وی افزود: حال، دولت به جای اینکه دلیل این ناکارآمدی و ناتوانی را اعلام کند، توجیهکردن را در دستور کارش قرار داده است. ما باید قدرت و شجاعت عذرخواهی از مردم را داشته باشیم؛ از رییسجمهور گرفته تا نمایندگان مجلس و وزرا، مخصوصاً در حوزه اجرا میباید یاد بگیریم که اگر نتوانستیم وعده خودمان و یا خواسته مردم را محقق کنیم، با ذکر دلایل از آنها عذر بخواهیم.
عضو کمیسیون امنیت ملی مجلس میگوید: باید مرتب به مردم گزارش دهیم و بگوییم عدمتوفیق در برنامهها برای چه بوده است. تازه اگر مسئولان این کار را بکنند، ملت خیلی این حرفها را قبول ندارند و تکرار این صحبتها هم برای مردم، بیارزش است. در حال حاضر، دولت راحت و بدون هیچ حاشیهای باید بگوید بنا به دلایلی که باز هم به خود دولت برمیگردد امکان ساخت این مسکنها را نداشتیم.
حیدری میگوید: دولت اگر غیر از این نظر را دارد، باید بگوید پس چرا این همه مطالبات انباشت و تجمیع شده وجود دارد و هر سال هم در حال اضافهشدن است. همین بیبرنامگی و عدمتحقق برنامهها باعث تورم در حوزه مسکن و گرانترشدن اجارهها شده و میشود و قطعاً بازخورد آن در مردم بسیار زیاد و آنها را نسبت به دولت گلهمند کرده است.
عضو مجمع نمایندگان استان کرمانشاه میگوید: وقتی دولت برنامهای را اعلام میکند و اجرایی نمیشود، حالت شعارگونه به خود میگیرد؛ حالا میخواهد با هر نیتی باشد. الان شعارهای دولت در حوزه مسکن تحقق پیدا نکرده است و رییسجمهور فقط در خرداد ۱۴۰۰ شعار پرزرق و برق داد که عملی نشد و فقط خیلیها را به آینده امیدوار کرد.
وی میگوید: مردم آگاه هستند و همه چیز را میفهمند و تحلیل میکنند. مردم از نظر قدرت تحلیل جلوتر از مسئولان هستند. مدام در فضای مجازی روی شعارهای روسای جمهور تحلیل و گفتوگو میکنند که چه گفتند و چه عمل کردند. اعتقاد دارم هرچه با ملت صادقتر باشیم، آنها با ما همراهتر خواهند شد و موضوعات را میپذیرند، ولی وقتی وعدههایی که قولش را دادیم در عملکردهایمان دیده نمیشود و مسیر توجیه را در پیش میگیریم، باعث نگرانی و گسست مردم از تصمیمگیران نظام میشود و حقیقتاً این اتفاق، خطرناک است.
عضو کمیسیون امنیت ملی مجلس میگوید: در کشور، درآمد و منابع داریم، ولی عدممدیریت درآمد نمیگذارد کارها پیش برود. این دولت، بیشترین درآمد را طی شش سال گذشته در سالهای ۱۴۰۱ و ۱۴۰۲ داشته است. بسیاری از پولهای بلوکهشده برگشته و نفت کامل، یعنی هرچه مازاد بر تولید داشتیم به فروش رفته است، ولی خروجی کار وضعی است که شاهد آن هستیم.
حیدری میگوید: به جای روانسازی و آسانکردن امور، کارها را پیچیدهتر کردهاند. گفتند ساخت و ساز فقط باید در زمینهای درجه سه، چهار و پنج، یعنی در زمینهای نامرغوب باشد. تمام زمینهایی که به شهرها چسبیدهاند، زمینهای درجه یک هستند و از نظر کشاورزی هم منتفیاند، ولی میگویند زمینهای درجه یک و دو الحاق نمیشوند و در آنها نباید ساخت و سازی صورت بگیرد. این یک ابزار و بهانه است برای کار نکردن. در نهایت در آینده وقتی زمینهای درجه یک و دو بین شهرها و شهرکها قرار بگیرند، عملاً تبدیل به درجه پنج میشوند. از اینرو تعریف درجهبندی این زمینها به درد مسکن و شهرسازی نمیخورد و مانع از تحقق شعار خود رییسجمهور شده است. اگر آقایان با همین دست فرمان پیش بروند، هیچ امیدی به آینده بهتر در حوزه مسکن نیست.