چرنوبیل در کاخ سفید

سریال چرنوبیل به عنوان یک مجموعه جذاب و هیجان‌انگیز توانست عده زیادی را پای تلویزیون میخکوب کند. این مجموعه که به روایت ابعاد مختلف فاجعه هسته‌ای نیروگاه هسته‌ای چرنوبیل می‌پرداخت دو پیام مشخص و واضح داشت؛ دروغ حقی است که خیلی زود از ما گرفته می‌شود و نابخردی سیستماتیک در وقوع این حادثه دخیل بوده است. البته روس‌ها حرف‌های دیگری دارند و می‌خواهند داستان خودشان را روایت کنند.
حقیقت داستان چرنوبیل نه آمریکایی است و نه روسی، بلکه داستان چرنوبیل روایت یک فاجعه اتمی است که از سال 1986 همچنان قربانی می‌گیرد. حالا با گذشت 34 سال، جامعه جهانی شاهد وقوع یک چرنوبیل دیگر در کاخ سفید است.
«دونالدترامپ» همانند میله‌های اورانیوم به شدت خطرناک و کشنده است. رهبران جامعه جهانی می‌دانند که احتمال وقوع یک فاجعه بزرگ‌تر از چرنوبیل نزدیک است اما دست روی دست گذاشته‌اند. نکته جالب اینجاست که سیستم حکومتی ایالات متحده نیز تا این لحظه اقدامی انجام نداده است. در سریال چرنوبیل دیدیم که همه مقامات و مسئولین می‌دانستند چه اتفاقی رخ داده است اما حاضر به بیان واقعیت نبودند.
در کشاکش وضعیتی که تصویر شد؛ تنش ایران و آمریکا درباره برجام به تیتر یک خبرگزاری‌های جهان تبدیل شده است اما متن ایمیل سفیر بریتانیا در واشنگتن یک اعتراف خارق‌العاده است. سر «کیم داروک» در نقشی شبیه  پروفسور «والری لگاسف» ظاهر شده است. «جان بولتون» در مقام همزاد «الکساندر اکیموف» و «مایک پمپئو»  در مقام همزاد «آناتولی دیاتلوف» ایفای نقش می‌کنند. تیم «بی» می‌خواهد یک فاجعه در خلیج فارس و خاورمیانه رقم بزند.
تعابیری که سفیر بریتانیا درباره رئیس‌جمهوری آمریکا به کار برده، واقعیتی است که کشورهای غربی همگی به آن آگاه هستند. داروک با الفاظی نظیر «بی‌کفایت»، «بی‌منطق» و «مغشوش» درباره ترامپ اظهار نظر کرده که بار معنایی هرکدام از این الفاظ در فرهنگ لغات سیاسی نشانه‌های یک فاجعه بزرگ همانند چرنوبیل است.
سفیر بریتانیا در واشنگتن از مقام خود کناره‌گیری کرد اما رئیس‌جمهوری آمریکا همچنان در کاخ سفید مستعد یک رفتار نابخردانه است. ترامپ به بی‌سابقه‌ترین شکل ممکن نخست وزیر بریتانیا و مقامات لندن را با الفاظی رکیک تحقیر می‌کند تا چهل و هشتمین رئیس جمهوری آمریکا به بی‌نزاکت‌ترین چهره سیاسی غرب تبدیل شود. چرنوبیل در کاخ سفید سریالی است که شاید در آینده ساخته شود تا آیندگان با هیجان جزئیات یک فاجعه را دنبال کنند. اگرچه برخی معتقدند سیستم حکومتی آمریکا و خرد جامعه جهانی مانع بروز فاجعه می‌شود اما فرصت برای نجات به شماره افتاده است.