چرا سپیده توکلی خداحافظی کرد؟

ملی‌پوش دو و میدانی زنان اصلی‌ترین دلیل خداحافظی از تیم ملی را بی‌احترامی مسوولان این فدراسیون به خود دانست و گفت: دیگر به به جایی رسیدم اگر بخواهم بیشتر از این بمانم به من بیشتر توهین خواهد شد.
سپیده توکلی در مسابقات قهرمانی دو و میدانی باشگاه‌های کشور از تیم ملی خداحافظی کرد. او با رکورد ۱.۸۴ رکورددار پرش ارتفاع دختران ایران است. وی یک مدال طلا، ۳ نقره و یک برنز قهرمانی داخل سالن آسیا، برنز جایزه بزرگ آسیا، ۵ مدال طلای غرب آسیا و نقره انتخابی قهرمانی اروپا را در  پرش ارتفاع، پنجگانه و دوی امدادی در کارنامه خود دارد.  
وی روز سه‌شنبه در گفت و گو با ایرنا اظهار داشت: با توجه به شرایطی که در چند سال اخیر برایم پیش آمد از حضور در تیم ملی دو و میدانی دلسرد شدم. در این یکی دو سال هم مربی نداشتم و تمرین نمی‌کردم. فقط در مسابقات حضور می‌یافتم. برای همین تصمیم گرفتم تا از تیم ملی خداحافظی کنم.
وی افزود: شاید اگر یک درصد ممکن بود که پشیمان شوم با مراسم باشکوهی که دیشب برایم گرفتند، نظرم برای خداحافظی از تیم ملی صد درصد شد. کل نوسان خداحافظی من ۱۵ ثانیه هم طول نکشید یعنی اگر سر صف هم نامم را در مدرسه اینگونه اعلام می‌کردند، زمانش طولانی‌تر بود.
ملی‌پوش دو و میدانی عنوان کرد: برای خداحافظی از تیم ملی با فدراسیون هماهنگ شده بود و قرار بود که در کنار اختتامیه مسابقات باشگاه‌های دو و میدانی مراسم خداحافظی هم برگزار شود. من را صدا کردند اما تا خواستم بروم بالا تمام شد. ۱۵ سال در تیم ملی زحمت کشیدم و مراسم فقط ۱۵ ثانیه طول کشید. حتی فرصت صحبت کردن هم به من ندادند و به این کار به خانواده و دوستانم توهین شد.  
وی اصلی‌ترین دلیل خداحافظی از تیم ملی را بی‌احترامی مسوولان این فدراسیون به خود دانست و گفت: از دوره مجید کیهانی این رفتارها شروع شد. وقتی حقوق، مزایا و پاداش هم نداشتیم دیگر احترامی هم نبود. دیگر به به جایی رسیدم اگر بخواهم بیشتر از این در دو و میدانی بمانم به خودم بیشتر توهین می‌شود.  به همین دلیل خداحافظی کردم اما تصورم این بود که این مراسم خداحافظی باعث می‌شود همه آن خوشی‌ها بماند و کم کاری‌ها جبران شود.
توکلی با اشاره به اینکه در حال حاضر ورزشکاران جوان خوبی وارد دو و میدانی شدند، خاطرنشان کرد: اگر ورزشکاران  بتوانند رکورد خود را حفظ کند، خوب است. در این چند سال خیلی‌ها رکورد نوجوانان و جوانان را زدند اما آنان را در سطح بزرگسالان ندیدم.  
وی یادآور شد: خیلی از ورزشکاران نوجوان یا جوان بدون آنکه به مدال آسیایی و جهانی برسند عنوان می‌کنند که ما سال دیگر به المپیک می‌رویم و مدال می گیریم و متاسفانه این حرف‌ها ناراحتم می کند. در این سال‌ها همواره سعی کردم پله به پله جلو بروم. اولین هدف زدن رکورد ملی بود  و بعد به مسابقات آسیایی و جهانی بروم و مدال کسب کنم تا به المپیک برسم. اما دو و میدانی کاران جوان بدون طی کردن این مراحل می‌خواهند مستقیم به مدال المپیک برسند.
ملی‌پوش دو و میدانی اضافه کرد: سطح دو و میدانی در آسیا نسبت به اروپا و آمریکا پایین است. در رشته هفتگانه از آسیا کلا یک نفر به مسابقات جهانی میرود. برای کسب ورودی المپیک یا جهانی باید ۲۰ مورد را رعایت کنیم اما تنها شرایط رعایت ۲ یا سه چیز را داریم. اول از هم باید برنامه ریزی بلند مدت برای دختران وجود داشته باشد. ملی‌پوشان اردوی مداوم، مربی، امکانات لازم برای حمایت مالی و سخت‌ افزاری و نرم افزاری ندارند.
وی افزود: در این ۱۵ سال اگر رکورد یک متر و ۶۵ من به یک متر و ۸۴ رسیده است، این انفاق می‌توانست در صورت فراهم بودن شرایط در ۶ سال اول روی دهد. خودم یک سال مربی داشتم و ۲ سال نیز بدون مربی تمرین کردم.
توکلی با اشاره به اینکه ۶ سال است که سرمربی تیم دانشگاه آزاد است، گفت: در این سال‌ها هم ورزشکار و نیز سرمربی بودم. در حال حاضر تصمیم دارم فقط سرمربی باشم.
وی به مسوولان فدراسیون دو و میدانی پیشنهاد داد تا به خوبی دو و میدانی را مدیریت و روح مرده را دوباره زنده کنند. وی گفت: امیدوارم همانگونه که از مردان حمایت می‌شود از زنان هم به این گونه باشد. در این سال‌ها زنان نشان دادند که توانستند پا به پای مردان مدال‌آوری کنند.
ملی‌پوش دو و میدانی با بیان اینکه خداحافظی همیشه برای همه سخت است، اظهار داشت: تنها کسی که خیلی راحت خداحافظی می‌کند، منم و تمام تلاشم را برای چیزهایی که می‌خواستم به آن برسم، کردم و از تمام توانم بهره بردم و با دو و میدانی لذت پرواز کردن را یاد گرفتم و برایم خوشایند است که تا ابد نام پرنده ایران را با خود خواهم داشت.