توصیه محمد هاشمی به پزشکیان

به گزارش مردم سالاری آنلاین ؛  محمد هاشمی رفسنجانی، عضو هیات مؤسس حزب کارگزاران سازندگی و فعال سیاسی در گفت‌وگویی درباره اینکه مسعود پزشکیان تا چه حد در ادامه پروژه وفاق و به طور کلی، پیشبرد اهداف سیاست داخلی و خارجی خود موفق خواهد بود، اظهار داشت: برای بررسی وضعیت امروز کشور، با توجه به این که آقای پزشکیان چند بار در پایان سال ۱۴۰۳ گفته‌اند وضعیت امروز کشور از دوران جنگ هم سخت‌تر است، بهتر است نگاهی به تاریخ داشته باشیم. بعد از پیروزی انقلاب، دولت‌های متفاوتی سر کار آمدند، طبعا مجلس و قوه قضائیه نیز، ترکیب‌های متنوعی را به خود دیده‌اند. درواقع ارکان نظام در مقاطع تاریخی مختلف، همه نوع اندیشه‌ها و عملکردهایی را دیده است. معمولا در دولت‌های گذشته، برخوردها جناحی بود؛ یعنی رئیس جمهور، تیم وزرا و نزدیکانش را از جناحی انتخاب می‌کرد که به آن تعلق داشت.

بنابر روایت فرارو، وی در ادامه افزود: فرقی نمی‌کرد این رئیس جمهور اصلاح طلب باشد یا اصولگرا. در زمان دولت آقای هاشمی رفسنجانی، تا حدودی وضعیت جناحی تغییر کرد و ایشان سعی کرد از همه جناح‌ها دعوت به همکاری کند و کابینه وی به کابینه‌ای تبدیل شد متشکل از همه نیروهایی که در آن مقطع زمانی برای پیشبرد اهدافمان به آن‌ها نیاز داشتیم. برخی از این افراد وزیر، برخی استاندار، برخی معاون وزیر و برخی هم مدیرکل بودند. به هر حال ترکیب دولت، یک ترکیب همه جانبه بود. همچنین با توجه به این که دولت آقای هاشمی بعد از جنگ و تنش در کشور تشکیل شده بود، ایشان تلاش کردند به سمت تنش زدایی با جامعه بین‌الملل حرکت کنند. درهمان زمان، کشورهای آسیایی و اروپایی از این طرح استقبال کردند و از یک فضای تشنج زا به سمت یک فضای تشنج زدا حرکت کردیم. سیاست «تنش زدایی در نظام بین الملل و در منطقه» با هدف کاهش خسارات و ترمیم آسیب‌ها در آن دوران در دستور کار بود.

هاشمی در ادامه تاکید کرد: زمانی که جنگ تمام شد، حدود دو میلیون آواره جنگی در ۴۰۰ اردوگاه یا کمپ داشتیم. همچنین بین ۱۰ تا ۱۰۰ درصد از ۱۶ استان، بیش از ۷۰ شهرستان و حدود ۲۷۰۰ روستا نیز تخریب شده بود؛ بنابراین وضعیت مملکت بسیار حساس بود، وضعیت فروش نفت هم تعریفی نداشت و قیمت نفت نیز به حداقل (حدود ۶ دلار) رسیده بود. درواقع به طور کلی شرایط، بسیار نامساعد بود. در چنین شرایطی همراه کردن اعضای کابینه دولت با یکدیگر برای رشد و پیشرفت کشور بسیار مهم بود. همچنین نیاز داشتیم در نظام بین الملل جایگاه خود را ترمیم کنیم. در آن دوران، دولت موفق شد وام‌های سنگین بین‌المللی برای بازسازی اقتصادی بگیرد که حدود ۳۰ میلیارد دلار شد. در سایه همین موضوع هم حدود ۲ میلیون آواره به خانه‌های خود بازگشتند و با وام‌های کم بهره موفق شدند به بازسازی زندگی خود بپردازند.

