داستان ناتمام یک ممنوع التصویری

«یادت هست معاون سیما به تو دستور داده بود با روزنامه‌ها مصاحبه‌ها کنی تا ممنوع‌التصویری‌ات رفع شود؟ و آنها چه تیتری زدند که هنوز دست به دست می‌شود؟» این صحبت‌های همسر مرحوم آزاده نامداری مجری سابق تلویزیون در مراسم چهلمین روز درگذشتش، سخنان تازه ای بود که یکبار دیگر موضوع ممنوع التصویری‌های بی ضابطه و عجیب و غریب صداو سیما و شرط گذاری در این خصوص را یادآوری می‌کرد، اتفاقی که با هماهنگی یا تیترهای زرد برخی رسانه‌ها همراه شده و بر زندگی افرادی چون نامداری تاثیری منفی داشت.
روایت‌هایی که در این خصوص هست می‌گوید که یک فیلم از مهمانی شخصی یا اظهارنظر جنجالی در مورد فردی خاص و حتی حرف‌هایی ناگفته از زندگی شخصی کافی است تا مدیران صداوسیما حکم به حذف تصویر مجری مشهوری بدهند؛ اما گاهی اتفاقاتی خیلی ساده تر از این باعث ممنوع التصویری در صدا و سیما شده است؛ مثل اتفاقی که چند ماه پیش افتاد. مهمان یکی از برنامه از کلمه «رقص» استفاده کرد و مجری ممنوع‌التصویر شد!
البته موارد مهمتر و عجیب تری هم وجود دارد: محمدرضا حیاتی به‌ علت نام‌بردن از یک خواننده پیش از انقلاب، عذرش بعد از نزدیک به 40 سال از صداوسیما خواسته شد، حسین پاکدل مجری پخش شناخته‌شده‌ دهه 60 و 70 تلویزیون بود که شرایط سیاسی و برخی اعلام موضع‌های او بود که اجازه نداد همکاری‌اش با تلویزیون ادامه داشته باشد و صداو سیما دیگر تحمل او را نداشت ، به حدی که وقتی مسئولان برگزاری سی‌ودومین دوره جشنواره فیلم فجر تصمیم گرفتند پاکدل را به عنوان مجری مراسم پشت تریبون بفرستند، مدیران صدا و سیما مخالفت کردند! جواد یحیوی مجری توانمند دیگری بود که به علت مخالفت با محمود احمدی نژاد و حضور در ستاد انتخاباتی مهندس میرجسین موسوی از سوی تلویزیون ممعنوع الکار شد. جهانگیر کوثری، همسر رخشان بنی‌اعتماد و پدر باران کوثری هم که پیش از این سال‌ها اجرای برنامه «ورزش از نگاه دو» را بر عهده داشت، جزو ممنوع التصویری‌های تلویزیون است که در این خصوص گفته است: «من سال‌ها در تلویزیون فعالیت کردم و مجری برنامه «ورزش از نگاه دو» بودم، در سال 90 از تلویزیون بیرون آمدم اما واقعیت این است که من را از تلویزیون اخراج کردند. همان‌طور که باران و خانم بنی‌اعتماد را هم ممنوع‌التصویر کرده‌اند. هیچ دلیل و توضیحی به من داده نشده است؛ به همان علتی که باران و خانم بنی‌اعتماد را در تلویزیون نشان نمی‌دهند و تیزرهای فیلم‌هایشان را پخش نمی‌کنند، من هم از سال 88 دچار مشکل و در نهایت اخراج شدم و الان هم من را به تلویزیون راه نمی‌دهند». معروف تر از همه عادل فردوسی پور که مدیر شبکه سه او را در مدار ندانست و بعد از بیست سال باعث تعطیلی برنامه نود، پرمخاطب ترین برنامه تلویزیون و مننوع التصویری فردوسی پور شد!
آزاده نامداری هم ۱۲ سال در تلویزیون مشغول به‌کار بود و به‌ دلیل حاشیه‌هایی که حول سفر شخصی‌اش به خارج از کشور ایجاد شد، دیگر امکان اجرای برنامه‌ای را پیدا نکرد. او در گفتگویی در آذر 1397 در این خصوص گفته بود: «من یک اصل را در تلویزیون فهمیده‌ام که هیچ‌وقت به من مجری نمی‌گویند ممنوع‌الفالیت هستی و نمی‌توانی اجرا کنی. کسی به من این را نگفت و هیچ نامه‌ای وجود ندارد و کسی با صراحت از ممنوع‌التصویری با من حرف نزد. من هم آدم پیگیری نیستم و نرفتم پشت دفتر مدیرها بنشینم و آه و ناله کنم که من جوانی‌ام را برای صداوسیما گذاشته‌ام.»
