این درحالی است که بیمارانی که برای صحبت درباره فشار خون بالا به پزشک مراجعه کرده بودند نه اضافه وزن، اما اکثر آنها در مقوله افراد چاق و یا دارای اضافه وزن قرار گرفتند.
نتایج این تحقیقات نشان می داد که رفتار پزشکها با همه بیماران تا حد زیادی یکسان بوده و تفاوت معناداری در میزان وقتی که دکتر برای آنها صرف می کرد و یا موضوعاتی که با آنها درباره اش گفتگو می کرد احساس نمی شد.
اما وقتی که محققان رونوشت صحبتهای این جلسات را تحلیل کردند، یک تفاوت فاحش خودنمایی می کرد.
در تفاوت مشاهده شده به نظر می رسد که پزشکان اندکی با افرادی که وزن عادی داشتند رفتار بهتری دارند، همدردی بیشتری با آنها نشان داده و در مکالماتشان گرمای بیشتری احساس می شود. اگرچه وسعت این تحقیق نسبتاً کوچک بود اما نتایج آن از نظر آماری قابل توجه است.
براساس اظهارات دکتر کیمبرلی گادزون استادیار پزشکی عمومی داخلی در دانشکده پزشکی دانشگاه جان هاپکینز که نویسنده اصلی این تحقیقات بوده است، نتایج این تحقیقات به این معنا نیست که پزشکان نسبت به افراد چاق منفی هستند و یا رویکردهای خشنی با آنها دارند، بلکه آنها ارتباطی بر مبنای توافق با این بیماران برقرار نمی کنند.
در مکالمه پزشکان با بیمارانی که وزن عادی داشتند، پزشکان در پاسخ به ابراز نگرانی آنها جملات ساده ای می گفتند. درحالی که چنین ابراز همدردی به خودی خود چندان قابل توجه نیست، اما فقدان این جملات ساده در مکالمات پزشکان با افرادی که داری اضافه وزن بودند حس می شود.
