روزهای پررنج قربانیان اسیدپاشی

پدر سمیه که کشاورزی روستایی است، تمام اموال خود را فروخته و خرج دختر و نوه‌اش کرده اما مشکلات هنوز به پایان نرسیده است و دو قربانی این جنایت برای ادامه زندگی به کمک افراد نیکوکار نیاز دارند. به همین دلیل جمعی از نیکوکاران اواخر ماه گذشته برای رعنا جشن تولدی را در سرای فرهنگ بلوار فردوس برگزار کردند تا به این مادر و دختر کمک کنند.


تلاش‌های مردمی برای کمک به دو قربانی کرمانی در حالی ادامه دارد که سایر مجروحان نیز در شرایط سختی به‌سر می‌برند. محسن مرتضوی یکی از قربانیان اسیدپاشی است که توسط همکارش هدف حمله قرار گرفت.



مرتضوی که روزگار سختی را سپری می‌کند، در گفت‌وگو با ایسنا گفت: «معمولا هر بیماری برای درمانش به یک پزشک احتیاج دارد اما ما همزمان با چند پزشک و بیمارستان درگیر هستیم. به دندانپزشک و جراح پوست نیاز داریم. چشم‌پزشک ما متفاوت است و پزشکی نیز باید برای گوش و حلق و بینی ویزیتمان کند. اکثر قربانیان اسید نیازمند روانکاوی و روان‌درمانی هستند و به چندین پزشک متخصص دیگر نیز برای ادامه روند درمان احتیاج دارند تا شاید وضعیتشان کمی بهتر از چیزی که پس از اسیدپاشی بر سرشان آمده، بشود.» او با بیان اینکه هزینه‌ها برای درمان بسیار بالاست، گفت: «با این هزینه‌ها به‌هیچ‌وجه نمی‌توان سراغ بخش خصوصی رفت.



بنابراین مجبور هستیم از بیمارستان‌های دولتی وقت بگیریم که متاسفانه در این بیمارستان‌ها نیز فاصله میان عمل‌جراحی و درمان بسیار زیاد می‌شود به طوری که گاه مجبوریم چندماه برای انجام یک عمل در نوبت بمانیم و حتی ممکن است فاصله طولانی، تاثیر آن عمل‌جراحی را کم کند.»



مرتضوی با اشاره به ٧٣ عمل‌جراحی‌ای که تاکنون انجام داده، ادامه داد: «حدود ٣٠ عمل‌جراحی دیگر هم باید انجام دهیم. در حال حاضر برای این ٧٣ عمل‌جراحی که اکثر آنها در بیمارستان‌های دولتی انجام شده، قریب به ٣٠٠میلیون‌تومان هزینه پرداخت کرده‌ام که این رقم برای کسی که پس از اسیدپاشی از کار بیکار شده و هیچ حمایت مادی‌ای نیز از او صورت نمی‌گیرد رقم زیادی است.



ضمن اینکه افراد دارای مشکلاتی نظیر ما را هیچ شرکت ارایه‌دهنده خدمات بیمه تکمیلی بیمه نمی‌کند.» این قربانی اسیدپاشی ادامه داد: «باید قربانیان اسیدپاشی را جزو بیماران خاص قرار دهند و خدمات ارایه‌شده به بیماران خاص به این افراد نیز تعلق بگیرد. مگر قربانیان اسید چندنفر هستند که چنین خدماتی به آنها داده نمی‌شود؟» مرتضوی که به گفته خودش با حکم قصاص گوش و چشم راست عامل اسیدپاشی‌اش موافقت شده است، اضافه کرد: «از مسوولان یک درخواست دارم و آن این است که به ما اجازه دهند با دکترهاشمی، وزیر بهداشت دیدار داشته باشیم.



مشکلات بسیاری وجود دارد که به نظرم اگر به گوش او برسد، هم راحت‌تر حل می‌شود و هم او از بسیاری از مشکلات موجود برای درمان قربانیان اسید مطلع خواهند شد.» داوود روشنایی، یکی دیگر از قربانیان که در سال ٨٤ مورد اسیدپاشی قرار گرفت نیز گفت: «حدود ١٠سال از حادثه می‌گذرد.



دوسال اول حدود ١٥ عمل‌جراحی ترمیمی روی صورتم انجام دادم که در آن سال‌ها حدود ٥٠میلیون‌تومان هزینه داشت اما الان هشت‌سالی می‌شود که هیچ درمانی انجام نداده‌ام. متاسفانه بیمه ما را قبول نمی‌کند و شرایط خاص خودشان را دارند. من دفترچه بیمه سازمانی به نام سلامت ایران را گرفته‌ام اما متاسفانه امکان چندانی برای درمانم وجود ندارد. من اگر بخواهم به شکل خویش‌فرما خودم را در تامین‌اجتماعی بیمه کنم، باید ماهانه رقم قابل‌توجهی را به‌عنوان حق بیمه پرداخت کنم که در این شرایط با توجه به اینکه هیچ درآمدی ندارم، پرداخت چنین رقمی برایم ممکن نیست.



درواقع اگر می‌توانستم مبلغی را پرداخت کنم حتما پیش چند پزشک می‌رفتم و درمانم را شروع می‌کردم.» روشنایی نیز مانند مرتضوی معتقد است قربانیان اسیدپاشی را باید جزو بیماران خاص قرار دهند: «امیدوارم دیداری با وزیر بهداشت انجام شود. من در دولت قبل پیاگیری‌های زیادی را از طریق برخی نزدیکان طریقت‌منفرد- وزیر وقت بهداشت- انجام دادم اما متاسفانه به در بسته خوردم و موفق نشدم به نتیجه‌ای برسم تا اینکه دولت عوض شد. از مسوولان می‌خواهم بیشتر به قربانیان توجه کنند.»


اخبار اجتماعی - ایسنا