داستان غامض روزنامه کیهان و وزارت اطلاعات

« بعضی از اطلاعات را وزارت اطلاعات از کیهان مطلع می‌شود»؛ حسین شریعتمداری خیلی مرتب و منظم در یک نشست سیاسی دانشجویی این حرف را زده است. اینکه قبل و بعد از این حرف، شریعتمداری چه کرده، چندان مهم نیست. شاید نفس عمیقی بکشند و هوای مطبوع به ریه هایش وارد کرده، تمرکز کرده و این حرف را از خودش صادر کرده است تا نشان دهد چقدر مهم است.
شاید بعضی ها بگویند : کیهان این اطلاعات را از کجا آورده؟ شریعتمداری در ادامه به این اشکال هم جواب داده و گفته که «چون افراد حزب‌اللهی همه‌جا هستند و اطلاعات را به ما می‌دهند». حالا دوباره شاید بعضی ها بگویند: خوب این حزب اللهی ها چرا اطلاعات را مستقیما به وزارت اطلاعات نمی دهند؟ حسین شریعتمداری دیگه جواب این سوال را نداده است. همه سوالها را که نباید شریعتمداری جواب بدهد؛ گاهی باید بقیه هم نفس عمیقی بکشند و هوای مطبوع به ریه هایشان وارد کنند و حرفهای او را کامل کنند. این جوری:
احتمال شماره یک – حزب اللهی های مورد نظر  نمی خواهند اول  اطلاعاتشان را به وزارت اطلاعات بدهند. اطلاعات باید اول دست حاج حسین برسد، مزمزه اش کند، پایین و بالایش کند، نسبتش را با جورج سوروس بسنجد، نیمه پنهانش را دربیاورد، آنوقت به شکل یک بسته آن را تحویل وزارت اطلاعات دهد تا بتوانند از آن استفاده کنند. خدا حاج حسین را برای همین آفریده!
احتمال شماره دو- اصلا چه معنی دارد اطلاعات را بدهند وزارت اطلاعات که آنها هم قایمش کنند و کسی نفهمد؟! نخیر، حزب اللهی های مورد نظر عقیده دارند اطلاعات را می دهیم کیهان، کیهان چاپ می کند و همه می فهمند، وزارت اطلاعات هم مثل بقیه! معنی ندارد که یک وزارت خانه رانت اطلاعاتی داشته باشد.
احتمال شماره سه -  وزارت اطلاعات اصلا از اطلاعات حزب اللهی هایی که همه جا هستند استقبال نمی کند. اینها خبر را، هم به وزارت اطلاعات می دهند، هم به کیهان . حتی به روزنامه اطلاعات هم می دهند، اما روزنامه اطلاعات و وزارت اطلاعات، به اطلاعات حزب اللهی ها اصلا توجه نمی کنند و فقط به کیهان توجه می کنند؛ آنوقت نتیجه این می شود که وزارت اطلاعات، اطلاعات را از کیهان مطلع می شود، بعد روزنامه اطلاعات، اطلاعات را از وزارت اطلاعات مطلع می شود، بعد مردم اطلاعات را از روزنامه اطلاعات مطلع می شوند. کمی پیچیده است، کلا موضوعات اطلاعاتی پیچیده و غامض است!
نتیجه: سعدی گفته است : اندازه نگهدار که اندازه نکوست؛ ولی بعضی ها ترمز بریده اند و اندازه مندازه سرشان نمی شود!