مدرسه خانه دوم فرزندانمان امن نیست!

از انتشار اولین خبر مسمومیت دختران دانش آموز در قم حدود سه ماه می‌گذرد و موضوع همچنان در ‌هاله‌ای از ابهام باقی مانده است، سرنخی به دست نیامده است و هیچ گروهی مسئولیت این عمل غیرانسانی را به عهده نگرفته و عاملین آن شناسایی نشده‌اند.
انگیزه و هدف عاملان این عمل غیرانسانی هم ناشناخته است و بیشتر حرف‌ها بر پایه حدس و گمان است. برخی آن را افکار طالبان وطنی می‌دانند که قرار است با ایجاد رعب و وحشت دختران را از ادامه تحصیل منصرف سازند. پاره‌ای از حدس‌ها هم مشکوک و گاه ترسناک است.
با این حال تا چند روز قبل، از سوی مسئولین  قضیه نه تنها جدی گرفته نمی‌شد بلکه با خونسردی و بی تفاوتی تلاش می‌کردند مسئله را ساده و کم اهمیت نشان دهند. در این مدت، حرف‌های نابخردانه‌ای مثل فرار دانش‌آموزان از امتحان، بزرگ نمایی و تاثیر فضای مجازی مطرح شد. امروز هم یکی از آقایان گفته مسمومیت دختران واقعیت ندارد و این قضیه فقط در فضای مجازی اتفاق افتاده است!
لطفا با این حرف‌ها آزار‌مان ندهید. خطر بیخ گوش‌مان است. ساده نشان دادن مسئله، چیزی از بزرگی و عمق فاجعه کم نمی‌کند. این کار قطعا کار یک فرد یا یک گروه کوچک نمی‌تواند باشد. چگونه یک گروه کوچک می‌تواند در یک روز در استان‌ها و شهرهای مختلف دست به این اقدام بزند و هیچ اثری از خود به جا نگذارد. اصلا دسترسی به این گاز ناشناخته برای شهروندان عادی ممکن است؟ امروز ما از وزارت اطلاعات، نهادهای امنیتی، صدا و سیما و همه انتظار یاری داریم. وزیر آموزش و پرورش بالاخره بعد مدت‌ها برای جریانات پیش آمده عذرخواهی کرد؛ حال ما از ایشان انتظار داریم علاوه بر همدردی با خانواده‌های آسیب دیده هرچه سریع تر تدبیری برای ادامه کلاس‌های حضوری بیندیشد.
این روزها چه اصراری برای حضور بچه‌ها در مدرسه است؟ در سال تحصیلی جاری بیش از یک ماه به دلایل مختلف مثل آلودگی هوا، برودت، اعتراضات و... آموزش حضوری تعطیل شد و کلاس‌های درس به صورت مجازی و در اپلیکیشن شاد برگزار شد. آیا عوارض این گازهای ناشناخته کمتر از آلودگی و سرمای هوا است که خبری از تعطیلی مدارس نیست؟
می‌توان این دو هفته تا پایان سال کلاس‌ها را به صورت مجازی ادامه داد تا بچه‌ها از درس خود عقب نمانند و از استرس والدین هم کاسته شود. ما از نیروهای امنیتی انتظار داریم در صورت امکان امنیت دانش‌آموزان را حداقل با حضور یک مامور جلوی در مدارس تامین کنند تا شاید مانع اقدام خرابکاران شوند. از صداوسیما انتظار داریم اخبار دقیق و واقعی را نمایش دهد. در کنار  آموزش سواد رسانه‌ای، با دعوت از متخصصین به بچه‌ها آموزش بدهند در صورت وقوع حادثه چه اقداماتی انجام دهند. چطور باید باور کرد در یک روز دانش‌آموزان مدرسه‌ای با سم مزارع کشاورزی مسموم شوند؟
در یک مدرسه با بمب بد بو، در مدرسه‌ای با شکلات تاریخ گذشته و... لطفا  شعور مخاطبان خود را دست کم نگیرید! باور کنید در این روزهای سخت حال پدرها و مادرها اصلا خوب نیست. کمر والدین زیر بار تورم و گرانی  خم شده است. دلخوشی‌ها هر روز کم و کمتر شده، فقط سلامت و لبخند بچه‌های‌‌مان برایمان باقی مانده. بگذارید این لبخند ساده برایمان بماند. نفس ما به نفس فرزندانمان بند است، نخواهید نفس‌های مان به شماره بیفتد...
*آموزگار