر کار کنیم. در واقع سرایدارهای مدارس به هر حال یک نوبت اضافه کار می‌کنند و مجبور هم هستند این کار را انجام دهند، چراکه در غیر این صورت مدرسه قراردادش را تمدید نمی‌کند، ولی برای چنین خدمت اضافه‌ای یعنی خدمت‌رسانی در نوبت دوم (شیفت عصر) باید یک سوم حقوق موظف را به فرد بپردازند که این کار را نمی‌کنند. 

این خدمتگزار با اشاره به این نکته که در طول سال موظف هستیم مانند مدیر یا معاون مدرسه ۳۶ ساعت در هفته کار کنیم، تصریح کرد: این ۳۶ ساعت کار در هفته، معادل روزی ۶ ساعت کار است. صبح تا ظهر نوبت کاری موظف ماست، ولی وقتی بعد از ظهر و از ساعت ۱۲ به بعد هم کار می‌کنیم، این قسمت از کار ما غیرموظفی محسوب می‌شود و باید یک سوم حقوقی که دریافت می‌کنیم را به خاطر همین اضافه کاری به ما پرداخت کنند. 

اکبری اظهار کرد: ما در مدارس هم خدمتگزاریم، هم نگهبانیم هم سرایداریم و هرکاری بگویند انجام می‌دهیم، ولی فقط یک حقوق بدون هیچ اضافه کاری دریافت می‌کنیم. قبل از سال ۸۸ خاطرم هست که در هر مدرسه‌ای ۴ نفر نیروی خدمتگزار وجود داشت، با این حال همه آن افراد مزایایی که لازم بود را دریافت می‌کردند. ما آن زمان علاوه بر اضافه کار نوبت دوم، حق لباس، نگهبانی و… هم دریافت می‌کردیم، ولی اکنون با اینکه کمبود نیرو داریم به همین نیروی محدود سرایدار نیز پرداخت درستی صورت نمی‌گیرد و حقوق قانونی و اصلی از ما سلب شده است. 

این سرایدار مدرسه که ۲۷ سال سابقه کار و ۴ فرزند دارد، افزود: بین وضعیت من با کسی که در کل یک سال کار کرده، متاهل نیست و فرزندی ندارد تفاوتی حس نمی‌شود و هردو حقوق یکسانی دریافت می‌کنیم. همه ما ۷ میلیون و ۹۰۰ هزار تومان حکم گرفته‌ایم و دریافتی ما با کسورات قانونی، حدود ۵ میلیون می‌شود و با آن مبلغ اندک با دو شیفت کار کردن به سختی زندگی می‌کنیم. 

عدم اعطای مرخصی به سرایدارهای مدارس به دلیل کمبود نیرو

ما هر ماه مانند سایر کارکنان دولت دو روز مرخصی داریم، اما به این دلیل که کمبود نیرویی در این حیطه وجود دارد می‌گویند اگر می‌خواهید مرخصی بروید حتما باید یک نیرو جایگزین خودتان کنید. چرا باید برای مرخصی که حق ماست برایمان شرط بگذارند؟!

اکبری در ادامه بیان کرد: برخی از همکاران ما که به هر حال قسط و بدهکاری‌هایی در زندگی دارند، بعد از کسر قانونی بیمه و پرداخت قسط و… زیر یک میلیون تومان برایشان باقی می‌ماند. ما در طول سال علاوه بر مشکلات مالی سختی‌های دیگری هم داریم؛ سرایدار و خدمتگزاران مدارس به سختی مرخصی می‌گیرند. ما هر ماه مانند سایر کارکنان دولت دو روز مرخصی داریم، اما به این دلیل که کمبود نیرویی در این حیطه وجود دارد می‌گویند اگر می‌خواهید مرخصی بروید حتما باید یک نیرو جایگزین خودتان کنید. چرا باید برای مرخصی که حق ماست برایمان شرط بگذارند؟! نیروی سرایدار کم است. چطور می‌توانیم از کسی بخواهیم یک روز یا دو روز به جای ما سرکار برود؟ 

