دولت بدهی های هنگفتی دارد، به اصل برگزاری رفراندوم عمل کنیم

با حضور حسن روحانی رییس جمهور اولین کنفرانس اقتصاد ایران در سالن اجلاس سران آغاز شد.

این کنفرانس با شعار راهکارهای دستیابی به رشد پایدار و اشتغال‌زا با محورهای سیاست‌های کاهش تورم و ثبات اقتصاد کلان، اقتصاد مقاومتی، بازار کار و اشتغال، بیکاری، توسعه نظام مالی، کسب و کار، خصوصی سازی و فضای رقابتی، یارانه‌ها و اصلاح بازار انرژی و رشد اقتصادی پایدار و اشتغال‌زا به مدت ۲ روز (چهاردهم و پانزدهم دی ماه )برگزار می‌شود.

بر اساس این گزارش در این کنفرانس ۸ نشست تخصصی و یک میزگرد پیرامون محورهای کنفرانس برگزار خواهد شد.

گزیده سخنان حسن روحانی را در ادامه می خوانید:

باید مدتی بیشتر به اقتصاد توجه کنیم، کشور ما بیشتر سیاسی است تا اقتصادی محض. یعنی اقتصاد ما یا با سیاست داخلی و یا با سیاست خارجی تلفیق می‌شود.

گفته می‌شود باید از همه مالیات بگیریم و این کار درستی است، نمی‌شود یک نهاد کار اقتصادی بکند و مالیات ندهد اما تا می‌گوییم فلان نهاد باید مالیات بدهد بساطی درست می‌شود. اما این دولت در هر موضوعی که بداند مصالح مردم است بدون واهمه از هیچ کس و هیچ نهادی موضوع را به مردم خواهد گفت و لایحه لازم را به مجلس تقدیم خواهد کرد.

برخی امور، سیاست داخلی‌اش خیلی خیلی قوی است. بیش از آنچه که فکر می‌کنید. در حالی که اقتصاد در کشور با انحصار پیشرفت نمی‌کند و اگر موضوعی منحصر در دست گروه خاصی باشد فساد ایجاد می‌شود حتی اگر سلمان و ابوذر باشد.

سال گذشته دولت یازدهم کار خود را در یک شرایط خاص اقتصادی آغاز کرد، تیتر آن شرایط رکود تورمی است که شاید تیتری گویا برای وضعیت اقتصاد کشور باشد. همچنین کشور از لحاظ تورم از مرز ۴۰ درصد عبور کرده بود و اینکه کشور از لحاظ بازار پولی و شرایط ارزی در یک تلاطمی قرار داشت که پیش‌بینی آینده را دشوار می‌کرد.

شرایط کشور اینگونه بود که دولت دارای بدهی‌های هنگفتی به نظام بانکی، به پیمانکاران و شرکت‌های متنوع داشت و اینکه دولت در شرایطی بود که از لحاظ روابط و سیاست خارجی فروش آنچه که می‌خواست بفروشد و خرید آنچه که می‌خواست بخرد با مشکلات توأم بود که شما نیز آن را در زندگی خود مشاهده می‌کردید.

ما در زمینه اشتغال مشکلات فراوانی داشتیم و اگر بخواهیم کل مبحث اشتغال را در بازه زمانی ۱۰ ساله از سال ۸۴ تا ۹۳ بررسی کنیم شاغلین کشور از ۲۰.۶ میلیون به ۲۱.۵ رسیده است.

با اینکه در یک دورانی در دهه ۸۰ خصوصا در نیمه دوم آن وضع درآمد ارزی ما بسیار خوب بود اما بین سال‌های ۸۵ تا ۹۰ اشتغال خالص ما تقریبا صفر است. این نشان می‌دهد که با فروش نفت و درآمد ارزی هم مشکلات ما حل نمی‌شود.

خوددرمانی نتیجه‌اش روشن است، اقتصاد ما در یک مقطع به دنبال خوددرمانی بود، یک عده در اتاقی بودند و از داروهای موجود در آن اتاق استفاده می‌کردند.

باید روی میز دولت راه‌حل‌های مختلف بیاید، گاهی اوقات می‌بینیم نظرها همان نظرات یا راه‌حل‌‌های سنتی دهه ۴۰ هستند، هر میزان که دانشجویان، اساتید و محققان افزوده می‌شوند روی میز ما هم باید نظرات نوتر،‌کارشناسی‌تر و بومی‌تر بیاید.

در کشور ما سال‌ها و دهه‌هاست که اقتصاد به سیاست خارجی و داخلی یارانه می‌دهد، اقتصاد ما تا کی باید به سیاست یارانه بدهد؟ باید یک دهه امتحان کنیم و از سیاست داخلی و خارجی به اقتصاد یارانه بدهیم تا ببینیم زندگی، معیشت و اشتغال جوانان مردم چگونه خواهد شد.

