برندگان اسکار بعد از دریافت جایزه چه گفتند

به نقل از هالیوود ریپورتر، در حالی که بیشتر برندگان امسال برای اولین بار چنین موفقیتی را تجربه کردند، واکنش آنها می تواند نشان دهنده اهمیت این جایزه در زمینه کاری و حتی زندگی شان باشد.

کیت بلانشت برنده جایزه بهترین بازیگر زن برای «یاسمین آبی»

بلانشت در پشت صحنه اسکار در پاسخ به سوال فشاری که هنگام رفتن روی صحنه برای دریافت اسکار به هنرمند وارد می شود، گفت: این فشار، فشاری شدید و غیرقابل تحمل است و خیلی خوشحالم که دیگر تمام شده است.

اما بسیاری از مطبوعاتی ها درباره سخنرانی بلانشت و پیامی که به جولیا رابرتز داده بود کنجکاو بودند. بازیگر استرالیایی روی صحنه گفت: جولیا شیره هشتگ را بدوش. او در پاسخ به خبرنگاران خیلی مرموزانه گفت: این مربوط به اتفاقی است که برای خانم رابرتز در یک کافه افتاد و من فقط می توانم همینقدر درباره اش بگویم.

بلانشت که در نقش زنی شکست خورده در فیلم ظاهر شده گفت این فیلم به او کمک کرد تا حس تئاتر و سینما را با هم هماهنگ کند. بلانشت که چند سال اخیر را بیشتر بر تئاتر متمرکز بوده به خبرنگاران گفت با زنانی در این بخش رقیب بود که همه دارای استعدادهای ویژه هستند.

متیو مک کاناهی بهترین بازیگر مرد برای «کلوب خریداران دالاس»

مک کاناهی که با نقش شجاعانه اش در این فیلم ضرورت تغییر مسایل پزشکی را مورد تاکید قرار داده در حالی که اولین جایزه اسکارش را تجربه می کرد، گفت: سال ها در سکوت بودم... بعد فیلم های مختلفی بازی کردم مثل جوی قاتل، وکیل لینکلن و مایک سحرآمیز... او برای اولین بار نامزد اسکار شده بود.

جارد لتو برنده بازیگر نقش مکمل برای «کلوپ خریداران دالاس»

این بازیگر کاری متفاوت در پشت صحنه انجام داد. او به خبرنگاران اجازه دارد تا مجسمه اش را احاطه کنند و پرسید: کسی هست بخواهد لمسش کند؟ و ادامه داد: اگر بخواهید می توانید لمسش کنید، با آن راز و نیاز کنید، اما اگر آنفلوانزای خوکی دارید لطفا به آن دست نزنید. شرط می بندم تا به حال برنده ای در اتاق کنفرانس چنین اجازه ای نداده باشد.

لوپیتا نیونگ او برنده جایزه بازیگر نقش مکمل زن برای «۱۲ سال یک برده»

او در برابر اتاق کنفرانس و در مقابل خبرنگاران ایستاد و اعتراف کرد که کمی گیج است. او گفت: باور نمی کنم این را در دست دارم. او که مجسمه اش را بالا نگه داشته بود، گفت: باور نمی کنم این زندگی واقعی باشد. من واقعا دست‌پاچه هستم.

برد پیت برنده جایزه بهترین فیلم به عنوان تهیه کننده برای «۱۲ سال یک برده»

برد پیت گفت: مهم است که تاریخمان را بشناسیم، نه برای این که به نوعی احساس گناه کنیم بلکه برای این که بدانیم چه کسی بودیم و بتوانیم درک بهتری از آنچه حال هستیم داشته باشیم و بدانیم اگر مشکلاتی داریم، چرا آنها را داریم و اگر موفق هستیم، چرا هستیم. وی افزود: از همه مهمتر این است که می خواهیم چه کسی باشیم.

آلفونسو کوارون برنده جایزه بهترین کارگردان و ۶ جایزه دیگر برای «جاذبه»

وی گفت: این کار را جوناس کوآرون، پسرم شروع کرد (او نوشتن فیلمنامه را با پسرش انجام داده). او در پاسخ به این که اگر به گذشته نگاه کند چه می بیند؟ گفت: آنچه درباره امشب فوق العاده است اینکه یک روند طولانی طی شده تا به اینجا رسیده ایم. اینجا خاتمه این کار بود. من به «جاذبه» واقعا افتخار می کنم.

اسپایک جونز برنده بهترین فیلمنامه غیراقتباسی

او وقتی به پشت صحنه رفت بیشتر سوال ها از او درباره آینده بود و این که آیا واقعا فکر می کند فیلمش تصویری از آنچه باید می بود، بود؟ او گفت: نمی دانم. هیچ نظری ندارم. و افزود: فکر می کنم هر چه باید بشود، می شود. فکر می کنم ما ۱۳ میلیارد سال در این جهان بوده ایم و هنوز میلیاردها سال پس از این وجود خواهد داشت.

جونز که در چندین فیلم گذشته چارلی کافمن با او همکاری کرده فیلمنامه «او» را برای خودش نوشته بود. او گفت: فکر نمی کنم لازم بود وقتی جوان تر بودم فیلمنامه بنویسم. فکر می کنم باید زمان زیادی را صرف این می کردم که یاد بگیرم چطور بنویسم. او گفت همه اعتبارش را از کافمن و دیو ایگرز به عنوان استاد دارد.

جان رایدلی برنده جایزه فیلمنامه اقتباسی برای «۱۲ سال یک برده»

این فیلمنامه نویس که با اقتباس از خاطراتی از قرن نوزدهم فیلمنامه اش را نوشته گفت بیشتر مواقع وقتی در اتومبیلش نشسته بود و جلوی مدرسه بچه اش منتظر بود تا او بیاید این متن را نوشت. وی افزود فکر می کند بیشتر چیزهایی را که در سال های اخیر نوشته در اتومبیلش بوده. او گفت می خواهد خیلی شفاف حرف بزند و چنین ادامه داد: پیش از این که این پروژه را شروع کنم، اصلا سالمون نورتاپ را نمی شناختم، ماجرایش را نمی دانستم و با زندگی اش آشنا نبودم. اصلا هیچی درباره او نمی دانستم. اما هر چه فیلمنامه جلوتر رفت، چیزی که در این پروسه کشف کردم و واقعا امیدوار کننده بود، از روزنامه های آن دوره به دست آمد، و مخصوصا از روزنامه های مربوط به کشتیرانی.

گلن فریمانتل برنده جایزه صداگذاری برای «جاذبه»

این چهره مطرح تدوین صدا که برای اولین بار آلفونسو کوارون را در سال ۲۰۱۰ دید و از آن موقع به مدت سه سال برای این فیلم با هم کار کردند، می گوید مشکل اصلی این بود که در فضا صدا وجود ندارد. وی می گوید می خواست صدای فیلم را با سفری حسی ارایه کند. او این کار را به عنوان باله ای نامید که با ایجاد توازن بین جنبه های بصری و صدایی ایجاد شد و افزود: یک هماهنگی عظیم بین این دو عامل به وجود آمد