در این میان، سرگئی لاوروف، وزیر امور خارجه روسیه ابراز امیدواری کرده که نیروهای فرامنطقهای در مسائل مربوط به منطقه مداخله نکنند. در پس زمینهای از پایان جنگ روسیه و اوکراین، گفته شده که روسها آماده ارائه کمک نظامی به ارمنستان و اعزام ناظران به مرز ارمنستان و آذربایجان هستند.
پیشنهاد روسیه برای استقرار ناظران صلح در خط مقدم ارمنستان و بسته جدید همکاریهای نظامی – فنی وضعیت جالبی را ایجاد کرده است. هیچ یک از طرفین هنوز توضیح نداده اند که برنامه کمکهای فنی – نظامی CSTO چیست. مشخص نیست چه پیشنهادی به مقامات ارمنستان داده شده است. این موضوع حتی، در دستور کار ایروان رسمی نیز قرار ندارد. اگر بسته نظامی – فنی پیشنهادی شامل تسلیحات و تجهیزات حیاتی برای ارمنستان باشد، حضور CSTO میتواند، به یک عامل بازدارنده تبدیل شود.
شاید بتوان گفت که روسیه فریاد میزند که امضای توافقنامه (میان ایروان و باکو) منافع ارمنستان و قره باغ را برآورده نمیکند.
در این میان آرمن گریگوریان، دبیر شورای امنیت ارمنستان، به ایران سفر کرد. روسیه و ایران نه تنها فریاد میزنند که هیچ سندی را امضا نکنید، بلکه حمایت خود را نیز اعلام میکنند. ایران از بخشی از مرز خود (با ارمنستان) محافظت میکند و برای مشروعیت بخشیدن به این امر میخواهد، فرصتهای بیشتری را به دست آورد.
روسیه به نمایندگی از سازمان پیمان امنیت جمعی، پشتیبانی نظامی – فنی و ناظران سازمان پیمان امنیت جمعی را ارائه میدهد. در پاسخ، مقامات ارمنستان از سهمیه معاون دبیرکل سازمان پیمان امنیت جمعی چشم پوشی میکنند و از برگزاری رزمایشهای سازمان پیمان امنیت جمعی در خاک خود خودداری میکنند. در این میان، با حضور ناظران اتحادیه اروپا که با آغوش باز از سوی مقامات ارمنستان پذیرفته شدند، دشمن ارمنستان ۱۰۰ هکتار در عمق خاک مناطق مورد منازعه پیشروی کرده است.