مدیران به خطرات ایستگاه راه آهن کوهین آگاه بودند

28 آبان 99 ساعت 19 و 10 دقیقه دو قطار باری و مسافری در مسیر راه‌آهن قزوین-رشت با یکدیگر برخورد کرده و 20 نفر مصدوم می‌شوند. از آن برخورد ماه‌ها گذشته ولی به تازگی اطلاعاتی به «مردم ‌سالاری ‌آنلاین» رسیده که نشان می‌دهد مدیران ایستگاه کوهین که حادثه در این محل رخ داده در جریان بودند که این منطقه بسیار هم مستعد حادثه بوده و سوابقی هم در بروز حوادث داشته است.
یکی از کارمندان راه‌آهن که نخواست نامش فاش شود به «مردم ‌سالاری آنلاین» درباره این برخورد گفت: «واقعیت ماجرا این است که کوهین یک ایستگاه خطرناک و پر از گرگ، کفتار و شغال است و هیج امنیتی برای سوزنبانها ندارد و حصارکشی هم نشده بود.»
او ادامه داد: «خطی در این محور داشتیم که در آن زمان نامش «دپوشن» بود که این خط به طور غیرقانونی به خط اصلی وصل شده بود! سوزنبان‌ها هنگام ورود قطار از سمت قزوین و همچنین قطارهای مسافری از سمت رشت باید تا نزدیکی این خط می‌رفتند، اما به دلیل نداشتن امنیت در شب‌ها و هنگام تاریکی هوا سوزنبان‌ها این کار را نمی‌کردند.»
او اضافه کرد: «در این خط قطارها و واگن‌های باری عملیات بارگیری انجام می‌دادند و بارها به روسا گفته بودم که این خط دردسرساز خواهد شد ولی کسی گوش شنوا نداشت. 28 آبان یکی از بستگانم که خیلی ترسیده بود با خانه ما تماس گرفت و از مادرم پرسید که خانه هستم یا نه! ترسیده بوده که در زمان تصادف در محل و سر شیفت باشم.»
این کارمند راه‌آهن تصریح کرد: «در زمان بروز این حادثه در 28 آبان شیفت یکی از نیروهای استان مازندران بود که تا حدودی هم در این سانحه مقصر شناخته شد. البته وی از ابتدا جز ایستگاه کوهین جای دیگری به صورت رسمی شیفت تحویل نگرفته بود و همین موضوع هم مزید بر علت بود که کار راه‌آهن را خوب یاد نگیرد.»
او افزود: «حتی خود مدیر آقای "و" می‌دانست این خط غیرقانونی است، اما اهمیت نمی‌داد. اتفاقاتی مشابه این سانحه بارها در ایستگاه کوهین رخ داده ولی کمیسیون سوانح اهمیتی نمی‌داد و صرفا برای خوردن صبحانه به ایستگاه کوهین می‌آمدند! اگر یک تابلوی تقلیل سرعت جای درستی از ایستگاه نصب کرده بودند این اتفاق نمی‌افتاد.»
به طور واضح مشخص است که مدیران وقت که همچنان هم در سمت‌های خود یا در همین مجموعه قرار دارند مقصران حادثه دو قطار باری و مسافری در مسیر راه‌آهن قزوین-رشت با یکدیگر هستند و باید خسارت‌های وارده را به مردم و سیستم راه‌آهن پرداخت می‌کردند؛ اما پرواضح است که با انداختن قصورات به گردن نیروی آموزش ندیده و تازه‌ کار خودشان را تبرئه کرده اند.
با این شرایط به نظر می‌رسد که دستگاه قضایی و سازمان‌های ناظر باید وارد موضوع شده و اظهارات کارمندان این ایستگاه را به طور دقیق بررسی و مقصران احتمالی واقعی را شناسایی کنند. متاسفانه این اولین باری نیست که کارمندان قربانی قدرت‌طلبی و عدم آگاهی مدیران می‌شوند.
هرچند که تعداد مجروحان در حادثه 28 آبان 99 زیاد و جدی نبود، اما این رویه در این ایستگاه و همچنین ایستگاههای مشابه، می‌تواند به بروز حوادثی بزرگتر و با تلفات بیشتری منجر شود که در آن زمان، دیگر نمی‌توان برای جبران خطاها کاری کرد. با مقصر دانستن سوزنبانان، بدون توجه به مشکلات موجود، نمیتوان پرونده اینگونه حوادث را بست و انتظار داشت دیگر تکرار نشود.

گزارش: محمد سیاح