وعدهها و عملکرد مدیریت شهری تهران در یکسالگی، حاکی از بیتوجهی به برنامه پنجساله مصوب شورای پنجم و متخصصان است و بیشتر وعدههای کلان در سطح کشور و دولت داده میشود. برای مثال رفع آسیبهای اجتماعی و بهویژه معتادان متجاهر، تولید انبوه مسکن و تکمیل پنجساله سامانه حملونقل ریلی انبوه برای تهران با 10 میلیون سفر و حتی ساخت ایستگاه مترو برای زندان فشافویه در 30کیلومتری کهریزک و متروی پرند در 50کیلومتری تهران و... نمونههایی از وعدههاست.
حداقل با توجه به تخصص من در بخش حملونقل ریلی انبوه (مترو)، خیز برداشتهشده نشان از عدم موفقیت دارد. درباره تولید مسکن و حل مشکل معتادان متجاهر نیز کارشناسان امیدوار نیستند؛ چراکه با وضعیت مالی شهرداری بعید است به موفقیت چندانی برسند. تا تولید انبوه معتاد همچنان پابرجاست، با جمعآوری آنها مشکل اعتیاد حل نمیشود و باید کاری کنیم که هم معتاد جدید ایجاد نشود و هم با پاکشدن به جامعه برگردند و روشهای پلیسی و قرارگاهی جواب نمیدهد. البته وعدههای دیگری هم هست که این مکتوب را طولانی میکند که انشاءالله در فرصت مناسب به آن خواهیم پرداخت.
در خاتمه تأکید میکنم راهی جز برگشت به برنامهمحوری، آنهم برنامههای مصوب و استفاده از خبرگان و متخصصان شهری نداریم. اجرای دقیق برنامهها و نظارت نباید فراموش شود و روی کاغذ بماند.