او تاکید کرد: قبلا مرخصی‌ها را برای ما ذخیره می‌کردند و در زمان بازنشستگی از مرخصی‌های جمع شده مزایایی به ما می‌دادند، اما حالا اینطور نیست. خیلی وقت است برای حق و حقوقمان تلاش کرده‌ایم و فقط دلخوشی الکی به ما می‌دهند. ما انتظار داریم مسئولان که کاملا در جریان وضعیت زندگی ما هستند، تغییری در شرایط حکم و وضعیت شغلی ما ایجاد کنند یا افزایش حقوقی داشته باشیم. 

اکبری در ادامه صحبت‌های خود به برخی مدارس که در تابستان برای دانش آموزان کلاس فوق العاده برگزار می‌کنند اشاره کرد و توضیح داد: طبیعتا در چنین ایامی خدمتگزار مدرسه باید حاضر باشد و لازم است مبلغی به سرایدار بابت کاری که در این بازه زمانی انجام می‌دهد، پرداخت کنند که این اتفاق نمی‌افتد. 

او گفت: در ایام تعطیلات، نیروی سرایدار مجبور است در مدرسه بماند و در واقع نگهبانی بدهد. در این بازه‌های زمانی مانند تعطیلات نوروز سرایدار کار می‌کند و تعطیلاتی ندارد. برای این خدمت در ایام تعطیلات ۵۰۰ هزار تومان یا نهایتا یک میلیون تومان در بهترین حالت، در ازای ۱۵ روز خدمت ۲۴ ساعته خدمتگزاری و نگهبانی و… به یک سرایدار پرداخت می‌کنند. 

اکبری اضافه کرد: واقعا در حق سرایدارها اجحاف می‌شود. بعد از ۵ سال دوندگی برای احقاق حقوقمان، زمانی که رتبه‌بندی معلمان صورت گرفت، یک میلیون تومان به عنوان کمک معیشت به ما پرداخت شد. تازه این رقم به خاطر تلاش‌های محسن حاجی میرزایی؛ وزیر آموزش و پرورش در دوران ریاست جمهوری پیشین بود که از مجلس مصوبه آن را گرفت. امروز وزارت آموزش و پرورش برای اینکه از همین یک میلیون تومان مالیات بردارد، اسمش را اضافه کار گذاشته است، در حالی که از یوسف نوری وزیر سابق آموزش و پرورش نامه داریم و او گفته بود یک میلیونی که واریز می‌شود کمک معیشتی سرایدارهاست. تازه هر استانی این مبلغ کمک معیشتی را به سلیقه خودش پرداخت می‌کند؛ برخی ۵۰۰ هزار تومان و برخی ۹۰۰ یا ۷۰۰ هزار تومان پرداخت می‌کنند. 

شیفیت‌های اضافه و حقوقی که بابتش دریافت نمی‌کنیم! 

او ضمن بیان اینکه نیروهای سرایدار در کل کشور حدود ۵۲ هزار نفر هستند و بازنشسته‌های زیادی هم داشته‌ایم، عنوان کرد: فکر نمی‌کنم رسیدگی به مشکلات ما، خیلی کار سنگینی برای مسئولان باشد. مطابق دستورالعمل ارسالی از آموزش و پرورش، در هر مدرسه‌ای به ازای ۱۲۰ تا ۱۵۰ دانش آموز و کادر اداری باید یک نفر نیروی خدماتی وجود داشته باشد. من در مدرسه‌ای دو شیفته در یکی از شهرستان‌های استان تهران کار می‌کنم؛ در شیفت موظفم که شیفت صبح است، حدود ۲۰۰ دانش آموز و بعداز ظهر که برای من غیرموظفی محسوب می‌شود، نزدیک به ۴۰۰ دانش آموز داریم یعنی از صبح تا عصر ۶۰۰ نفر در مدرسه حضور دارند. بابت این نوبت دوم و اضافه که هیچ اضافه پرداختی به ما تعلق نمی‌گیرد تازه برای این ۶۰۰ نفر لازم است ۳ خدمتگزار در مدرسه کار کنند، ولی متاسفانه به دلیل کمبود نیرو، من تنهایی در این دو شیفت کار می‌کنم. اگر قرار باشد مطابق قانون برای این تعداد دانش آموز در مدرسه عمل کنیم و سه خدمتگزار در مدرسه کار کنند، دولت باید سه تا ۷ میلیون و ۹۰۰ حقوق به هر کدام از ما بپردازد، حالا که من تنهایی کار سه نفر را انجام می‌دهم، برای آموزش و پرورش اینقدر دشوار است وقتی کمبود نیرو دارد لااقل حقوق من را بیشتر کند؟!

