فقدان بیمارستان‌ تخصصی جانبازان اعصاب

به گزارش خبرنگار حوزه ایثارو شهادت ایرنا ،‌فریده اولاد قباد مشاور امور زنان و خانواده بنیاد شهید و ایثارگران روز سه شنبه در دیدار جانبازان اعصاب و روان و کادر درمانی در بیمارستان روانپزشکی صدر افزود: دانشگاه شاهد به عنوان یک ظرفیت بالقوه جهت پرورش نیروهای مددکار جوان می‌تواند مشکل کمبود نیروی مددکار را در بیمارستان‌های مخصوص جانبازان حل کند. همچنین استفاده مستمر از مددکاران اجتماعی در کنار خانواده‌های شهدا و ایثارگران می‌تواند بسیاری از دغدغه‌های این خانواده‌ها را در خصوص مشکلات اجتماعی و فرهنگی برطرف کند.
فریده اولاد قباد ضمن تشکر از کادر درمانی این بیمارستان گفت: کار شما معنوی است و ما قدردان زحمات شما عزیزان در این شرایط سخت هستیم. شما ادامه‌دهندگان راه ایثار و هشت سال دفاع مقدس هستید.
در ادامه این بازدید، فریده اولاد قباد مشاور امور زنان و خانواده بنیاد شهید و امور ایثارگران در دیداری چهره به چهره به گفتگو با جانبازان اعصاب و روان بیمارستان روانپزشکی صدر پرداخت و از نزدیک در جریان مشکلات و خواسته‌های جانبازان معزز این بیمارستان قرار گرفت.
 بیمارستان صدر وابسته به بنیاد شهید و امور ایثارگران می باشد و در سال ۱۳۷۸ از بیمارستان نورافشار به مکان فعلی به آدرس  بزرگراه شهید  آیت اله صدر ، میدان پیروز ، خیابان شهید براردان رحمانی بن بست دلپذیر انتقال شد.
این بیمارستان به عنوان بیمارستان روانپزشکی حاد ، وظیفه ارائه خدمات درمانی مطلوب را به خانواده معظم شهدا ، جانبازان گرانقدر وایثارگران معززو عموم مردم جامعه را به عهده دارد.
 درمانگاه های تخصصی شامل اعصاب و روان (روانشناسی و مشاوره خانواده)؛ قلب و عروق و داروخانه این بیمارستان جهت ارائه خدمات به صورت سرپایی در ایام هفته  به مراجعین محترم خدمت رسانی می کند. این مرکز دارای ۴۰ تخت مصوب و ۴۰ تخت فعال می باشد.
جانبازان اعصاب و روان تابلویی از سختی دوران دفاع مقدس هستند
جانبازان اعصاب و روان تابلویی از سختی دوران دفاع مقدس هستند که همچنان رنج و دردهای جانبازی شان را با استقامت پشت سرمی گذارند و در کنار آن ها روایت دردهای همسران صبور آن ها تلخ اما شنیدنی است.
به گزارش ایرنا، هنوز در میدان مقاومت و ایستادگی هستند، گاهی در جامعه مورد بی مهری قرار می گیرند، تا جایی که ترجیح می دهند به دلیل پرهیز از تشنج و اثرات ناشی از آن از خیر پیگیری مطالبات خود بگذرند.
تا مرز شهادت هم پیش رفتند؛ ولی شهادت نصیبشان نشد و به زندگی برگشتند؛ اما با نقص جسمانی؛ اما احساس سرافرازی و سربلندی می کنند که در راه خدا کاری کرده اند.
گاهی رفتار برخی از آن ها در هنگام حمله‌ های عصبی غیرقابل تحمل می ‌شود هرچند که بعد از آن رفتار، هیچ چیزی در یادشان نمی‌ ماند و اصلا متوجه رفتار خودشان در آن حالت‌ ها نیستند، در ظاهر جسمی سالم دارند اما در باطن گاهی مشکلات روحی چنان عرصه را بر آنان و خانواده‌هایشان تنگ می‌ کند که جوابگوی کوچک ترین نیازهای خود نیستند.
خانواده‌ های آنان به خاطر نجابت شان کمتر از تنش‌ های عصبی، اختلالات خلقی، استرس ‌های ممتد، اضطراب فرزندان، مشکلات مالی و اشتغال نامناسب در بین مردم و مسوولان گلایه می ‌کنند و چون کمتر از خود دفاع می کنند خیلی‌ از مردم و مسوولان ممکن است این‌ ها را نبینند و بعضی از آنها در موقعیت های اجتماعی پایینی قرار می گیرند.
جانبازان اعصاب و روان را می گویم؛ آن ها تابلویی از دوران سختی بزرگ ملت ایران در دوران دفاع مقدس به شمار می روند و صبر همسران و تحمل آنها بر رنج و سختی خدمت به جانبازان نیز نمونه ای از ایثارگری واقعی است.
خیلی ‌هایشان در بیمارستان بستری هستند و برخی حتی حقوقی هم نمی ‌گیرند و خانواده‌ هایشان بعد از سال ها تحمل رنج و سختی، رسانه را تکیه گاه خود می بینند و می ‌گویند دیگر از پس کمترین هزینه ‌های خود نیز برنمی آییم.