تعطیل شدن ۶۵ واحد تولید چای

بهزاد سازنده با اعلام این خبر به ایلنا گفت: از مجموع ۱۸۰ کارخانه چای در شمال کشور هم اکنون ۱۱۵ کارخانه بصورت نیمه فعال با حداقل ظرفیت در حال تولید هستند.
او افزود: وزارت جهاد کشاورزی به عنوان متولی خرید برگ سبز چای از کشاورزان، بدون سیاست گذاری و تامین منابع مالی خود، کشاورزان و کارخانجات تولید کننده را دچار مشکلات عدیده اقتصادی کرده است و عدم پرداخت مطالبات تولید کنندگان موجب تعطیلی کامل این واحد‌ها شده است.
او با بیان اینکه منطقه لاهیجان حدود ۴۵ کارخانه دارد که اکثر آن‌ها تعطیل و نیمه تعطیل هستند، گفت: بسیاری از واحد‌های تولیدی در مناطق جنوبی لاهیجان همانند کارخانه نشاط، حقیقت چای، چای ایران، چای آزادی، چای راستگو، و.. از سال ۸۶ به سبب همین سیاست گذاریهای غیر کار‌شناسانه و غلط دولت تعطیل شده و کارگران‌شان بیکار شده‌اند.
سازنده اضافه کرد: در منطقه مرکزی لاهیجان هم بسیاری از باغات زیر کشت چای به دلیل مقرون به صرفه نبودن کشاورزی چای، تبدیل به جنگل شده‌اند و این امر باعث شده کارخانه‌های این محدوده به سبب کاهش برگ سبز همانند کارخانه چای قنوعی، چای عطا کوه، چای برهان، چای اسد، صائب چای، چای ابریشمی، چای قاسمی، فرهنگ چای و... به تعطیلی کشیده شده و با تغییر کاربری تبدیل به قطعات مسکونی و یا تبدیل به سالن‌های مجالس شوند.
این فعال کارفرمایی در ادامه افزود: در هر کارخانه چای که با ظرفیت کامل کار می‌کرد حدود ۵۰ کارگر اشتغال داشتند که با کاهش تولیدات و تعطیلی این واحد‌ها این کارگران شغل خود را از دست داده‌اند.
به گفته نایب رئیس سندیکای کارخانجات چای شمال کشور در گذشته تولید سالیانه چای کشور بیش از ۶۵ هزار تن بوده است که این رقم به دلیل وجود مشکلات به ۲۰ هزار تن رسیده است و اگر به مشکلات صنعت چای از سوی دولت رسیدگی نشود شاهد نابودی کامل این صنعت در دو سال آینده خواهیم بود.
او گفت: مشکل کارخانجات چای کشور بحث فروش چای داخلی و بی‌ثباتی در بازار فروش است که متاسفانه هیچ تصمیمی برای رفع این مشکل توسط مسئولان ذیربط گرفته نشده است.
او اضافه کرد: عدم همخوانی هزینه‌های بالای تولید چای داخلی با فروش این محصول باعث وارد آمدن ضرر و زیانهای زیادی به کشاورزان و کارخانه داران شده است.
سازنده تاکید کرد: تامین نیاز کشاورز و اجرای سیاستهای درست قیمت گذاری برگ سبز و خرید و پرداخت بموقع مطالبات چایکاران که مصوبه مجلس است راه کار نجات کارخانه‌های تولید کننده چای از بحران است.
او در این زمینه توضیح داد: دولت می‌بایستی برای نجات صنعت چای هر چه سریع‌تر تیم کار‌شناسی و اقتصادی خود را با نگاه تولید محور به خدمت گیرد و سیاست حمایت از چای داخلی و برنامه ریزی برای توسعه مصرف چای داخلی را در رأس اقدامات خود در این خصوص قرار دهد، در غیر اینصورت با کمک‌های ناچیز و محدودی که از جانب دولت می‌شود در آینده نزدیک شاهد اضمحلال این صنعت خواهیم بود.
او ادامه داد: هر ساله صنعت چای دستاویز آزمون و خطاهای دولت بوده و هیچ زمانی دولت از نظر کار‌شناسان خبره در این صنعت بهره نبرده وتا کنون اهمیت جدی برای این موضوع قائل نشده است.
نایب رئیس سندیکای کارخانجات چای شمال کشور در خاتمه گفت: بجز دلالان صنعت چای، که سودهای کلانی را بدون زحمت نصیب خود می‌کنند همه کسانی که در صنعت چای ایرانی به نوعی ذینفع بوده‌اند، متضرر شده‌اند.