امان از دست این مدار!

می توان گفت فضای رسانه ای کشور دچار خسران جدی شده است؛ یعنی منهای برخی به اصطلاح افشاگری های مشکوک و کاسبکارانه در شبکه های اجتماعی در عرصه رسمی و عمومی، شاهد هستیم که کمتر خبرنگار شش دانگی دیگر داریم و کمتر رسانه رسمی، رسانه واقعی است. بسیاری به نوعی دچار روزمره گی شده اند.فی المثل روزگاری حداقل در حوزه ورزش و فوتبال برنامه ای تحت عنوان نود روی آنتن صدا وسیما می رفت که هم جریان ساز بود و هم منعکس کننده واقعیات فوتبال کشور. چه تخلف و فسادهایی را که این برنامه روی دایره نریخت! چه پیشنهاد های اغواگرایانه ای که به مجری این برنامه نشد تا خود و برنامه اش را بفروشد ولی او «نه» گفت.البته گل بی عیب خداست؛ حتما این برنامه هم عیب هایی داشت ولی حقش تعطیلی نبود.بهرحال یک رئیس تشخیص داد که برنامه در مدار نیست و حکم به تعطیلی داد. بسیاری عجز ولابه کردند که نود بازگردد ولی حکم ، حکم رئیس است و لاغیر.جالب است برخی رسانه ها از اظهارات اخیر رئیس جدید صدا وسیما در خوزستان در مورد برنامه نود کلی کیف کردند و احتمال دادند که این برنامه با همان رنگ و بو باز هم روی آنتن می رود لیکن اولا رئیس جدید لای منگنه یک طرفدار عادل فردوسی پور حرفی زد که رها شود و ثانیا مگر چندی پیش کاشف به عمل نیامد که آن آقای رئیس که گفت عادل فردوسی پور در مدار نیست بر مبنای تشخیص دیگران چنین حکمی داده است. پس تصمیم گیر افرادی که ما در قاب می بینیم نیستند!

این مقدمه را عرض کردم تا خیلی زود بروم سراغ نتیجه گیری.در خبرها آمد که دو روز مانده به برگزاری بازی حساس و سرنوشت ساز میان ایران و کره جنوبی این بازی بدون تماشاگر برگزار می شود.یعنی در شرایطی که بسیاری از تیم ها سعی می کنند از آپشن تماشاگر بهره ببرند تا بتوانند حریف های خود را تحت فشار قرار دهند مسئولان وزارت ورزش و فدراسیون فوتبال در این زمینه حداقل وظیفه خود را انجام نداده اند. فاجعه این است که اگر درست باشد گویا آقایان خیلی دیر به یاد نامه نگاری با کنفدراسیون فوتبال آسیا افتاده اند که در نوع خود جالب است! بهرحال اگر برنامه نودی در کار بود اولا این آقایان حواس خود را بیشتر جمع می کردند تا زیر تیغ فردوسی پور نروند و ثانیا همین حالا مشخص می شد چه کسی خبط اصلی را کرده است.ولی چه سود که نود در مدار نبود!

نکته اصلی همین جاست.به عقیده آقایان، رسانه و خبرنگاری در مدار است که از هویت اصلی خود فرسنگ ها فاصله داشته باشد.برای این آقایان رسانه باری به هر جهت و ناتوان حتما در مدار است زیرا بی آزار و حرف گوش کن است.خبرنگار در مدار همان خبرنگار کاسب و کارت بگیر است که با یک نوازش رام می شود.هرچند قبلا هم بارها نوشته ام اما باید متذکر شوم که ؛دود این وضعیت در چشم خود همین آقایان می رود:خروج کامل مرجعیت رسانه از داخل کشور و سپردن نبض رسانه ای جامعه به رسانه های وابسته به دلارهای بیگانگان. حال خود می دانید و این مدار تان!