دهن‌کجی آمریکا به ایران و کشورهای تحت تحریم

به گزارش مردم سالاری آنلاین، کنوانسیون بین المللی مبارزه با فساد، یک معاهده جهانی است که در سال ۲۰۰۳ برای همکاری بین المللی در زمینه پیشگیری و مقابله با مفاسد اقتصادی و پولشویی به تصویب سازمان ملل رسیده و در حال حاضر ۱۹۰ عضو دارد. ایران هم از سال ۲۰۰۹ به عضویت این کنوانسیون درآمده است.
بنا به اطلاعات مندرج در درگاه اینترنتی سازمان ملل متحد، دهمین اجلاس کنفرانس دولتهای عضو کنوانسیون بین المللی مبارزه با فساد، از ۱۱ تا ۱۵ دسامبر ۲۰۲۳ به میزبانی آمریکا در شهر آتلانتا برگزار می شود و ۱۹۰ کشور عضو این کنوانسیون برای شرکت در این اجلاس دعوت شده اند.

جمهوری اسلامی ایران عضو این کنوانسیون است اما مشخص نیست با توجه به نبود روابط دیپلماتیک با آمریکا و خصوصا انتصاب ریچارد نفیو به ریاست این اجلاس، هیاتی را برای شرکت در آن خواهد فرستاد یا خیر؟

ریچارد نفیو که به عنوان طراح و مجری تحریم های غیرانسانی و به اصطلاح هیلاری کلینتون "کمرشکن" آمریکا علیه ملت ایران شناخته می شود بارها از این کار خود ابراز مسرت نموده و به آن افتخار کرده است.

گزینش چنین فردی که کارنامه سیاهی از مداخله جویی و تحریم های غیرقانونی و سنگین علیه کشورهای عضو همین کنوانسیون دارد، این گمانه زنی را ایجاد میکند که گویا آمریکا درصدد تطهیر سابقه بد نفیو و معرفی وی به عنوان یک چهره موجه بین المللی است. احتمال دیگر هم این است که آمریکا با این اقدام درصدد انتقال پیامی حاکی از نخوت و ارعاب به رقبای جهانی خود باشد بدین معنا که آمریکا از همه ابزارهای ملی و بین المللی خود برای اعمال فشار اقتصادی علیه رقیبان بهره خواهد گرفت.

در این رابطه نظر سامان حقانی کارشناس امور حقوق و دیپلماسی بین الملل را جویا شدیم. حقانی معتقد است اساسا تصمیم گیری در مورد مکان برگزاری اجلاس بین المللی دولت های عضو یک موافقتنامه در جایی غیر از مقر اصلی آنها، مشروط و منوط به موافقت همه کشورهای عضو آن است. با این وصف، قاعدتا این امکان وجود داشته است که از ابتدا با برگزاری اجلاس در آمریکا مخالفت شده و مثل دفعات قبل در شهر وین به عنوان مقر دبیرخانه کنوانسیون یا کشوری دیگر این اجلاس برگزار شود. اینکه چه مصلحت سنجی باعث موافقت کشورهای عضو با میزبانی آمریکا شده است را قاعدتا باید در قدرت و نفوذ سیاسی لین کشور و حمایت جمعی کشورهای غربی از آن جستجو کرد. اگرچه چنین تصمیم هایی به اجماع اخذ می شود و کشورهای مخالف در این موارد می توانند با مخالفت خود مانع از اجماع شده و بدین ترتیب مخالفت خود را به راحتی ابراز نمایند.

در هر حال مساله این است که اکنون کار خیلی پیچیده شده و عملا کشورهای تحت تحریم به شمول ایران و سوریه و ونزوئلا و کوبا باید در اجلاسی شرکت کنند که ریاست آن بر عهده معمار تحریم آنها است. بدون تردید روسیه و چین و بسیاری از کشورهای آفریقایی که در معرض تحریم آمریکا بوده اند، ریاست یکی از بزرگترین واضعان و مجریان تحریم های اقتصادی علیه جنوب را خوش نمی دارند.

