از ربنای شجریان تا حصر محمود!

همان روزی که محمود احمدی نژاد (بدون هیچ دلیلی و یکباره) رفت که از اهل قبور دیدن کند، یک‌سری کانال‌های تلگرامی جهت‌دار، نوک افراطی پیکان تیرهایشان را به سمت احتمال حصر او نشانه رفتند. البته شاید محمود خودش بدش نیاید برود توی حصر؛ این روزها همه از هم تقلید می‌کنند؛ قالیباف در مناظره‌های انتخاباتی‌اش دیالوگ‌های حصر رفته‌ها را تکرار می‌کند تا شاید فرجی شود و آن‌ها که تا حالا از موسیقی بدشان می‌آمد، به موزیسین‌ها نزدیک می‌شوند؛ اما همیشه هم راه درست انتخاب نمی‌شود؛ ممکن است این موزیسین تتلو باشد و کسی چه می‌داند شاید هم راه حصر محمود به قیمت «بدشدن واژه حصر» و رهایی همه آن‌ چیزهایی تمام‌ شود که حصر را مقدس کرده‌‌اند؛ یک رهایی تاریخی.
تصاویر قدیمی که از جوانی «فرهاد مهراد»، خواننده و نوازنده پاپ ایرانی، به جامانده، نشانگر تسلطش به زدن و خواندن و البته به چند نوع زبان، خواندن است؛ سنگین و رنگین هم که بود و مثل «تتلوی» حالا نبود که به اصطلاح، «جلف» باشد اما آن‌قدر در خانه ماند تا درگذشت. محمود و تیمش نمونه‌های خوبی هستند برای سنجش «نجابت» آدم‌ها که حتی اگر حق هم با آن‌ها باشد، خاموش می‌نشینند توی خانه‌هایشان و حتی رضایت می‌دهند که تصویرشان هم ممنوع شود.
این روزها محمود افشاگری هم می‌کند؛ او به مقامات عالی سخنگوی قوه قضاییه، اتهامی وارد کرده و گفته «داوری را آزاد نکنید می‌گوییم با خاوری چه ارتباط‌هایی داشتید»؛ داوری، مشاور محمود بوده و خاوری هم رییس فراری بانک ملی.
تاریخ ثابت کرده آدم‌های ساکت، حتی اگر سالیان سال هم آواز نخوانند و بعد هم بمیرند، نجابت و عِرق‌شان به وطن، صدایشان را در گوش نسل‌های بعد هم تکرار می‌کند؛ حتی ممکن است همین رسانه ملی خودمان هم پخشش کند!
دهه اول ماه رمضان است و لحظاتی مانده به افطار، از گوشی‌ و تبلت‌ آدم‌ها صدای «ربنا» بلند می‌شود. حالا محمود، توسط زنان داغدار شهدای مدافع حرم، دوره شده؛ هر کسی یک‌ چیزی می‌گوید و او در حالی‌ که خود را لای نرده‌های فیلم پخش‌ شده از خودش در کانال‌های تلگرامی، قایم می‌کند در رویای روزهایی به سر می‌برد که همه آدم‌ها دوستش داشتند؛ او نمی‌خواهد این لحظه‌ها را باور کند و هنوز نمی‌داند چه شد که محبوبیتش یک‌ شبه به باد رفت!
رییس‌جمهورشدن محمود باعث شد خیلی چیزهای خوب برود توی حصر؛ نمونه‌اش همین ربنای شجریان. محمود دیگر رییس‌جمهور نیست، هیچ کسی هم دل خوشی از او ندارد اما همه آن چیزهایی که به شکل گسترده از سال ۸۸ (نوبت دوم رییس جمهوری‌اش) ممنوع شدند، هنوز آزاد نشده‌اند.