من به عنوان مسئول اجرای قانون اساسی دلم می‌خواهد شرایطی فراهم شود تابه اصل برگزاری رفراندم قانون عمل کنیم و یک بار هم که شده آن چیزی را که برای همه مهم است و اهمیت دارد را از مردم بپرسیم.

البته مجلس جای خودش مهم و محترم است ولی خوب بود سالی یک بار یا حداقل چند سالی یک بار این کار انجام می‌شد ولی الان ۳۶ سال گذشته و این قانون عملی نشده است.

اقتصاد ما بیشتر سیاسی است تا اقتصاد محض، نمی‌شود یک نهاد کار اقتصادی کند و مالیات ندهد اما متأسفانه تا می‌گوییم فلان نهاد هم باید مالیات بدهد می‌بینید که چه بساطی درست می‌کنند، البته این دولت واهمه‌ای ندارد و کار خود را انجام خواهد داد.

اقتصاد در کشور با انحصار پیشرفت نمی‌کند؛ باید اقتصاد را از انحصار و رانت نجات دهیم. اقتصاد باید در صحنه رقابت حضور پیدا کند.

همه دستگاه‌ها باید فعالیت‌های اقتصادی خود را شفاف اعلام کنند و همه مردم باید از اعداد و ارقام و آمار اقتصادی با اطلاع باشند.

مگر می‌شود با فساد حرکت اقتصادی ادامه پیدا کند. باید با فساد مبارزه کرد البته حرکت از سال گذشته شروع شده و هر چه ما داریم به خاطر استفاده از نظر دانشمندان، پژوهشگران و صاحبنظران و حمایت مردم و مقام معظم رهبری است و ما توانستیم با این حمایت‌ها یک گام به جلو حرکت کنیم.

ما توانسته‌ایم تورم را مهار کنیم. اقتصاددانان باید برای مردم کاهش تورم را توضیح دهند. کاهش تورم با ارزان شدن دو مقوله متفاوت است ولی تا ما می‌گوییم تورم کاهش پیدا کرده برخی‌ها می‌گویند چیزی ارزان نشده است وظیفه اقتصاددانان است که این مسئله را شفاف کنند.

یکی از مسائل بسیار مهم در بخش اقتصاد این است که اگر مردم با ما همراه نباشند شکست می‌خوریم. البته من در این رابطه از رسانه‌های عمومی درخواست می‌کنم دولت را نقد کنند چرا که انتقاد اگر سازنده باشد لازم و مفید است اما حواسمان باشد که به اعتماد مردم صدمه نزنیم.

اگر شما می‌بینید حرکتی از سال گذشته شروع شده این حرکت به خاطر سرمایه اجتماعی و رابطه دولت با مردم و اعتماد مردم به دولت است. مردم قبول کردند که این دولت با کارشناسان مشورت می‌کند و مردم قبول کردند این دولت به آنان دروغ نمی‌گوید. اگر این موارد از دست برود ما چیزی نداریم.

امیدواریم پایان سال را طوری به پایان ببریم که تورم ما به مراتب از ۲۰ درصد کمتر خواهد بود و این موضوع ورای قول ما است چرا که قول ما تورم زیر ۲۵ درصد بود. قطعا پایان سال اقتصاد ما بعد از دو سال رشد منفی که در تاریخ چند دهه کشور ما بی‌سابقه بوده است،‌ دارای رشد مثبت خواهد بود.

کاهش تورم برای چند ماه و یکسال کافی نیست، تورم باید به صورت مستمر کاهنده باشد تا به نقطه قابل قبول برسد. یعنی مهار تورم باید با قدرت در سال‌های ۹۳، ۹۴ و ۹۵ ادامه پیدا کند.

تجربه سیاسی ما می‌گوید کشور با انزوا نمی‌تواند رشد مستمر داشته باشد این بدین معنی نیست که ما دست از اصول و آرمان‌ها برداریم مگر کسی در میز مذاکره بر اصول و آرمان‌ها صحبت می‌کند، یک عده در توهمات زندگی می‌کنند، دنیای امروز بحث منافع است.

تهدیدها، فرصت‌ها و منافع مشترک اساس بحث سیاست خارجی است و اصول و آرمان در سیاست خارجی بحث نمی‌شود مگر ما در مرحله اول در توافق ژنو آرمان و اصول را معامله کردیم ما با هم حرف زدیم و توافق کردیم، مگر اصول بردیم تا معامله کنیم؟

تمام مذاکرات اینگونه است که می‌خواهد پلی بین خواست طرف و خواست ما وصل شود، آرمان ما به سانتریفیوژ وصل نیست اگر از آن طرف ما شفافیت بیشتری نشان دهیم و فلان غنی سازی که به آن نیاز نداریم متوقف کنیم یعنی آرمان ما رفت؟

ما در توافق ژنو توانستیم از بخشی از تحریم‌ها مانند خودرو، پتروشیمی، بیمه و کشتیرانی عبور کنیم و توانستیم بخشی از اموال بلوکه‌شده‌مان را آزاد کنیم.