اکبری معتقد است؛ دولت اگر نمی‌خواهد مطابق قانون برای تعداد بالای دانش آموزان در یک مدرسه چند خدمتگزار استخدام کند، می‌تواند حداقل حقوق سرایدارها را چند میلیون بیشتر کند تا وضعیت زندگی سرایدار-خدمتگزارها بهتر شود. او اینطور صحبت‌های خود را ادامه داد: زندگی با حقوق فعلی و حجم کار سنگین برای ما سخت شده است.زندگی برخی از همکاران ما به خاطر بی‌پولی از هم پاشیده است. بارها دیده‌ایم که وقتی فرد توان اداره زندگی را ندارد، همسرش طلاق می‌گیرد، چرا که نمی‌توانند با این حقوق و شرایط شغلی نامناسب سر کنند. واقعا ساده نیست که در گرانی و تورم با ۲ یا ۳ میلیون تومان باقی مانده از حقوق‌مان یک ماه روزگار بگذرانیم. مگر ما فرزند دانشجو یا دانش آموز نداریم؟ مگر ما قرار نیست فرزندان‌مان را به خانه بخت بفرستیم؟ چطور مخارج‌شان را تامین کنیم؟ چطور شهریه بدهیم، جهیزیه بگیریم؟ با کدام پول برای پسرانمان به خواستگاری برویم؟ مگر فرزندان سرایدارها آرزو و آینده ندارند؟ 

او یادآوری کرد: دختر بزرگم به این دلیل که توان تامین هزینه‌های تحصیل او را با حقوق سرایداری نداشتیم ادامه تحصیل نداد و به دانشگاه نرفت. پسرم دانشگاه دولتی قبول شد و یک سال در رشته مهندسی علوم جنگل درس خواند، اما به دلیل بالا بودن هزینه‌ها انصراف داد و امروز زیردست یک اوستای بنا، گچ کاری می‌کند تا بتواند پول جمع کند و دوباره به دانشگاه برود. یکی از بچه‌های من که دانش آموز است هم هزینه‌های خودش را دارد و احتمالا سرنوشت او هم شبیه خواهر و برادر بزرگش خواهد شد. 

اکبری ادامه داد: من به این دلیل که خانواده شهید هستم و از همان ابتدای کار وضعیت استخدامم رسمی شد، بیمه خدمات درمانی هستم، اما همکارانی دارم که به صورت قرادادی یا پیمانی استخدام آموزش و پرورش شده‌اند و بیمه تامین اجتماعی دارند که پوشش کاملی ندارد.

وضعیت عجیبی داریم؛ نه کارمندیم نه کارگریم

گفته‌اند قرار است ۱۹ هزار نفر نیروی خدماتی در آموزش و پرورش جذب کنند، ولی هنوز که خبری نیست.

