بر اساس اطلاعات موجود در فضای وب کلمه «تتو» از زبان کشور تاهیتی در اقیانوس آرام، به معنای «علامتگذاری» اخذ شده است. اما این به معنای آن نیست که خاستگاه تاریخی «تتو» یا آنچه ما به عنوان «خالکوبی» میشناسیم، هم لزوما در این کشور باشد؛ مرور تاریخ در مشرقزمین ما را متوجه تندیسهایی میکند که نشان از تتو یا خالکوبی دارند. مثلاً تندیسهایی از دوران هخامنشیان در دسترس است که روی بدن سوژههای موجود در آنها خالکوبی دیده میشود؛ همچنین مفهوم و معنای خالکوبی را میتوان در اشعار و ادبیات کهن ایرانی هم دید.
طرحهای تتو بر اساس علایق شخصی و روحیات افراد، توسط آنها انتخاب میشود و هزینههایی که برای آن پرداخت میشود از یک تا ده میلیون تومان و گاها بیشتر متغیر است. تغییر شکل تتو و وجود طرحهای مختلف آن باعث شده در میان خانمها رواج گستردهای پیدا کند. سن استفاده از تتو در خانمها و آقایان از شانزده تا چهل سال گزارش شده است. جامعه شناسان بر اساس تحقیقات میدانی برخی از دلایل انجام تتو را مواردی چون «عدم موفقیت در زندگی اجتماعی»، «نیاز به دیده شدن»، «استقلال» و همچنین «به روز بودن» عنوان میکنند. همچنین تحقیقات میدانی نشان میدهد اغلب افراد دارای تتو، بعد از گذشت مدتی، دچار حس پشیمانی میشوند و دلایل آن را برگشت ناپذیر بودن(پاک نشدن)، طرد شدن اجتماعی و پیدا نکردن شرایط شغلی مناسب عنوان میکنند. در انجام تتو اگر مراقبت های بهداشتی صورت نگیرد، میتواند موجب بیماری های عفونی و بروز حساسیت برای افراد شود.