تاریخ پس از ۲۴ سال تکرار می شود، انتقامی شیرین یا تراژدی تلخ، آبی آسمانی و دنیایی از احساس و عاطفه یا شکوهی به رنگ آلمان با دنیایی از خرد و منطق و آرامش.
شطرنج اندیشه میان لو و سابیا دیدنی است و البته جذاب، حداقل ۹۰ دقیقه دلهره به شرطی که ماجرای برزیل از سوی آرژانتین تکرار نشود و بیننده در دقیقه ۳۰ بازی از قهرمانی آلمان اطمینان ۱۰۰ درصد نداشته باشد.
آخرین فینالی که آلبی سلسته در جام جهانی تجربه کرده، فینال سال ۱۹۹۰ بوده است. آرژانتینی که ۴ سال قبل از آن در مکزیک با برتری ۳-۲ برابر آلمان غربی جام قهرمانی را بالای سر برده بود و میخواست در ایتالیا هم قهرمان شود تا برای دومین بار پیاپی به این عنوان برسد، این بار حریف همان آلمانی بود که با هدایت فرانتس بکن باوئر و با نسلی جدیدتر و بازیکنان تأثیرگذاری مانند ماتئوس، برمه، مولر، فولر و کلینزمن و ... قدرتمند ظاهر شد و در نهایت هم مارادونا و یارانش را شکست داد و انتقام شکست فینال جام ۱۹۸۶ را گرفت.
یکی از خاطره انگیزترین دوره های جام جهانی بدون شک دوره سیزدهم بود که با وجود یک هنرمند قهار به نام "دیگو آرماندو مارادونا" درون مستطیل سبز بسیاری از مردم را با دو گل معروف خود بیش از پیش شیفته دنیای توپ گرد کرد.
جدا از قهرمانی آرژانتین که اگر بگوئیم مارادونا یک تنه موجب این قهرمانی شد اغراق نکرده ایم، از ناکامی مجدد پلاتینی و فرانسه در رسیدن به فینال و نیز حذف غم انگیز برزیل در این جام نیز باید یاد کنیم.
دومین باری که دو تیم آلمان و آرژانتین برابر یکدیگر در فینال جام جهانی صف آرایی کردند به سال ۱۹۹۰ باز می گردد، چهاردهمین جام جهانی در سرزمین چکمه کلید خورد، هلند پرستاره راه به جایی نبرد، انگیس نوار باشکوه کامرون را قیچی کرد و آلمان قیصر در آخرین دقایق فینال به خوشبختی رسید.
اما آلمانغربی که سه بار پیدرپی به فینال رسیده بود، حریف سختی برای آرژانتین به حساب میآمد. این تیم با ۱۰ گل زده و ۵ امتیاز به عنوان تیم اول از گروهش صعود کرد و با شکست دادن تیمهای هلند، چکسلواکی و انگلستان به فینال رسید. در فینال در دقیقه ۸۵ خطای مدافع آرژانتین روی یورگن کلینزمن، یک پنالتی برای آلمانغربی به ارمغان داشت که آندریاس برمه آن را به گل تبدیل کرد و همراه برزیل و ایتالیا با ۳ بار فتح جام، عنوان پرافتخارترین تیم را از آن خود کرد.
اکنون با گذشت ۲۴ سال از فینالی که ۸ جولای ۱۹۹۰ در ورزشگاه المپیک رم برگزار شد، آلمان و آرژانتین این بار در ورزشگاه ماراکانا رودرروی هم قرار خواهند گرفت. این بار نه خبری از بکن باوئر و ماتئوس است و نه مارادونایی که در پایان آن دیدار اشکهایش تاریخی شود.