اکبری افزود: برخی از سرایدارها هم نیروی آزاد هستند، یعنی افرادی که به خاطر گرداندن بوفه در مدارس مشغول به کار می‌شوند. آن‌ها فقط در ساعات اداری باید خدمت‌رسانی کنند، اما برخی مدیران و کادر اداری در همان چند ساعت، از این افراد خیلی کار می‌کشند و وظایف بیش از حدی به آن‌ها واگذارمی کنند بدون اینکه ریالی به آن‌ها حقوق بدهند یا قراردادی داشته باشند یا حتی بیمه باشند و… این افراد زمانی که مدرسه تعطیل است و بوفه کار نمی‌کند، عملا درآمد خود را از دست می‌دهند.

اکبری عنوان کرد: بارها در خصوص دزدی از مدارس تذکر داده شده و تاکید هم شده است که باید نیروی کافی در مدارس مشغول به کار شوند. ابتدا گفتند حدود ۴۰ هزار نفر سرایدار در مدارس کمبود داریم و امسال می‌گویند با توجه به بازنشستگی همکاران این رقم کمبود به ۵۰ هزار نفر رسیده است. فعلا گفته‌اند قرار است ۱۹ هزار نفر نیروی خدماتی در آموزش و پرورش جذب کنند، ولی هنوز که خبری نیست. ما وضعیت عجیبی داریم؛ نه کارمندیم نه کارگریم، نه حقوق و مزایای کارمندان را داریم نه از مزایای کارگری بهره می‌بریم. وظیفه ما سنگین است و توقع دارند ما نگهبانی ۲۴ساعته هم بدهیم. حتی به عنوان سرایدار از من تعهد گرفته‌اند و سفته تحویل داده‌ام. 

گلایه از وعده‌های بی‌نتیجه مسئولان

ما وقتی وضعیت شغلی اطمینان بخشی داشته باشیم، می‌توانیم در حفظ پاکیزگی و امنیت مدرسه به کادر اداری کمک کنیم، اما زمانی که مشغله‌های شخصی ما اینقدر زیاد است، چطور می‌توانیم به چیزی جز بدبختی‌های خودمان فکر کنیم؟!

آقای احمدی، خدمتگزار یک مدرسه دیگر که محل خدمتش مدرسه‌ای در کرمانشاه بود در ادامه این گزارش ما را همراهی کرد؛ او در مورد مشکلات خود توضیح داد: با وجود کمبود نیروی خدمتگزار در مدارس ما مجبوریم تلاش سه تا چهار برابری داشته باشیم. حق و حقوقی که از قبل هم برای همه کارمندان بر اساس قانون مطرح بوده و در ارگان‌های دیگر نیز وجود داشته است، از ما گرفته شده مانند اضافه کار و سنوات. 

او با اشاره به وعده‌هایی که از سوی کمیسیون آموزش از سال ۹۵ تا امروز در خصوص بهبود وضعیت سرایدارها مطرح شده است، گفت: همه موافق هستند که حق و حقوق ما بریده شده و کسی نمی‌تواند این مشکل را کتمان کند. بارها تجمع کردیم و با طومارهایی سراسری که حدود ۶ هزار امضا داشت، از دفتر ریاست جمهوری کمک خواستیم، اما هنوز نتیجه‌ای نگرفتیم. 

این خدمتگزار اضافه کرد: اگر دولت ۵۲ هزار سرایدار و خدمتگزار مدارس را با خانواده‌هایشان حساب کند، در واقع به اندازه یک شهرستان کوچک هستیم. کاش فکر می‌کردند ما شهرستانی زلزله زده‌ایم و باید به دادمان برسند.