 محمد هاشمی رفسنجانی، عضو هیات مؤسس حزب کارگزاران سازندگی و فعال سیاسی در گفت‌وگویی درباره اینکه مسعود پزشکیان تا چه حد در ادامه پروژه وفاق و به طور کلی، پیشبرد اهداف سیاست داخلی و خارجی خود موفق خواهد بود، اظهار داشت: برای بررسی وضعیت امروز کشور، با توجه به این که آقای پزشکیان چند بار در پایان سال ۱۴۰۳ گفته‌اند وضعیت امروز کشور از دوران جنگ هم سخت‌تر است، بهتر است نگاهی به تاریخ داشته باشیم. بعد از پیروزی انقلاب، دولت‌های متفاوتی سر کار آمدند، طبعا مجلس و قوه قضائیه نیز، ترکیب‌های متنوعی را به خود دیده‌اند. درواقع ارکان نظام در مقاطع تاریخی مختلف، همه نوع اندیشه‌ها و عملکردهایی را دیده است. معمولا در دولت‌های گذشته، برخوردها جناحی بود؛ یعنی رئیس جمهور، تیم وزرا و نزدیکانش را از جناحی انتخاب می‌کرد که به آن تعلق داشت.

بنابر روایت فرارو، وی در ادامه افزود: فرقی نمی‌کرد این رئیس جمهور اصلاح طلب باشد یا اصولگرا. در زمان دولت آقای هاشمی رفسنجانی، تا حدودی وضعیت جناحی تغییر کرد و ایشان سعی کرد از همه جناح‌ها دعوت به همکاری کند و کابینه وی به کابینه‌ای تبدیل شد متشکل از همه نیروهایی که در آن مقطع زمانی برای پیشبرد اهدافمان به آن‌ها نیاز داشتیم. برخی از این افراد وزیر، برخی استاندار، برخی معاون وزیر و برخی هم مدیرکل بودند. به هر حال ترکیب دولت، یک ترکیب همه جانبه بود. همچنین با توجه به این که دولت آقای هاشمی بعد از جنگ و تنش در کشور تشکیل شده بود، ایشان تلاش کردند به سمت تنش زدایی با جامعه بین‌الملل حرکت کنند. درهمان زمان، کشورهای آسیایی و اروپایی از این طرح استقبال کردند و از یک فضای تشنج زا به سمت یک فضای تشنج زدا حرکت کردیم. سیاست «تنش زدایی در نظام بین الملل و در منطقه» با هدف کاهش خسارات و ترمیم آسیب‌ها در آن دوران در دستور کار بود.

هاشمی در ادامه تاکید کرد: زمانی که جنگ تمام شد، حدود دو میلیون آواره جنگی در ۴۰۰ اردوگاه یا کمپ داشتیم. همچنین بین ۱۰ تا ۱۰۰ درصد از ۱۶ استان، بیش از ۷۰ شهرستان و حدود ۲۷۰۰ روستا نیز تخریب شده بود؛ بنابراین وضعیت مملکت بسیار حساس بود، وضعیت فروش نفت هم تعریفی نداشت و قیمت نفت نیز به حداقل (حدود ۶ دلار) رسیده بود. درواقع به طور کلی شرایط، بسیار نامساعد بود. در چنین شرایطی همراه کردن اعضای کابینه دولت با یکدیگر برای رشد و پیشرفت کشور بسیار مهم بود. همچنین نیاز داشتیم در نظام بین الملل جایگاه خود را ترمیم کنیم. در آن دوران، دولت موفق شد وام‌های سنگین بین‌المللی برای بازسازی اقتصادی بگیرد که حدود ۳۰ میلیارد دلار شد. در سایه همین موضوع هم حدود ۲ میلیون آواره به خانه‌های خود بازگشتند و با وام‌های کم بهره موفق شدند به بازسازی زندگی خود بپردازند.