بنیان رانت ها را باید نشانه رفت

رئیس‌جمهوری با بیان این‌که با بگیر و ببندها فساد حل نمی‌شود، باید مقررات و قانون ‌و چارچوب‌هایی که موجب ایجاد فساد می‌شود را اصلاح کنیم و در مبارزه با فساد به ریشه‌ها بپردازیم؛ اگر کسی جایی حقوقی ناعادلانه گرفته است، با دادگاه و شلاق کار پیش نمی‌رود و دولت در حال پرداختن به ریشه‌ها است؛ وجود «انحصار» و «امضای طلایی» را «فسادآفرین» دانسته و گفته که برای مبارزه با ریشه هاباید با فسادطلبی‌ها برخورد کرد. ضمنا اشاره داشتند «عده‌ای به امید مردم لطمه می‌زنند با خبرگزاری، روزنامه و نهاد متعلق به مردم و بیت‌المال، با استفاده از پول مردم، امید مردم را نشانه می‌روند و....
اما بعد : هر شنونده ای که در جریان تضادهای موجود در تمامی زمینه ها باشد، مشروط به اینکه متنعم از این بساط نباشد یا باور داشته باشد که این روال، روش و منش بر باد دهنده منافع ملی، سست کننده همه اعتقادات، مردم خواهی و گسست شیرازه ها شده، از روحانی به طور طبیعی می پرسد : در مسیر اصلاح امور در رابطه با آنچه که اشاره ای گذرا به آن کرده اید و اصلاح اساسی را منظور نظر داشته اید، چگونه و با چه ابزار و به چه نحوی می توانید از بنیان و ریشه ای اصلاحات را شروع کنید و سامان دهید و به قول خودتان به ریشه ها بپردازید؟ به نظر نگارنده مروری بر آنچه طی 4دهه اخیر بر جامعه گذشته طرح این سوال را با ظرافت همراه می سازد. به این معنا که با شروع جنگ هشت ساله و حمایت طبیعی از خانواده شهدا پس از پایان جنگ، تا ورود سهمیه ای فرزندان آنان به دانشگاهها و همزمان طرح و تصویب قوانینی برای ارتقاء و انتصاب به مناصب امور و بعضا نادیده گرفتن شرایط احراز و امتیازات مشابه، نوعی رانت را بنیان گذارد که اتفاقا اغلب ایثارگران و خانواده شهدا به آن علاقه ای نداشتند و ندارند. همچنین اغراق نیست اگر بیان گردد که برقراری این پاداشها و امتیازات و ایجاد توقعات، مطلقا در حد ایثار واقعی جانبازان نبود و انسانهای معتقد و میهن دوست با پرهیز از این گونه پاداشها ارزش جانبازیها در راه وطن را ضد ارزش می دانند . از سویی دیگر، افراد فرصت طلب که معیارهایشان از زمین تا آسمان با ایثارگران متفاوت بوده و هست و هر کسی از ظن خود یار می شود، در پی استفاده از فرصت بر آمدند و این سواستفاده ها همچنان ادامه دارد.
تضعیف کنندگان دولت را نیز می توان در این گروههای فرصت طلب مشاهده کرد که نمونه ای از رهاوردهای اعطای رانت و شروع نابسامانی ها و آغازی بر آبیاری نهالیست که به درختی تنومند بدل گشته است .
دولت گرفتار و در مواردی برخاسته از همین شرایط، چگونه می تواند و با چه ابزاری می خواهد بطور ریشه ای امور را سامان دهد؟ به قول رییس سازمان مدیریت و برنامه ریزی قبل از تفکیک : آیا دست در سوراح زنبور کردن جایز است؟
نادیده نباید گرفت که همه گفته ها و افشاگریهای اخیر تا آخرین آن که اعطای امتیازات نجومی ارضی که شهردار مدعی است طبق مر قانون بوده می تواند ادامه یابد اما شاید به بریدن چاقو بوسیله دسته اش منجر شود.
اغراق نیست اگر باور داشته باشیم همه آنچه در این گونه امور طی 3 سال و چند ماه گذشته افشاء شده، بر آمده از ضرورتها و حداقل اجرای وظایف دولت فعلی است که به نظر نگارنده استمرار حضورش در دور دوم ریاست جمهوری به افشای سوءاستفاده های بیشتری که صورت گرفته می انجامد و دسته گلهای دیگری به اب خواهد افتاد.
کارشکنی ها در مسیر رفع مشکلات بوسیله دولت روحانی و نبود او در انتخابات 96 و آنچه هر روز ملت شاهد آن است از همین سیستم خلاف منافع ملی با مفهوم واقعی و در شدید ترین حالت نشات می گیرد.
که باید گفت : فاعتبرو یا اولی الابصار - ای دارندگان بصیرت بیا موزید ....که گوش اگر گوش تو و ناله اگر ناله ماست ... آنچه البته به جایی نرسد فریاد است.

مثالی بسیار کوچک که نمونه ای از خروار است :
در یکی از معابر دهکده ای از توابع نوشهر سه راهی تنگ و بسیار کج و معوجی آن هم روبروی مسجد بزرگ ده قرار دارد که بسیار خطرناک و در شرایط امروز و با بودن وسایل نقلیه در همه جا تعریض و تسطیح آن از واجبات و ابتدایی ترین امورایمنی به شمار می رود .
مسیولین محلی در پاسخ چرایی تعلل در رفع مانع خطر آفرین که هر روز منجر به تصادفات میشود، می گویند : مالک زمین و ساختمان مخروبه سد کننده معبر، از بازماندگان اولین شهید این دیار است و نمیتوان به او چیزی گفت .
صاحب زمین نیز به هیچ وجه به فروش مکان با قیمت کارشناسی یا تبدیل به معوض، موافق نبوده و مبالغ غیر معقولی را طالب است که در توان تهیه و پرداخت دهیاری نیست و نوعی مقاومت در برابر رانت جویی در حد تشخیص و بضاعت دهیار به شمار می رود.
این که افراد این گونه خانواده ها بایستی اولین ها و پیشقدم در رفع مشکلات عمومی محله و موطن خود باشند و در تقدیم آنچه که در نیاز جامعه است بدون سهم خواهی داوطلب شوند، به تغییر بنیادی ریشه ها مربوط می شود و خود نمونه ای است از عدم امکان ورود و پرداختن به اصلاح، تغییر باورها و ریشه ها، که خودکرده را تدبیر نیست....
در درمان اساسی و ریشه ای آن چنانکه شعار آن را از سر اضطرار می دهند (و آشپز از شوری اش به فغان رسیده) بایستی بنیان رانت و رانت جویی و مقررات تصویب شده با هر تعریفی در این مقوله با اولویت منا فع ملی، لغو گردد.
تا به فرمایش حضرت علی (ع) در تعریف عدل و عدالت : هر چیز در جای خود قرار گیرد .....که چنین باد