به گفته احمدی، نیروهای خدمتگزار در مدارس تنها مشغول نظافت نیستند. او معتقد است سرایدارها و خدمتگزارن مدارس به نوعی در تحقق رسالت تعلیم و تربیت که برعهده آموزش و پرورش است، نقش مهمی ایفا می‌کنند. احمدی در همین رابطه گفت: یک زمانی بابای مدرسه یا به قول ما کرمانشاهی‌ها ننه مدرسه، در ذهن همه دانش آموزان ماندگار می‌شدند و در دوران تحصیل کنار بچه‌ها بودند. من شاید به عنوان سرایدار دبیر ریاضی و شیمی و زیست نبودم، اما همیشه در کنار دانش‌آموزان هستیم و دانش آموزانی که من روزی خدمتگزار آن‌ها بودم امروز پزشک و مهندس شده‌اند. ما وقتی وضعیت شغلی اطمینان بخشی داشته باشیم، می‌توانیم در حفظ پاکیزگی و امنیت مدرسه به کادر اداری کمک کنیم، اما زمانی که مشغله‌های شخصی ما اینقدر زیاد است، چطور می‌توانیم به چیزی جز بدبختی‌های خودمان فکر کنیم؟!

احمدی اضافه کرد: زمانی که اوضاع کار ما کمی بهتر بود، خاطرم هست متوجه دانش آموزی شدم که در حیاط گوشه گیری می‌کرد و فهمیدم افسردگی دارد و از خودکشی حرف می‌زند. سعی کردم به او نزدیک شوم و بعد کمی که با هم دوست شدیم با مشاوران مدرسه صحبت کردم و با نصیحت‌هایی که به او شد، به زندگی برگشت و امروز یک پزشک زبده در کرمانشاه است. حالا از شما می‌پرسم آیا با وجود چنین اهمیت و امکان تعاملی که وجود دارد، می‌توانیم نقش سرایدار یا خدمتگزار را در مدرسه نادیده بگیریم؟ نمی‌دانم چرا به راحتی حقوق ما را نادیده می‌گیرند در حالی ما هم جزوی از عوامل انسانی در مدرسه‌ایم و شاید گاهی نقش اساسی در وضعیت تعلیم و تربیت بچه‌ها بازی کنیم. چرا خدمتگزاران را جدا از بدنه اصلی آموزش و پرورش تصور می‌کنند؟ که اگر اینطور تصور نمی‌کردند وضعیت ما امروز اینطور نبود. 

برخی نماینده‌های مجلس فقط زمان انتخابات صدای ما را می‌شنوند

او تاکید کرد: برخی ما را فقط برای دوران انتخابات می‌خواهند؛ برخی نماینده‌های مجلس فقط زمانی صدای ما می‌شوند که بدانند در رای جمع کردن و ستادهای انتخاباتی می‌توانند از ما استفاده کنند، در غیر این صورت هیچکس به فکر ما نیست. 

احمدی که قرارداد پیمانی با آموزش و پرورش دارد نیز ۷ میلیون و ۹۰۰ هزار تومان حکم کارگزینی دارد که مقداری از این مبلغ برای موضوعات مختلف کسر می‌شود و بعد از پرداخت بدهی و اقساط، فقط یک میلیون و ۴۰۰ هزار تومان برایش باقی می‌ماند. او اینطور صحبت‌هایش را ادامه داد: باور می‌کنید ما با این پول یک ماه زندگی می‌کنیم؟ و این در حالی است که تورم وحشتناک است!

این سرایدار خدمتگزار که ۱۳ سال سابقه کار دارد، افزود: ما هیچ وقت اعتراضی با محتوای سیاسی نداشته و نخواهیم داشت. مطالبات ما فقط صنفی است، اما وقتی اعتراض می‌کنیم، حراست ما را فرامی‌خواند و بازخواست می‌شویم. گاهی همکاران ما را به دلیل اعتراض صنفی به هیات تخلفات اداری ارجاع می‌دهند، در حالی که ما واقعا پای نظام و انقلاب هستیم. 

قراردادهایمان ناعادلانه است

در بخشی از قرارداد کاری ما گفته شده فرد متعهد یعنی سرایدار مدرسه، باید هر زمان آموزش و پرورش اعلام کرد ظرف ۴۸ ساعت محل زندگی خود که در مدرسه واقع است را تخلیه کند. این قراردادی است که با ما منعقد می‌شود!