به نظر حقانی، معرفی ریچارد نفیو برای ریاست این اجلاس به هیچ عنوان تصادفی نیست. حقانی معتقد است معرفی ریچارد نفیو برای ریاست یک اجلاس مهم بین المللی در زمینه ضد فساد که همه معارضان و رقبای جهانی آمریکا در آن عضویت دارند، نوعی دهن کجی به کشورهای تحت تحریم و توهینی آشکار به قربانیان بی گناه تحریم های غیرانسانی آمریکا در این کشورها است.

به باور حقانی، از لحاظ سیاسی نیز معرفی ریچارد نفیو برای ریاست مهمترین اجلاس بین المللی در زمینه مبارزه با فساد، واجد پیامی صریح است و آن عزم آمریکا برای توسل به ابزار تحریم اقتصادی جهت منکوب کردن رقبای خود و مرتبط کردن اتهام فساد در کشورهای در حال توسعه با بحث های تحریمی است. ناگفته نماند که آمریکا سالهاست در کنار سایر ابزارهای بدنام ساز همچون تروریسم، قاچاق مواد مخدر، پولشویی، تکثیر سلاح های کشتار جمعی و نقض حقوق بشر، کشورهای رقیب یا معارض خود را متهم به فساد می کند تا از این طریق آنها را در اذهان ملت های خود و نیز در سطح بین المللی بدنام کند.

اکنون آمریکا به ریاست مهمترین مجمع بین الدولی ضد فساد نائل شده و این امر فرصت بی بدیلی برای اعتباربخشی به اتهام هایش علیه دیگران خواهد بود.

ریچارد نفیو همواره از ضرورت ابزارسازی FATF برای کنترل و فشار بر کشورهای غیرهمسو سخن گفته و آرزوی متصل کردن ارگانیک سازوکارهای کنوانسیون مقابله با فساد و FATF را در سر می پروراند، امری که بی تردید باعث تخفیف جایگاه بین الدولی کنوانسیون فساد و انحراف در کارکردها و هدف های اولیه آن خواهد شد.

این امر البته باعث آلوده سازی و سیاسی شدن کنوانسیون مقابله با فساد و تشدید بهره کشی های ابزاری آمریکا و متحدین غربی آن از این موافقتنامه برای گروکشی های سیاسی و ژئوپولیتیک خواهد شد.

ریچارد نفیو بارها به کتاب معروفش با عنوان "هنر تحریم" افتخار کرده و به آن فخر فروخته است. این همان کتابی است که راهنمای دونالد ترامپ برای فشار حداکثری علیه مردم ایران شد و قبل از آن در دولت اوباما بهره برداری آزمایشی شده بود.

سوال این است که آیا کشورهایی که هدف مستقیم "هنر" خونبار ریچارد نفیو بوده اند حاضر خواهند شد در اجلاسی که او در بالای سکوی آن به عنوان رئیس تکیه خواهد زد، شرکت کرده و او را به عنوان "جناب رئیس" خطاب نموده و بر تصمیم هایش گردن نهند؟! یا اینکه در همان اولین لحظات شروع اجلاس نمایندگان دولت های عضو ریاست او را به چالش کشیده و او را شایسته ریاست چنین اجلاسی نخواهند دانست؟

شاید هم تا آن زمان دبیرخانه اجلاس برای جلوگیری از چنان رخداد ناخوشایندی دست به کار شده و آمریکا را مجاب کند فرد موجه تری را برای ریاست اجلاس معرفی کند اگرچه اصولا در نظر کشورهای در حال توسعه آمریکا به عنوان یکی از مقاصد اصلی مفسدان و غارتگران اموال مردمان جهان در حال توسعه به هیچ عنوان صلاحیت میزبانی و ریاست کنفرانس دولت های عضو کنوانسیون مقابله با فساد را ندارد. به زودی مشخص خواهد شد.