به گزارش
مردم سالاری آنلاین،روزنامه دنیای اقتصاد با بیان این گزاره که «مناقشه بر سر این است که این تیم ملیِ چه کسی باشد، تیم ملی سیاست یا تیم ملی مردم، فارغ از سیاست؟» از علت دلخوری مردم از فوتبال سیاسی نوشت.
جامعه بر این باور است که سیاست، خیلی آشکار، از هر عرصهای از زندگی به شکل ابزار استفاده میکند تا اهداف خود را پیش ببرد. بلایی هم که بر سر ورزش و تیمملی فوتبال نازل شده همین است. جامعه، فوتبال را سیاسی نمیخواهد. حداقل بخش مهمی از جامعه، ورزش را بهطور کلی سیاسی نمیخواهد. حتی استفاده سیاسی از ورزش و پیام تبریکدادن مقامات سیاسی برای پیروزیهای تیمهای ملی را هم دوست ندارد؛ اما در شرایط عادیتر به آن تمکین میکرده است. حالا این جامعه تلاش میکند از ورزش سیاستزدایی کند. تعبیر بهتر شاید سیاستزدایی نباشد، بلکه «از آنِ خود کردن» است. تعبیر درست سیاستزدایی نیست؛ چون این جامعه از ورزشکار انتظار دارد با اعتراض همراه شود، پست و استوری بگذارد و با جریان اعتراضی همراه شود.
نویسنده در ادامه تاکید کرده است: بنابراین ورزشکار را غیرسیاسی نمیخواهد، اما از آنِ خود میخواهد. این واکنشی است که به فراگیر شدن سیاست در همهجا و از جمله ورزش رخ داده است. شهروند، گلایه دارد از اینکه سیاستمدار ابایی ندارد که ورزش را برای اهداف سیاسی - هرچه هست- بیمحابا هزینه کند؛ بنابراین از دیدار تیم ملی فوتبال با مقامات سیاسی ناخرسند است. شهروند نگران است که سیاستمدار از شادی ورزشی برای عادیسازی وضعیتی که او عادی نمیداند، استفاده کند. شهروند نمیخواهد سیاست از شادی ورزشی برای به فراموشی سپردن آنچه بر او گذشته است استفاده کند. شهروند نمیخواهد شادی گلزدن تیم ملی فوتبال، ناراحتی همه گلهای اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی را که سیاست به شهروندان زده است به فراموشی بسپارد.