در ادامه آقای قاسمی؛ سرایداری از خراسان رضوی در مورد قرارداد کاری خود بیان کرد: بندهایی در یکی از قرادادهای من وجود دارد که واقعا عادلانه نیست؛ یک نسخه از قرارداد دست مدیر مدرسه است، یک نسخه به اداره می‌رود و یکی هم دایره خدمات برمی دارد. بند ۹ قرارداد می‌گویند خدمتگزار نسبت به هر نوع خسارت به اموال منقول و غیرمنقول واقع در محل آموزش اعم از کلاس‌های درس و دفتر معلمان و معاونین، آزمایشگاه، نمازخانه، اتاق رایانه، اتاق ورزش، مشاوره وسایل موجود در سالن مدرسه، آبدارخانه، اتاق بهداشت، انبار، بایگانی و… مسئولیت کامل دارد. در واقع هر کسی به هر کدام از اموال مدرسه آسیب بزند، ما باید پاسخگو باشیم. فرد متعهد در این قرارداد که نیروی سرایدار خدمتگزار مدرسه محسوب می‌شود، باید دو برابر خسارت وارده را بپردازد. اصلا شاید خدمتگزار در آن لحظه ندیده باشد که کدام دانش آموز وسیله‌ای را تخریب کرده، اما روز بعد که مدیر متوجه خسارت می‌شود، سرایدار باید دو برابر خسارت بدهد!

قاسمی با ۲۰ سال سابقه کار معتقد است؛ اگر می‌خواهیم در بحث تعلیم و تربیت موفق باشیم، باید بپذیریم که همه افراد این حوزه موثر هستند. قاسمی توضیح داد: نیروهای خدماتی و سرایداران نیز به نوعی قشر فرهنگی محسوب می‌شوند، اما از حداقل حقوق مادی و غیرمادی برخوردارند و شامل رتبه‌بندی هم نمی‌شوند. بنابراین صرف اجرای رتبه‌بندی برای معلمان، عدالت را محقق نمی‌کند. 

این سرایدار خدمتگزار اظهار کرد: در بخشی از قرارداد کاری ما گفته شده فرد متعهد یعنی سرایدار مدرسه، باید هر زمان آموزش و پرورش اعلام کرد ظرف ۴۸ ساعت محل زندگی خود که در مدرسه واقع است را تخلیه کند. این قراردادی است که با ما منعقد می‌شود! این دیدگاهی است که به ما دارند، یک مستاجر هم اگر قرار است بیرون انداخته شود لااقل چند روزی به او فرصت می‌دهند. همکاران ما بی‌سواد نیستند؛ خودم لیسانس مشاوره دارم، یکی از همکاران حتی دکتری می‌خواند. ما هم در جامعه حق شهروندی و ترقی داریم، اما کسی اهمیتی به وضعیت ما نمی‌دهد. ما هر زمانی دنبال ارتقای شغلی هم رفتیم مسئولان گفتند فعلا صبر کنید؛ و به این دلیل که آموزش و پرورش کمبود نیروی سرایدار و خدماتی دارد، هیچوقت از سوی مدیران اداری تمایلی و همراهی برای تغییر وضعیت خودمان ندیدیم. 

مدیر مدرسه از سرایدار نان داغ و صبحانه سروقت می‌خواهد

امیدواریم مسئولان صدای ما را بشنوند تا برخوردهای ارباب و رعیتی و ترور شخصیتی که علیه سرایدارها انجام می‌شود، به پایان برسد. 

