چرا "کشته" می‌شوند؟

پیرحسین کولیوند مدیر بیمارستان خاتم‌الانبیاء و دبیر اجرایی چهارمین گردهمایی بین‌المللی ایمنی راه‌ها و دومین گردهمایی بین‌المللی نوروتروما در نشست خبری این گردهمایی‌ها گفت: همان‌طور که می‌دانید تعداد زیادی از هموطنان و به طور میانگین هر ساعت ۳ نفر از آنها در تصادفات به علت تروما جان خود را از دست می‌دهند.

وی با اشاره به کشته‌های تصادفات کشور گفت: در کنار افرادی که جان خود را در حوادث رانندگی از دست می‌دهند چندین برابر آنها افرادی هستند که دچار معلولیت می‌شوند.

کولیوند با بیان اینکه خسارات مادی و معنوی تصادفات بسیار زیاد است، گفت: ۶۰ تا ۷۰ درصد افرادی که در تصادفات جان خود را از دست می‌دهند یا دچار مشکل می‌شوند ۱۸ تا ۴۹ سال سن دارند که این افراد در سن فعالیت و کار قرار دارند و از این نظر نیروهای کار در کشور گرفته می‌شود.

نه به تصادف!
وحید پورقاسم در گفتگو با فرارو گفت: سال ۱۳۹۲ سوانح مربوط به رانندگی ۱۸ هزار کشته داشته است. از این تعداد موثرین عوامل، عواملی انسانی بوده‌اند؛ خواب‌آلودگی و انحراف به چپ دو عامل انسانی اصلی در این تصادفات هستند.هرچند عوامل دیگری مانند امنیت خودرو و راه‌ها نیز موثرند.

وی همچنین در رابطه با عوامل تصادفات رانندگی توضیح داد: در عوامل غیرانسانی، خودروی پراید بیشترین آمار تصادفات را، به دلیل مقاوم نبودن بدنه، نداشتن ایربگ و...، به خود اختصاص داده است. همچنین برخی از جاده‌ها داری بیشترین آمار مربوط به مرگ و میر هستند؛ جاده تهران – قم و جاده تهران – قزوین از این تیپ جاده‌ها هستند که رانندگان در آن به دلیل صاف‌بودن و نداشتن پیچ و خم در آن با سرعت حرکت می‌کنند. در این دو جاده رانندگان می‌توانند تا سرعت ۱۲۰ رانندگی کنند، در حالی که بسیاری از خودروها از نظر فنی برای این سرعت آمادگی ندارند اما رانندگان آن‌ها بدون توجه به این نکته سرعت می‌گیرند که منجر به سانحه می‌شود. این امر نشان می‌دهد که افراد تا مجبور نشوند سرعتشان را کم نمی‌کنند.

وی گفت: عامل دیگری که در بررسی‌ها خود را نشان می‌دهد، وجود رابطه مستقیم میان تعداد کشته‌ها و سطح سواد است. تعداد زیادی از کشته‌ها افرادی با سطح تحصیلی دیپلم یا پایین‌تر از آن هستند.

پورقاسم ضمن تاکید بر نقش آموزش در این رابطه اظهار کرد: آمارها و عوامل موجود، این نتیجه را با خود همراه دارند که علاوه بر لزومِ وارد کردن فشار بر خودروسازان و وزارت راه برای بالا بردن ایمنی، بیشترین عامل در تصادفات را خود افراد ایجاد می‌کنند. در کاهش عوامل انسانی نقش آموزش بسیار مهم است،؛ باید به افراد آموزش داد تا از جانشان مراقبت کنند.

او همچنین در رابطه با کمپین "نه به تصادف" توضیح داد: کمپین نه به تصادف به دنبال پیش‌گیری از تصادفات بیشتر و در دهه ایمنی راه‌ها آغاز به کار کرد. این کمپین در حال حاضر ۱۰ هزار عضو دارد. در این کمپین انتظار اقبال بیشتر برای انجام فعالیت‌های فرهنگی در فضای مجازی و واقعی را داشتیم که با توجه به هزینه‌های موجود و استقبالی کمتر از حد انتظار این کمپین ممکن است به NGO تغییر کند.

این عضو کمپین "نه به تصادف" با اشاره به لزوم وجود موسسات مردم‌نهاد در این زمینه گفت: پیش از کمپین نه به تصادف ما کمتر با نهادهای مردمی که در این زمینه فعال باشند روبرو بوده‌ایم. با توجه به گستردگی موجود در این زمینه، یعنی وجود ۱۵ میلیون خودرو و به تبع ۱۵ میلیون راننده، ما نیاز بیشتری به تشکیل NGOها و نهادهای مردمی داریم. چرا که فرهنگ ایمنی چیزی نیست که فرد بتواند با دریافت گواهی‌نامه آن را آموزش ببیند، بلکه این فرهنگ نیازمند آموزش‌های بعدی است. یکی از آموزش‌های موفق در این زمینه فرهنگ‌سازی‌ای بود که راهنمایی و رانندگی برای حرکت خودروها بین خطوط انجام داد، که ما از ۹ سال پیش تا به حال شاهد بهبود رانندگی افراد در خیابان‌ها بوده‌ایم.

پورقاسم همچنین با نهادهای دولتی اشاره کرد و گفت: نقش نهادهای دولتی را نیز باید در این موضوع جدی گرفت و مورد توجه قرار داد. خدمات بیمارستانی برای حوادث مربوط به جاده‌ها در ایران بسیار ضعیف است. البته این خدمات اخیرا بهتر شده‌اند ولی همچنان باید به ضعف آن‌ها توجه کرد. زمان رسیدن آمبولانس به بیمار در جاده‌ها در تمام دنیا ۵ دقیقه است، درحالی که این آمار در ایران بسیار بیشتر است که منجر به بالارفتن آمار تلفات می‌شود.

وی در انتها تصریح کرد: راهکار تنبیه برای کاهش آمار تلفات مربوط به رانندگی راهکاری چندان پاسخ‌گو نیست و راه‌کارهای آموزشی و فرهنگی بسیار بهتر هستند.