اقلام به درستی بین زلزله زدگان خوی تقسیم نمی‌شود

به گزارش مردم سالاری آنلاین، ساعت ۲۱ و ۴۴ دقیقه شامگاه شنبه ۸ بهمن ماه زمین لرزه‌ای به بزرگی ۵.۹ ریشتر  شهرستان خوی در آذربایجان غربی را لرزاند. بر اثر وقوع این زمین لرزه یک هزار و ۱۶۷ نفر مصدوم شدند و همچنین ۳ نفر نفر جان خود را از دست دادند.
بعد از وقوع این زمین لرزه مسئولان مختلف دولتی و غیردولتی عازم مناطق زلزله زده شدند و بر ضرورت تسریع در امدادرسانی و بسیج امکانات در این مناطق تاکید داشتند و اقداماتی نیز برای ساماندهی به وضعیت سخت زلزله زدگان صورت گرفت اما با گذشت سه روز از این حادثه هنوز زلزله زدگان مشکلات متعددی دارند و از کمبود امکانات مختلف بهداشتی و درمانی در این مناطق گلایه‌مندند.
برای بررسی بیشتر وضعیت مناطق زلزله زده به کانون زلزله یعنی شهر فیرورق در ده کیلومتری خوی سفر کردیم.
سرما جان ما را در این چادرها می‌گیرد
شهر فیرورق بیشترین تعداد تخریب منازل را در این زلزله داشته است، در حالیکه چادرهای زیادی وسط کوچه‌ها و فضاهای باز برپا شده و زلزله زدگان در سرمای منفی صفر درجه در داخل چادرها زندگی می‌کنند.
عباس فیرورقی، ساکن محله پیره فیرورق از کمبود امکانات به شدت گلایه‌مند است و به خبرنگار ایلنا می‌گوید: بعد از وقوع زمین لرزه به ما چادر دادند تا در این سرمای زیر صفر درجه خوی در این چادرها زندگی کنیم. در حالی که از مسئولان انتظار داشتیم در این سرما به جای چادر به ما کانکس بدهند.
وی می افزاید: سئوالی که از مسئولان دارم این است که آیا آنها توان ماندن در چادر را در این سرما دارند!؟ آیا راضی هستند با خانواده خود در این سرما و در حالی که امکاناتی وجود ندارد در این چادرها زندگی کنند؟ 
وی ادامه می‌دهد: زلزله نتوانست جان ما را بگیرد ولی اگر فکری به حال ما نشود سرما و برف بالاخره ما را از پا درمی‌آورد.
نبود سرویس‌های بهداشتی و حمام
در قسمت دیگری از شهر خوی در یک ورزشگاه کمپی با تعداد ۳۵۰ چادر برپا شده که به طور میانگین در هر چادر دو خانواده ساکن هستند.
امیر حسن محبوبی یکی از زلزله زدگان ساکن این کمپ می‌گوید: نبود امکانات بهداشتی در این مناطق ما را با مشکل مواجه کرده است.
وی ادامه می دهد: امکانات بهداشتی و حمام در مناطق روستایی وجود ندارد. ما هم که ساکن کمپ هستیم نداریم و این از عمده‌ترین مشکلات ما زلزله زدگان است. از مسئولان تقاضا می‌کنیم که چاره‌ای برای مشکلات ما بیاندیشند.
محبوبی، می‌گوید: از ظهر دیروز تاکنون تنها یک وعده غذا خوردیم. عاجزانه از مسئولان می‌خواهم که به ما کمک کنند. 
وی با بیان اینکه هوا سرد است و نمی‌توان زیر چادرها شب را به صبح رساند، می‌افزاید: البته امکاناتی از قبیل بخاری برقی داده‌اند ولی به همه نرسیده است و باز برخی‌ها برای گرم شدن گاز پیک نیک داخل چادرها روشن می‌کنند که بسیار خطرناک است.
وی به بارش برف که از صبح امروز آغاز شده اشاره کرده و ادامه می‌دهد: با این بارش و سرمای زیاد دیگر این چادرها هم نمی‌توانند دردی را دوا کنند و باید به فکر سرپناه دیگری باشیم.
این هم وطن زلزله زده ادامه می‌دهد: مشکلات بهداشتی و نبود لباس‌های گرم نیز ما را آزار می‌دهد، لباس‌ها و وسایلی که داشتیم زیر آوار مانده است و قابل استفاده نیست. امیدوارم مسئولان فکری به حال ما کنند.
دمای هوا به منفی ۷  درجه رسید
این همه ماجرا نیست، درحالیکه سرمای هوا را با غروب آفتاب و تاریک شدن هوا بیشتر احساس می‌کنیم، جوانانی توجهم را جلب می‌کنند که در حال جمع کردن هیزم برای روشن کردن آتش هستند.
هیزم‌ها جمع شده و آتش حسابی گرم و پرنور می‌شود؛ به نشانگر دمای هوا در گوشی نگاهی می‌اندازم که عدد منفی ۷ درجه را نشان می‌دهد. اینجا هوا خیلی سرد است و بی‌شک زندگی در زیر این چادرها سخت‌تر و مشکل‌تر، به خصوص برای آنهایی که فرزندشان خردسال است.
خوی را به امید تحقق وعده‌های مسئولان و‌ معاون اول رئیس جمهور برای بهبود بهتر روند امداد رسانی ترک می‌کنیم.