این خدمتگزار ۴۵ ساله افزود: مدیران مدرسه فکر می‌کنند وظیفه سرایدار یا نیروی خدمتگزار است که خرده فرمایشاتشان را انجام دهند! وقتی این درخواست‌های نا به جا را قبول نمی‌کنیم، مشکلاتی برای ما ایجاد می‌شود و اداره هم طرف سرایدار را نمی‌گیرد و حرف مدیر مدرسه را می‌پذیرد. چرا مدیر مدرسه باید به خودش اجازه دهد به ما بگوید برویم برایش نان داغ بخریم و تاکید کند که حتما قبل از اینکه به مدرسه برسد، صبحانه‌اش با نان گرم روی میزش باشد؟! مگر چنین چیزی جزو مسئولیت‌های سرایدار است؟ کافیست با سرایدارهای مدارس مختلف صحبت کنید تا متوجه شوید که تقریبا همه ما مجبور به انجام این نوع خرده فرمایشات مدیران مدارس هستیم و هر کسی که مخالفت کند، به طریقی از کار بیکار می‌شود. امیدواریم مسئولان صدای ما را بشنوند تا برخوردهای ارباب و رعیتی و ترور شخصیتی که علیه سرایدارها انجام می‌شود، به پایان برسد. 

به گفته آقای قاسمی، برخی سرایدارها مجبور به انجام وظایفی فراتر از حیطه مسئولیت‌های خود هستند و مدیران این اضافه کاری‌ها را عادی می‌دانند. او در همین رابطه عنوان کرد: مدیر مدرسه به ما می‌گوید سخت نگیرید، اشکالی ندارد کارهایی می‌کنید که به ظاهر جزو وظایف شما نیست، به هر حال ما همکار هستیم و باید تعامل داشته باشیم! واقعا این چه تعاملی است؟ در حالی که وظیفه شغلی ما چیز دیگری است. متاسفانه این اعتراضات به وضعیت موجود خدمتگزاران مدارس هیچ وقت شنیده نمی‌شود؛ . خواسته‌های ما فقط صنفی است. چرا امتیازها و وضعیت نسبتا مناسبی که در گذشته برای سرایدارها و خدمتگزارن مدارس وجود داشت از ما گرفته شده است؟ ما فقط می‌خواهیم دوباره وضعیت شغلی ما مطلوب و متعادل شود. 

معاون وزیر آموزش و پرورش:

واقعا حق با سرایدارهای مدارس است

وزیر آموزش و پرورش از طریق شورای حقوق و دستمزد به شدت پیگیر وضعیت آن‌هاست تا از طریق بند ۱۰ ماده ۶۸ قانون مدیریت خدمات کشور فوق العاده شغلی ۳۵ تا ۵۰ درصد را برای آن‌ها مصوب کند تا حقوق آن‌ها قابل قبول شود.

شایان ذکر است؛ «علیرضا پاک فطرت» عضو کمیسیون آموزش، تحقیقات و فناوری مجلس مدتی قبل از برگزاری نشست مشترک کمیسیون آموزش مجلس با نمایندگان نیروهای خدمتگزار خبر داده و گفته بود: پس از این نشست از طرف رئیس کمیسیون آموزش بار دیگر نامه‌ای به وزیر آموزش و پرورش در زمینه ترمیم حقوق نیروهای خدمتگزار ارسال شد تا علاوه بر افزایش حقوق نسبت به پرداخت اضافه کاری این عزیزان نیز اقدام شود. در رابطه با آخرین اخبار از نامه کمیسیون و اقدام وزیر آموزش و پرورش برای این افراد، با «قاسم احمدی لاشکی» معاون حقوقی و امور مجلس وزیر گفت و گویی داشتیم. 

احمدی لاشکی در خصوص موضوع ترمیم حقوق سرایدارهای مدارس به خبرنگار ایلنا گفت: وزیر آموزش و پرورش از طریق شورای حقوق و دستمزد به شدت پیگیر وضعیت آن‌هاست تا از طریق بند ۱۰ ماده ۶۸ قانون مدیریت خدمات کشور فوق العاده شغلی ۳۵ تا ۵۰ درصد را برای آن‌ها مصوب کند تا حقوق آن‌ها قابل قبول شود. سرایدارها مشکلات زیادی دارند و واقعا حق با آن‌هاست و قطعا باید وضعیت خدمتگزاران و سرایدارهای مدارس بهبود یابد.