سلبریتی ها، تعامل یا حذف؟

چهره های مشهور به سبب محبوبیت یا جاذبه های کاریزماتیک، بخشی از جامعه را تحت تاثیر خود قرار می دهند. گاهی گسترش محبوبیت و میزان علاقمندی توده از شخصیت کاریزما موجب تبعیت از الگوهای نوین طرز تفکر، رفتار و سبک زندگی می شود که با ترویج پیروانشان در کوتاه مدت به الگوی عمومی تبدیل خواهد شد. با توجه به ویژگی عصر ارتباطات و سرعت انتشار اطلاعات، چهره های مشهور کنونی به سرعت به اوج می رسند و میزان تاثیرگذاری آنان در جامعه صدها برابر بیشتر از نسل های گذشته است. معضل اصلی همه کسانی که به درجه ای از شهرت در زمینه های علمی، فرهنگی و ورزشی میرسند قرار گرفتن در دوراهی تبعیت از حکومت یا انزوا است. بنابراین مشهور شدن اگر چه همراه با لذت و ثروت و کامیابی است ولی استقلال رای و ترویج سیره خود برای چهره های مشهور در زمانه ای که حاکمیت دولت مدرن تمامی جوانب زندگی را تحت کنترل و انحصار خود دارد امری سخت و پیچیده است. هم اکنون برخی از چهره های مشهور در ایران در شبکه های اجتماعی ارقامی از 3تا 12 میلیون دنبال کننده دارند و قدرت و نفوذ کلامشان قابل توجه است و در مشکلات گوناگون از بلایای طبیعی تا پاندمی کرونا به کمک مردم آمده و نقش قابل توجهی در بسیج افراد و امکانات جهت یاری رساندن به مردم و آسیب دیدگان داشته اند. به گفته برخی از چهره های مشهور در سالهای اخیر برنامه سازمان یافته ای از درون نهادهای دولتی قصد حذف و منزوی کردن سلبریتی ها و مشاهیر فرهنگی و ورزشی را دارند و این روال بصورت پنهان در همه حوزه ها در حال اجراست. سوال اینجاست که مواجهه و استراتژی حاکمیت با نخبگان و چهره های مشهور جامعه چگونه است و چگونه می توان از این پدیده و ظرفیت اجتماعی در جهتی صحیح بهره برد؟
اولین نکته پذیرفتن این پدیده است که بخشی از جامعه به دنبال تغییر یا تحول هستند و از چهره های مشهور و محبوب خود پیروی می کنند؛ بخصوص این افراد که اکثرا از نسل جوان هستند و چندان به ارزشهای رسمی و تجویزی حکومت یا اندیشه و طرز فکر پدران خود پایبند نیستند. لذا واقعیت تحول خواهی و تغییر را نمی توان نفی کرد. همچنین جایگاه مشروعیت کاریزما در تاریخ و فرهنگ نقلی ایرانیان که بر بنیان رفتار مرید و مرادی یا مقلد و تقلید بنا شده است. در شرایط کنونی اتفاقاتی که در سالهای اخیر رخ داده است از حذف مجری مشهور برنامه ورزشی تا خلع لباس روحانی جوانی که نقدهای تندی به وضعیت فرهنگی و سیاسی دارد نشان از آن است که برخی نهادهای فرهنگی و قضایی حتی واقعیت موجود را نمی پذیرند و حذف و انزوا در دستور کار قرار دارد.
نکته دوم اینکه فعالیت برخی از چهره های مشهور در کسب شهرت و ثروت و رفتار خودمدارانه خلاصه شود و حتی دانش و معرفت لازم در حوزه های اجتماعی و اخلاق حرفه ای ندارند ولی برخی مشاهیر نه تنها در رشته تخصصی خود دارای جایگاه برتر جهانی هستند بلکه اهل علم و معرفت هستند و دغدغه آبادانی و توسعه ایران را دارند. بنابراین بعضی موضوعات و آسیبها در حوزه فرهنگ، سیاست و اجتماع بصورت رسمی دنبال نمی شود و در رسانه های رسمی بطور آزاد مورد نقد و بررسی قرار نمیگیرد و این آسیبها در فضای مجازی و شبکه های اجتماعی بعنوان رسانه های شخصی مورد بررسی و تبادل نظر قرار گرفته و گفتمانهای جدیدی در حوزه اندیشه و فرهنگ و سیاست پدیدار میشود. ضرورت دارد دولت و حاکمیت این فضاها و تاثیر گذاری آن را مورد توجه قرار دهد.
بنابراین چهره های مشهور و سلبریتی های ایرانی از اندیشمندان و هنرمندان تا مجریان رسانه و خوانندگان و ورزشکاران همگی فرزندان وطن هستند و دل در گرو ایران دارند. ضرورت دارد قواعد و چارچوبها به گونه ای تعریف شود که سلیقه ها و نگرشها، احساسات و عواطف در آن جای گیرد و هنر حاکمان این است به گونه ای با مشاهیر تعامل داشته باشند تا با جذب حداکثری بجای بیزاری و تنفر دوستی و محبت بین حکومت و نخبگان برقرار باشد. یقینا سیاستگذار دانا بجای حذف و انزوای مشاهیر، زیرکانه از این ثروت عظیم نیروی انسانی الیت در جهت منافع ملی و رشد جامعه بهره می گیرد.