 وی در همان گفت‌وگو تصریح کرده بود: «اصلا نگاهم این نیست که منتظر فرجی در کارم باشم. به لحاظ اخلاقی من دنبال این نیستم که کسی شغلش را از دست بدهد تا من کاری به‌دست بیاورم، ماجرا این است که هم‌اکنون فضای صداوسیما اینگونه است و من هم آدم صبوری هستم و هیچ وقت خواهش و التماس نمی‌کنم که به من کار بدهند. من نکته‌ای را باید بگویم، ‌خیلی وقت‌ها تلویزیون برای تلویزیون تصمیم نمی‌گیرد. فردی که از تو خوشش نمی‌آید از بیرون تلویزیون را تحت فشار می‌گذارد تا تو نباشی. مدیران تلویزیون آدم‌های خوبی هستند اما تحت فشارند.» حال با توجه به سخنان همسر ازاده نامداری و عدم مطابقت آنها با این سخنان آزاده نامداری، مشخص نیست که آیا این سخنان همان چیزهایی است که از نامداری خواسته شده بگوید تا ممنوع التصویری اش برطرف شود؛ یا اینکه داستان چیز دیگری است.
او قبل از این مصاحبه  در آبان 1397 پستی را در اینستاگرام و خطاب به علی فروغی (همان مدیر شبکه 3 که عامل ممنوعیت فردوسی پور است) گذاشته و نوشته بود: «جناب فروغی سلام! ... چند وقت بعد آقای علیخانی بامن تماس گرفت و گفت رجانیوز تیتر زده ما ممنوع الکاریم!! بهش خندیدم و گفتم از ما یه هفته پیش تقدیر شده شوخیه حتما. اما روزی که هردوی ما پشت در سازمان یه نامه بهمون نشون دادن وگفتن اجازه ورود به کلیه نقاط سازمان رو ندارید فهمیدم کی و کجا برای سازمان تصمیم میگیره، همون روزا شما به من، به آقای علیخانی و یک مجری دیگه زنگ زدید و گفتید من فروغی هستم تهیه‌کننده رادیو از دانشگاه امام صادق و میخوام یه مستند بسازم و ازشمامجریان دفاع کنم، شما که کاری نکردید که ممنوع شید، هدف مستند من مدیران تلویزیون هستند ما میخوایم اونا رو بکوبیم. باعرض معذرت هیچ کدوممون شما رو تحویل نگرفتیم و گفتیم ما به مدیرانمون خیانت نمیکنیم، هرگز.
...  بگذریم روزگار عوض شد، شما بجای آقای پورمحمدی مدیر شبکه سه شدید، و امروز با لحنی که انگار اینجا حکومت نظامیه یا مثلا دبیرستان، ازتخته گازBBC حرف زدید و به عادل فردوسی‌پور فهموندین که بابا هرکی با مانسازه بای، مگه همین بی بی سی نبود مجری تخته گازشو اخراج کرد. کشش نمیدم چون خیلی طولانیه وقتی همین آقای رشیدپور که زمانی میگفت من بمیرمم جام جم نمیرم دست به سینه جلوی شما نشسته بود یعنی دور دورشماست. مبارکتون باشه. فقط و فقط خواستم بگم ما به مدیرانمون خیانت نکردیم و در مستند یه جوون متولد نهایت شصت وهفت، هشت شرکت نکردیم و الان تو خونمونیم و شما که روزی دشمن تلویزیون بودید حالا مدیر جایی هستید که مجریان باسابقه تلویزیون رو تهدید میکنید باهمون ادبیات تهدیدآمیز و ترسناکتون، امیدوارم مراقب باشید تهیه کننده‌ای ازرادیو علیه شما مستند نسازه، موفق باشید.»
احتمالا این داستان هنوز خیلی حرفهای ناگفته دارد.

گزارش: فخری سادات مسچی