نامه سرگشاده کهنه سرباز ایرانی به ترامپ

حبیب احمد زاده کهنه سرباز ایرانی و از فعالان صلح که در دوران دفاع مقدس شیمیایی شد در نامه ای سرگشاده به دونالد ترامپ رئیس جمهوری آمریکا با اشاره به توئیت او که گفته بود ایرانی ها در هیچ جنگی پیروز نشده اند، به وی توصیه کرد؛ از واژه "پیروزی" برای هیچ جنگی استفاده نکند.
به گزارش ایرنا، در تارنمای آمریکایی ­لوبلاگ آمده است: احمدزاده از درگیری آمریکا در ویتنام، عراق، افغانستان، سوریه و حتی درگیری ها در یمن به عنوان تجربه های تکان دهنده نام برده و معتقد است که به کاربردن واژه "پیروزی و پیروز شدن" در توصیف آنها بی معناست.
رئیس جمهوری آمریکا ۹ مرداد ۱۳۹۸ در پیامی توئیتری نوشت: "صرفا جهت یادآوری! ایرانی ها در هیچ جنگی پیروز و در هیچ مذاکره ای بازنده نبوده اند."
مقامات سیاسی و فعالان رسانه ای ایران، واکنش های متفاوتی به این نامه نشان دادند. حبیب احمد زاده مستند ساز و از فعالان صلح در نامه خود برای رئیس جمهوری آمریکا نوشت: به عنوان شهروندی جهانی و یک کهنه سرباز جنگ عراق با ایران با تجربه ای دست اول از تلخی جنگ، دو پیشنهاد را در واکنش به او ارائه می کنم.
نخست اینکه وی هرگز از واژه "پیروزی و پیروز شدن" در توصیف هیچ جنگی استفاده نکند. تاریخ آمریکا سرشار از تجربه های جنگ و شکست است و نیازی نیست به رئیس جمهوری ایالات متحده، نتایج جنگ های ویتنام، عراق، افغانستان، سوریه و حتی درگیری ها در یمن را یادآوری کنم. هیچکدام از این تجربه های تکان دهنده و هیچکدام از جنگ های دیگر به نتیجه دلخواه منجر نشده اند.
به عنوان یک کهنه سرباز و فعال صلح، باید به رئیس جمهوری آمریکا بگویم که گام نخست در هر نبردی، درک دشمن است. به عنوان کهنه سربازی ایرانی، توصیه می کنم که فرهنگ و تاریخ تمدن های قدیمی همچون ایران را مطالعه کند. ایرانیانی که وی از آنها با عنوان "ملت تروریست" یاد می کند، از اینکه هیچ جنگی در ۲۵۰ سال اخیر به نامشان ثبت نشده است، بسیار مفتخر و خرسند هستند. افتخار می کنیم که هرگز جنگی را علیه هیچ کشوری شروع نکرده و هیچ ملت دیگری تحت ستم ما نبوده اند.
همچنین ظرافتی در فرهنگ پیچیده ایرانی وجود دارد که ملت کهن ایران را از رئیس جمهوری ترامپ و تیم "ب" او متفاوت می سازد. این دیدگاهی است که هر یک از ما درباره جنگ داریم. برای ما جنگ یک گزینه نیست؛ ما هرگز رفتن به جنگ را انتخاب نمی کنیم؛ ما فقط به جنگ واکنش نشان می دهیم.
آقای رئیس جمهوری، ایران هرگز شروع کننده جنگ نبود؛ هرگز به منابع، جان و وجود دیگران دست درازی نکرده است تا بلکه برای خود ثروت و منفعتی جمع کند. ایران فقط از خود و داشته هایش، جان و هویتش دفاع کرده است و خواهد کرد. مردم نسل من این کار را بین سالهای ۱۹۸۰ تا ۱۹۸۸ انجام دادند؛ زمانی که همه دنیا در جنگ هشت ساله پشت صدام حسین ایستاده بودند، ایرانیان با قدرت ایستادند و از وطن خود دفاع کردند.
زمانی که جهانیان نظاره گر فرو افتادن بمب های شیمیایی صدام بر سر مردم بیگناه ایران بودند، در نهایت او نشان داد که حتی یک وجب از خاک ایران را نمی تواند بگیرد. ایرانیان یکدل و یکصدا از وطن و خانواده های خود دفاع کردند. مردم ما هنوز داغدار زندگی های ارزشمند زیادی هستند که در طول جنگ از دست داده اند؛ با این حال و با وجود همه اختلاف ها، ایرانیان به اینکه هشت سال از میهن خود دفاع کرده اند، همچنان مفتخر هستند.
آقای رئیس جمهوری؛ از نگاه ایرانیان، پیروزی و شکست در جنگ به این معناست. در واژگان ما، کسی که جنگ را شروع می کند تنها بازنده آن است. کسی که می خواهد شادی را برباید، زندگی و سعادت دیگران را از میان ببرد، تنها کسی است که متحمل شکست می شود. جنگیدن کار ما نیست اما مذاکره و دیپلماسی، آری! جنگ هدف ما نیست اما خود را موظف به صلح می دانیم. صلح تنها فلسفه زندگی ماست و شما درست گفته اید: دیپلماسی هنر ماست. ایران زبردستی خود در هنر صلح دیپلماسی را نیز به اثبات رسانده است.
آقای رئیس جمهوری؛ بدانید که دوستان شما که ما آنها را تیم "ب" می خوانیم، شما را به سوی دو راهی سوق می دهند که در طول چند دهه گذشته نیز با آن روبرو بوده اند. حال آنها شما را قانع کرده اند و به سوی تحریم استاد دیپلماسی ایران و همکارانش سوق داده تا بلکه از تأثیر گذاری آنها بکاهند. با همه این کارها، ایران همچنان می تواند اسب و فیل خود را تا آن سوی صفحه شطرنج جهان گسیل دهد. دوستان شما همچنان باید یاد بگیرند که دیپلماسی بیش از آن که تخت نرد باشد، شطرنج است.