اگر دولت مشکل عمده‌ای پیدا کند آن را با صراحت برای مردم در میان می‌گذارد، اما باید بدانیم بسیاری از امور هم در جامعه باید با همکاری باشد. اینگونه نیست که همه چیز در دست دستگاه اجرایی باشد. مگر همه اقتصاد دست دولت است؟

مگر در اقتصاد دولت می‌تواند هر تصمیمی بگیرد. گاهی اوقات نیاز به قانون وجود دارد. در این رابطه مجلس نیز تنها وجود ندارد بلکه شورای نگهبان نیز باید تأیید کند پس لااقل این سه نهاد باید با هم باشند البته قوه قضائیه هم باید همکاری کند.

بعضی‌ها به من نامه می‌نویسند و یا به دفتر رئیس‌جمهوری زنگ می‌زنند و می‌گویند چرا رئیس‌جمهور فلان کار را انجام نداد؟ بنده می‌گویم هیچ کاری نبوده که به مردم گفته باشیم و شروع نکرده باشیم. البته اگر می‌خواهیم آن را به پایان برسانیم باید همکاری کنیم.

آنچه که مشکل است این است که دولت خود را سرور بداند و مردم هم بگویند کارها بر عهده دولت است. در صورتی که نباید اینگونه باشد. ما نماینده مردم هستیم و مردم نیز باید در صحنه حاضر باشند.

در شرایط امروز با پدیده جدیدی به نام کاهش قیمت نفت مواجه هستیم، البته در سال ۶۶ و ۶۷ و ۷۷ و ۷۸ نیز چنین حوادثی را داشته‌ایم. از اینکه مقاطعی قیمت نفت بیش از حد انتظار کاهش پیدا کرده است. البته ذات نفت اینگونه است. با توجه به اینکه در این حوزه مصرف‌کننده و تولید‌کننده‌های بزرگ وجود دارد.

اگر ایران تولید‌کننده ۱۰ میلیون بشکه نفت در روز بود حسابش با اینکه یک میلیون بشکه در روز تولید کند فرق می‌کند. ما در دنیا هر چه صادراتمان قوی‌‌تر باشد دیرتر صدمه می‌بینیم. اقتصاد مقاومتی نیز همین است. اگر راه‌آهن ما به همه کشورها وصل باشد، اگر گاز بفروشیم و بخریم و اگر سرمایه‌گذاری خارجی در ایران باشد و شما در خارج امنیت ملی ما تقویت می‌شود.

دیگر آن زمان گذشته است که می‌گفتند اگر سرمایه‌گذار خارجی به ایران بیاید استقلال کشور لطمه می بیند. البته ما از وضعیت امروز (کاهش قیمت نفت) نیز عبور می‌کنیم. البته می‌تواند بررسی کاهش قیمت نفت نیز در دستور کار این همایش باشد و اینکه برای ادامه مهار تورم و رشد اقتصادی باید چه کنیم.

آن افرادی که یارانه را نیاز ندارند نباید یارانه بگیرند، البته به راحتی می‌شود ۵۰ درصد کسانی را که نیازمند نیستند را کشف کرد یا اینکه بخشی از کسانی که نیازمند هستند را شناسایی کرد ولی بخش دیگری از آنها قابل شناسایی نیستند، و این باعث می‌شود مشکلاتی پیش آید. متاسفانه یک سیستم جامع در این بخش وجود ندارد.

در این رابطه با پرداخت یارانه‌ها هم به ما راه حل داده شود. البته ممکن است راه‌حل‌ها مشکلاتی داشته باشد ولی ما باید راه حل‌ها را به حداقل اشکال برسانیم و به آن عمل کنیم.

اقتصاد دولتی مشکلات حل نمی‌شود و باید اقتصاد را سامان داد،اقتصاد ماشینی نیست که بشود آن را به تعمیرگاه برد و تعمیر کرد. اقتصاد را باید در حال راه رفتن تعمیر کرد.

کسانی که می‌خواهند به ما راه‌حل بدهند باید در نظر بگیرند که دولت دارای محدودیت منابع است،‌ ما نمی‌توانیم عدالت را فراموش کنیم، نمی‌توانیم به خاطر پیشرفت بخشی از مردم را نادیده بگیریم. نمی‌توانیم تغییر را پیاده کنیم که عدالت در آن نادیده گرفته شود.

اگر قرار باشد مبنای اقتصاد ما بر پول نفت باشد مشکلات همچنان ادامه پیدا خواهد کرد، تولید نیز نباید متکی به دلار و نفت باشد.