از «اعتراض به تصویب 20 دقیقه‌ای» تا «اصلا نیازی به تصویب نیست»!

گروه سیاسی -واقعیت این است که آنچه در 21 مهرماه 1394 در مجلس تصویب شد «طرح اجرای برجام» بود و نه خود برجام، که این موضوع هم همواره در طول این سالها از طرف اصولگرایان نادیده انگاشته می‌شد، اما صرف نظر از این موضوع بازخوانی آنچه در آن روز اتفاق افتاد و مقایسه آن با آنچه این روزها شکل گرفته ، نشان می‌دهد که تا چه اندازه ادعای پافشاری بر اصول، می‌تواند دستخوش شرایط باشد!
به گزارش مردم سالاری آنلاین،در آن زمان پس از آنکه این طرح ( که از سوی نمایندگان برای اعلام قانونی نظر مجلس درباره چگونگی اجرای برجام پیشنهاد شده بود) با 161 رأی موافق، 59 رأی مخالف و 13 رأی ممتنع از مجموع 250 نماینده حاضر به تائید رسید، حمید رسایی کاغذی به دست گرفته بود که بر روی آن نوشته شده بود این قانون شکنی رسمی است؛‌ مجلس فرمایشی نیست.
خبرگزاری‌های اصولگرا در آن زمان ادعا کردند که هیات‌رئیسه مجلس در حالی طرح پیشنهادی برجام را به رأی وکلای ملت گذاشت که تنها 3 پیشنهاد اصلاحی بیان شد و اجازه بیان دیگر پیشنهادات به دیگری به نمایندگان داده نشد.
اما درجریان رأی‌گیری، مهدی کوچک‌زاده نماینده وقت تهران نزدیک جایگاه هیئت‌رئیسه رفت و فریاد می‌زد: «این تصمیم آنهاست، مجلس هم این موضوع را به گردن گرفته است.» رسایی هم با صدای بلند گفت: « این صدای رهبری نیست، مجلس شده جای تصمیم‌گیری لاریجانی،‌ شمخانی ». علی اصغر زارعی هم درحالی که گریه کرد نسبت به روند تصویب جزئیات طرح برجام انتقاد کرد؛ سپس برخی نمایندگان اطراف وی حضور یافتند و... .
این سخنانی اما شروع ایرادهایی بود که هفت سال است ادامه دارد و دائما اصرار می‌شود که مجلس 20 دقیقه ای برجام را تصویب کردف در حالی که بنا به توضیحات هیات رئیسه وقت، برجام دو ماه در مجلس مورد بررسی قرار گرفت. فراکسیون‌های مختلف و دبیرخانه شورای عالی امنیت ملی ساعت‌ها درباره آن بحث کردند که نتیجه آن در مجلس رأی‌گیری شد.
حالا اما توافق احیای برجام چه سرنوشتی دارد. نکته اول این است که مجلس خبر چندانی از روند مذاکرات و توافق‌ها ندارد. این موضوعی است که چند باری توسط نمایندگان به صراحت بیان شده است. از جمله محمدرضا صباغیان نماینده بافق و مهریز در تذکری در جلسه علنی 25 مرداد مجلس گفت: حق نمایندگان است که بدانند مذاکرات چه مسیری را طی می‌کند و سوال ما آن است که چرا نمایندگان مجلس باید از مذاکرات بی خبر باشند؟ مجلس مگر نباید در رأس امور باشد!؟ الان ما در کجای امور قرار داریم؟
چندی پیش فریدون عباسی - نماینده مجلسی که سابقه ریاست سازمان انرژی اتمی‌کشور را هم دارد - گفته بود: «یکی از مسائلی که در حوزه مذاکرات هسته‌ای با آن مواجه هستیم و در ۸ سال دولت گذشته نیز وجود داشت این است که کسی نمی‌داند دقیقا در این مذاکرات چه گفته می‌شود؟
احتمالا به مقامات بلند پایه کشور و اعضای شورای عالی امنیت ملی این اطلاعات داده می‌شود.» وی به صراحت گفت که هرچه می‌گوییم شما در این مذاکرات درباره چه چیزی صحبت می‌کنید ، پاسخ دقیقی نمی‌شنویم. وی در ۲۰ تیرماه هم اعلام کرده بود که مجلس به متن مذاکرات دسترسی ندارد.
اما موضوع مهمتر چیزی بود که ابوالفضل عمویی سخنگوی کمیسیون امنیت ملی و سیاست خارجی مجلس پنج شنبه گذشته اعلام کرد: طبق ماده ۷ قانون اقدام راهبردی مجلس از دولت گزارش رفع تحریم‌ها را دریافت می‌کند و این ملاک ما برای تصمیم‌گیری است؛ یعنی وقتی توافق شود، متن آن منتشر شده و در اختیار همه قرار می‌گیرد و ما هم مسیر عادی نظارت مجلس بر دولت را دنبال می‌کنیم. درباره این مورد خاص، گزارش رفع تحریم‌هاست که در مجلس بررسی می‌شود.
وی افزود: متن برجام هم در دوره قبل به رأی گذاشته نشد. در واقع در مجلس نهم اجازه داده شد­ که برجام مورد اجرا قرار گیرد.
عمویی با بیان اینکه در قانون اقدام راهبردی اشاره‌ای نشده است که باید متن توافق مورد تصویب قرار گیرد، گفت: دولت باید گزارشی از رفع تحریم‌ها ارایه کند و پس از آن در صورت تایید گزارش لغو تحریم‌ها، مجلس اجازه اقدامات متقابل توسط دولت را می‌دهد.
اما سخن صریحتر را ولی اسماعیلی نماینده گرمی در گفتگو با خبرگزاری دولتی ایرنا گفت: به تیم مذاکره کننده اختیار تام داده شده و نیازی نیست که توافق آنها با طرف مقابل به تصویب مجلس شورای اسلامی برسد.
به این ترتیب به نظر می‌رسد نه تنها دیگر یادی از «تصویب 20 دقیقه ای برجام در مجلس نهم» نشود، بلکه اصولا با اختیار تام داده شده، حتی به یک دقیقه هم برای این کار در مجلس جدید نیست و البته صدای نمایندگانی که می‌پرسند پس مجلس در کجای امور قرار دارد هم به گوش کسی نمی‌رسد!